یوم الله ۱۹ بهمن

دیری نپایید که فرماندهان نیروی هوایی حضور افراد غیرنظامی را در محیط نظامی نتوانستند تحمل کنند و با بررسی هایی که توسط ستاد نیروی هوایی انجام شد، پیشنهادی مبنی بر تشکیل یک گروه نظامی با پایه تحصیلات دیپلم مطرح شد که این گروه نباید افسر باشند؛ چون افسران در رده های مدیریتی خدمت می کردند و جزء خلبانان که کار عملی داشتند، سایر فعالیت های عملیاتی نیروی هوایی توسط درجه دارانی انجام می شد که پایه تحصیلاتشان سوم متوسطه بود، پیشنهاد تشکیل این گروه به شخص شاه داده شد و انتخاب نام همافر به دلیل پذیرش شاه بود که با فرمان همایونی این گروه تشکیل شد و «همافر» برگرفته از «فرمان همایونی» بود.

همافران از همان اوان تأسیس، گروهی ناراضی و معترض بودند، دلیل این نارضایتی هم تبعیضی بود که بین همافران و افسران وجود داشت. همافران اعتراض خود را با اتحاد و اتفاق خود به معرض نمایش می گذاشتند و سعی داشتند این تبعیض را با عملکرد مثبت خود برطرف کنند و به همین دلیل به محض حضور در واحدهای مستقر در مراکز استان ها سعی می کردند حتی بدون مجوز قانونی در ساعات خارج از وقت اداری در دانشگاه مشغول تحصیل شوند.

من سال ١٣٤٩ وارد نیروی هوایی در رسته همافری شدم و به محض بازگشت از آمریکا در سال ١٣٥٢ در مدرسه عالی بازرگانی تهران مشغول به تحصیل و در سال ١٣٥٤ هم زمان در دانشکده حقوق دانشگاه ملی مشغول به تحصیل شدم.

حضور گسترده همافران در دانشگاه ها فضای سیاسی دانشگاه را به پایگاه های هوایی منتقل می کرد و پس از فاجعه ١٧ شهریور سال ٥٧ و شروع تظاهرات عمومی پرسنل نیروی هوایی و به خصوص همافران به صورت گسترده در راهپیمایی های عمومی شرکت می کردند و به همین دلیل با شروع حکومت نظامی در شهرها، واحدهای حکومت نظامی در پایگاه های نیروی هوایی هم مستقر شدند.

اولین حرکت منسجم همافران با عدم حضور در ناهارخوری به دلیل جدابودن ناهارخوری افسران و همافران شروع شد و ضداطلاعات در مقابل این حرکت عاجز شده بود چون نمی توانست افراد را مجبور کند که ناهار بخورند و در ناهارخوری حضور پیدا کنند. در اواخر آذرماه ٥٧ حضور همافران در راهپیمایی ها به صورت منسجم تر و فعال تر آغاز شد. با آزادی زندانیان سیاسی، به صورت منسجم از پایگاه مهرآباد و قصر فیروزه و ستاد نیروی هوایی عازم دیدار با آیت الله طالقانی شدیم.

در آن دیدار که قبل از فرار شاه انجام شد، حتی پیشنهاد خرابکاری در هواپیمای شاه مطرح شد که آیت الله طالقانی به شدت مخالفت کردند و فرمودند شما باید کار بزرگی انجام بدهید، ماه ها بود که همه به فکر این بودیم که این کار بزرگ چه کاری می تواند باشد؟! با فرار شاه، موضوع بازگشت امام از پاریس مطرح شد.

مهندس نیکخواه به من پیشنهاد داد با لباس همافری در کمیته استقبال از امام حضور پیدا کنم. اولین نظامی ای بودم که با ردیف ٥٠٨ از کمیته استقبال برای من کارت صادر شد و از اول بهمن ماه با تشکیل کمیته استقبال در مدرسه رفاه مستقر شدم. بعد از ورود امام هر روز عده ای از نظامیان اغلب با لباس غیرنظامی و با کارت شناسایی در دست، در مدرسه رفاه و علوی برای دیدار با امام حاضر می شدند و همیشه به این فکر بودیم که آن کار بزرگی که حضرت آیت الله طالقانی گفته بودند باید در همین برهه زمانی اتفاق بیفتد تا روز موعود رسید. روز ١٩ بهمن همافران از سراسر کشور برای دیدار امام آمده بودند، لباس های نظامی را با هماهنگی قبلی با خود آورده بودند و در کیف هایشان بود.

