عشرت آباد!

انگار همه داشتن از دست یه موجود ترسناک فرار میکردن، اما نمیدونستن کجا برن. دور میدون شبیه یه گرداب شده بود که داشت همه ماشینها و آدمها رو تو خودش می بلعید.

همینطور تو ترافیک گیر کرده بودیم که یه مردی با پراید اومد بغلم و بی مقدمه گفت: قبلشم یه راه دیگه داشتی ولی نرفتی. گفتم کدوم راه؟ من که یه سانتم جا نداشتم.گفت چرا راه داشتی ولی نتونستی بگیری، خُب زنی دیگه چی کار کنی.
بعد با یه حالتِ عاقل اندر سفیه شروع کرد به خندیدن. خیلی حرصم گرفت، دیدم چراغ طرف شاگردش شکسته، گفتم چراغت داشتی راه میگرفتی اینطوری شده. گفت چون زنی جوابت رو نمیدم، بعدم گاز داد رفت جلوی ما. دیدم پشت ماشینش شبیه زیرِ میز چلوکبابیای مرکز شهره؛ یه گوشه شعر پشت کامیونی(!) نوشته بود یه طرفم نوشته بود «مائده بابا» همین موقع مامانم شروع کرد به تعریف کردن این که امروز یه مردی تو انگلیس صورت یه زنی رو خورده!

آقا ترافیک از یه طرف، مائده بابا و با این یارو صورت خواره هم از یه طرف بهم پیچیده بودن که مائده بابا سرعتش رو کم کرد و دوباره اومد بغل ما و شروع کرد به سرتکون دادن که یعنی برات متاسفم و باز خندید . خنده هاش حالت عادی نداشت انگار دست کرده بود جیگر قاتل پدرشو از تو شیکمش کشیده بود بیرون و حالا دچار یه حالتی بین قساوت و سرمستی بعد از انتقام شده بود، یه لحظه گفتم بپرم صورتشو بخورم، بابایِ مائده رو بی صورت کنم،

اما بعد فکر کردم مامانم بیچاره از وقتی راه افتادیم یه کلمه حرف نزده، گذاشته وسط ترافیک بی مقدمه مثل نوار شروع کرده میگه یه مردی صورت یه زنی رو خورده ! خب حال عادی نداره، الان من صورتش رو بخورم اونم شروع می کنه دست و پای خودشو خوردن که این چی بود من زاییدم !


خلاصه الان دارم به مائده فکر می کنم که باباش اسمشو پشت پرایدی زده که ـ احتمالا برای یه لقمه نون که سر سفره زن و بچش بذاره ـ از صبح تا شب باهاش مسافر کشی میکنه، اما نمیفهمه وقتی داره به زن راننده بغلش تو خیابون میگه:« خُب زنی دیگه چی کارکنی» در اصل داره صورت دختر خودش رو گاز می زنه.



مرجان صائبی