علی سامره: مردم هنوز به من می‌گویند علی۳۰ثانیه!

شرق: بازیکنان قدیمی سرخابی معمولا روایت‌های متفاوتی از داربی بزرگ پایتخت دارند؛ خاطراتی که با هیاهوی تماشاگران و تب‌وتاب بازیکنان برای فتح یک بازی بزرگ و ثبت‌شدن نامشان در تاریخ فوتبال پرهیاهوی پایتخت شکل گرفته و اکنون در گوشه ذهن اهالی فوتبال خاک می‌خورد. علی سامره یکی از بازیکنان یک دهه قبل استقلال که نامش با سریع‌ترین گل تاریخ داربی گره خورده، بر خلاف دوران بازیکنی‌اش با شور و هیجان زایدالوصفی درباره حال و هوای داربی صحبت می‌کند. سامره پس از آن گل به‌یادماندنی که در داربی سال 81 به ثمر رساند، به اوج محبوبیت نزد تماشاگران استقلال رسید و لقب «علی30ثانیه» از سوی تماشاگران متعصب آبی به پسوند نامش تبدیل شد؛ لقبی که هنوز هم در کوچه‌وپس‌کوچه‌های رفسنجان با خودش یدک می‌کشد. او این روزها در مس رفسنجان برای تیم وینگوبگوویچ بازی می‌کند و گل می‌زند؛ بگووویچ که هنوز خاطره گل‌زنی شاگرد پا به سن‌گذاشته‌اش را در برهه‌ای که روی نیمکت پرماجرای پرسپولیس نشسته بود، فراموش نکرده است. مهاجم سابق استقلال در این گفت‌وگو به خاطره نوستالژیک حضورش در داربی بزرگ پایتخت اشاره می‌کند و با رجزخوانی‌های بی‌محابایش، حال و هوای داربی‌های یک دهه قبل را تداعی می‌کند.


حال و هوای داربی در مقایسه با سال‌هایی که با پیراهن استقلال در برابر پرسپولیس
بازی می‌کردی چه تفاوت‌هایی کرده؟
بدون تعارف باید بگویم که داربی‌های امروزی حال و هوای قدیم را ندارد چون هدف فوتبالیست‌های امروزی کوچک شده است. فوتبالیست امروزی تنها دغدغه‌اش این است که یک قراردادی ببندد و سالی چند بازی انجام دهد یا به برنامه 90 برود. اغلب فوتبالیست‌ها اهداف کوچکی دارند و این موضوع کیفیت داربی را زیر سوال برده است. وقتی سقف آرزوهای فوتبالیست کوتاه می‌شود دیگر به رضایت تماشاگر اهمیت نمی‌دهد و اساسا برای دل خودش بازی می‌کند نه دل تماشاگری که سرما و گرما را به جان خریده و به ورزشگاه آمده تا یک بازی خوب تماشا کند. متاسفانه فوتبالیست‌های امروزی صرفا به حضور در داربی فکر می‌کنند. برای آنها همین که در این بازی حضور داشته باشند، کافی است. البته این موضوع شامل تمام فوتبالیست‌ها نمی‌شود.

جو هیجان‌انگیز داربی سال 81 باعث شد در دقیقه اول بازی به پرسپولیس گل بزنی؟
یک مهاجم دوست دارد در تمام بازی‌ها گل بزند اما وقتی صحبت از حضور صدهزار تماشاگر در میان باشد، انگیزه‌ها چندبرابر می‌شود. زمانی‌که من در استقلال بازی می‌کردم بازار کری‌خوانی بین بازیکنان دو تیم خیلی داغ بود و من هم که تازه به استقلال آمده بودم تحت تاثیر جو قرار گرفتم. در داربی سال81، زمانی‌که به پرسپولیس گل زدم اصلا متوجه نبودم که چند دقیقه از بازی گذشته و در آن لحظه اصلا به این موضوع فکر نکردم اما بعد از بازی متوجه شدم که گل را در ثانیه30 بازی به‌ثمر رساندم. البته علاقه زیادی به بازکردن دروازه پرسپولیس داشتم و به همین دلیل تا به حال دو بار با پیراهن استقلال، یک‌بار با مس سرچشمه و یک‌بار هم با مس کرمان به این تیم گل زده‌ام.

خودت فکر می‌کردی که سریع‌ترین گل داربی را به‌ثمر برسانی؟
خیلی دوست داشتم به پرسپولیس گل بزنم اما اصلا فکر نمی‌کردم در ثانیه30 بازی گل بزنم. در 10دقیقه ابتدای داربی‌ها معمولا بازیکنان دو تیم تحت‌تاثیر جو ورزشگاه قرار دارند و اصلا به بازی توجه نمی‌کنند. به همین دلیل در دقایق ابتدایی داربی‌ها اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد و فقط صدای سروصدای کرکننده تماشاگران شنیده می‌شود. داربی سال 81 تنها داربی تاریخ است که نیمی از ورزشگاه در ثانیه30 بازی نشست و بیش از 50درصد تماشاگران ساکت شدند. در 10دقیقه ابتدای آن بازی فقط صدای تماشاگران استقلال می‌آمد و پرسپولیسی‌ها که در تبریز تعدادشان بیشتر بود، ساکت نشسته بودند. همین موضوع داربی سال 81 را از تمام داربی‌های تاریخ متمایز کرده است؛ تنها داربی تاریخ که نیمی از ورزشگاه در دقایق ابتدایی ساکت بود. تنها حسرتم این بود که چرا این بازی در ورزشگاه آزادی برگزار نشد.