آن روز صبح در منازل اطراف مدرسه علوی همافران لباس های نظامی را بر تن کردند و در حیاط مدرسه علوی حضور یافتند. همافر محمد طاهری با مراجعه به دکتر یزدی تقاضای ملاقات با امام را مطرح کرد. دکتر یزدی بعد از هماهنگی با مرحوم سیداحمد خمینی اعلام کرد امروز امام ملاقات ندارند. محمد طاهری به شدت عصبانی شده بود، فریاد می کشید می گفت اینها از اینجا بیرون بروند، همه شان دستگیر می شوند و می گفت امام باید با ما ملاقات کند! مرحوم آیت الله منتظری واسطه شدند و بعد از ملاقات آیت الله منتظری با امام، موافقت امام جلب شد همافران به صورت منسجم در حیاط مدرسه علوی به صف ایستادند و با فرمان همافر نود شاهی فرم نظامی گرفتند و با حضور امام همه یکپارچه و بدون هماهنگی قبلی فریاد برآوردیم؛ ما همه سرباز توایم خمینی، گوش به فرمان توایم خمینی؛ آن کار بزرگی که آیت الله طالقانی خواسته بودند، انجام شد.

امام با صحبت مختصری فرمودند: شما سربازان امام زمان هستید ان شاءالله و توصیه فرمودند که در دانشگاه تهران برای بیعت با مهندس بازرگان که همان روز به عنوان نخست وزیر معرفی شده بود، حضور پیدا کنیم... . باوجود حضور عکاسان و خبرنگاران، مانع فیلم برداری و عکاسی شدیم چون هنوز حکومت نظامی بود و حضور نظامیان در مقابل امام می توانست پیامدهای شدیدی داشته باشد.

یکی از عکاسان با اصرار می خواست عکسی از پشت سر بگیرد و بعد از اینکه همافر طاهری مطمئن شد در این عکس کسی قابل شناسایی نیست، اجازه داد این عکس گرفته شود. بعدازظهر ١٩ بهمن عکس در کیهان منتشر شد و رئیس ستاد بزرگ ارتشداران، عکس را تکذیب کرد ولی امام صحت عکس را تأیید کردند.

حضور همافران در روز19 بهمن، آخرین ضربه را بر پیکر نیمه جان رژیم شاهنشاهی وارده کرده و همین عکس بود که شب بیستم بهمن به هنرجویان همافری در مرکز آموزش های هوایی این جرئت و جسارت را داد که در مقابل واحدهای گارد شاهنشاهی مقاومت کنند و با حمله به اسلحه خانه مردم را مسلح کنند.

صبح روز بیستم بهمن با اسلحه های مرکز آوزش ها مردم مسلح شدند و حمله به کلانتری های تهران به تصرف مردم در آمدند.

بعداز ظهر روز بیستم بهمن اطلاعیه حکومت نطامی تهران مبنی بر شروع حکومت نظامی از ساعت چهار بعدازظهر منتشر شد که با عکس العمل شدید امام مواجه شد و امام حکومت نظامی را لغو کردند.

مردم با هجوم به پادگان های خالی از پرسنل نظامی در کمتر از یک روز توانستند حکومت شاهنشاهی را ساقط کنند.

صبح روز بیست و دوم بهمن تقریبا همه پادگان های تهران تسلیم شده بودند و صداو سیما به تصرف مردم درآمده بود و با پخش سرودهای انقلابی، سقوط رسمی رژیم دوهزاره 500 ساله شاهنشاهی اعلام شد.

روز 19 بهمن سال 58 که خدمت امام رسیدیم ، امام فرمودند 19 بهمن یوم الله است... .

*منبع: روزنامه شرق