بعد از جدایی از استقلال، دلت برای حضور در فضای داربی تنگ نشد؟
خیلی دوست داشتم خاطره خوش گل‌زدن در داربی را برای خودم و تماشاگران استقلال تکرار کنم اما قسمت نبود. شاید از بدشانسی من و خوش‌شانسی پرسپولیسی‌ها بود که در اواخر سال 83 از استقلال جدا شدم. حدود 9سال از گل دقیقه یک که به پرسپولیس زدم گذشته اما مردم هنوز هم به من لطف دارند و در کوچه و خیابان به من می‌گویند علی30ثانیه!

فکر می‌کنی در داربی 77 کسی می‌تواند از رکورد تاریخی تو عبور کند و در ثانیه 30 بازی گل بزند؟
به نظرم تمام رکوردها دست‌یافتنی هستند اما شکستن رکورد من خیلی سخت است و کار هر بازیکنی نیست. گلی که به پرسپولیس زدم روزی‌ام بود. شاید کار خدا بود که یحیی سوتی دهد و من در موقعیت گل‌زنی قرار گیرم. در بین بازیکنان فعلی استقلال و پرسپولیس شاید فرهاد مجیدی و محمدرضا خلعتبری به‌واسطه هوش و سرعت ذاتی‌شان بتوانند رکورد مرا تکرار کنند.

بهترین خاطره‌ای که از حضور در داربی ‌داری به کدام بازی مربوط می‌شود؟
تا به حال بهترین خاطره‌ام از حضور در داربی‌ها را در رسانه‌ها بازگو نکرده بودم اما حالا می‌خواهم بگویم که ساکت‌شدن نیمی از تماشاگران در داربی سال 81 بهترین خاطره من از بازی‌کردن در داربی است. در آن بازی فقط سروصدای تماشاگران استقلال می‌آمد و در همان لحظات برایم لقب ساختند. هنوز هم وقتی با هواداران استقلال رودررو می‌شوم، احساس غرور می‌کنم.

به نظرت کدام تیم در داربی 77 برنده می‌شود؟
به نظرم احتمال مساوی خیلی بالاست. فراموش نکنیم بازی رفت است و دو تیم این فرصت را دارند که در بازی برگشت برنده از زمین مسابقه خارج شوند. ضمن اینکه باخت در بازی روز جمعه هر دو تیم را از صدر جدول دور می‌کند و در چنین شرایطی پیش‌بینی من این است که هر دو مربی با احتیاط تیمشان را آرایش کنند. استقلال هم هنوز به شرایط ایده‌آل نرسیده و مطمئن باشید امیر قلعه‌نویی روز جمعه تهاجمی بازی نمی‌کند.

البته بازار رجزخوانی بین بازیکنان و مدیران دو باشگاه حسابی داغ است.
من هم در روزنامه‌ها و سایت‌های خبری خوانده‌ام که بازیکنان پرسپولیس خیلی برای استقلالی‌ها کری خوانده‌اند. برای من جالب بود که خلعتبری قبل از اولین تمرین با پرسپولیس برای استقلالی‌ها کری خوانده بود. به نظرم خلعتبری طی دو ماه اخیر خوب تمرین نکرده و آن خلعت همیشگی نیست. او اول باید ببیند در ترکیب پرسپولیس قرار می‌گیرد، بعد کری بخواند. آقای خلعتبری اجازه بده مهر قراردادت خشک شود، بعد کری‌خوانی را شروع کن.

فکر نمی‌کنی همین کری‌خوانی‌ها، به هیجان و زیبایی داربی کمک می‌کند؟
صددرصد. زیبایی فوتبال با همین رجزخوانی‌ها برای تماشاگر جماعت دوچندان می‌شود. داربی که بدون کری‌خوانی و خط و نشان‌کشیدن باشد اصلا داربی نیست. طی سال‌هایی که در فوتبال سوت و کور امارات حضور داشتم، هیچ‌وقت حال و هوای یک داربی پرهیجان را حس نکردم. ما باید قدر فوتبال و تماشاگرانی را که روزهای به‌یادماندنی را برای فوتبال‌مان رقم می‌زنند، بدانیم. تجربه به من می‌گوید هر تیمی در این رجزخوانی‌ها و جنگ‌های روانی قبل از بازی برنده شود، می‌تواند داربی را فتح کند. در بازی‌های داربی، بحث‌های فنی 20درصد ماجراست و هر مربی‌ای که بتواند از نظر ذهنی بازیکنانش را تهییج کند، نتیجه می‌گیرد. این قانون نانوشته‌ای است که در تمام دنیا کاربرد دارد.