وزارت جهاد کشاورزی کجای کار است؟

تحریریه پارسینه: شاید هیچ کجای دنیا این اتفاق را نشنیده باشید! ایران با توجه به تنوع آب و هوایی از نعمت‌های فراوانی برخوردار است. در هر بخش از ایران محصولی با کیفیت بالا تولید می‌شود اما به دلیل عدم مدیریت صحیح از بین می‌رود، محصولی که سود کشاورز از آن حتی به اندازه یک ششم قیمت نهایی در فروش نیست.

بارها با این اخبار تکراری و ناگوار روبه رو شده‌ایم. نابودی سیب زمینی( سال ۹۴)، نابودی خیار(این اتفاق دو هفته پیش توسط کشاورزان اصفهانی در اعتراض به بی توجهی وزارتخانه صورت گرفت)، فاسد شدن پیاز و ... تکرار این اتفاقات گویا پرونده تکراری است که هر سال با یک محصول باز می‌شود و اینبار نوبت به پیاز رسیده است. محصولی که این روزها در بازار با نرخ بسیار بالایی به فروش می‌رسد اما حتی با قیمت ۵۰۰ تومان هم از کشاورز خریداری نمی‌شود!

اخیرا عضو کمیسیون کشاورزی مجلس در انتقاد به این موضوع گفته است: وقتی پیاز را از کشاورز کیلویی ۱۵۰ تا ۲۰۰ تومان می‌خرند و بعد آن را زیر آفتاب ۵۵ درجه دپو می‌کنند، بدون اینکه حتی سایه‌بانی روی آن باشد، چه توقعی می‌توان داشت جز اینکه بعد از ۲ روز این محصول بوی تعفن بگیرد که تازه باید هزینه کرد تا آن را دفع کنیم و اکنون نیز پیاز کمیاب شده است. در نتیجه اکنون، مصرف‌کننده متضرر می‌شود و تولید کننده نیز یک ماه پیش نابود شد.

در ایران زنجیره تولید ناقص است، به صورتیکه واسطه‌ها در این زنجیره قدرت زیادی گرفته‌اند و گویا سازمان‌های نظارتی نیز در خواب به سر می‌برند.

متاسفانه زیرساخت‌های لازم برای تأمین به موقع محصولات و تنظیم بازار وجود ندارد و انگشت اتهام به سوی وزارتخانه متولی این امر است؛ یعنی وزارت جهاد کشاورزی که وظیفه تنظیم بازار را بر عهده دارد اما این وزارتخانه تنها در مواقع ضروری پا به میدان می‌گذارد. زمانی که محصولات کشاورزی به طور کامل از بین می‌روند و قیمت برخی از محصولات به حد سرسام‌آوری روند صعودی به خود می‌گیرد.

در این میان، یکی از قوانینی که می‌توانست به این وضعیت نابسامان بازار ثبات ببخشد، قانون انتزاع است که سال ۹۲ مصوب شد تا وظایف به وزارت جهاد کشاورزی تحویل داده شود، اما در عمل این قانون اواخر سال ۹۴ اجرایی شدش با این وجود وزارتخانه مذکور هنوز نتوانسته زیرساخت‌های لازم را برای جلوگیری از نابودی محصولات کشاورزی فراهم سازد. یکی از ضروریاتی این حوزه سردخانه است.

بسیاری از محصولات زراعی و باغی طی سال‌ها گذشته به دلیل نبود سردخانه گندیدند و از بین رفتند یکی از این محصولات که هیچ زمان از یادها فراموش نمی‌شود، سیب زمینی است. سال ۹۴ بود که نزدیک به ۱۱۳۰۰ تن سیب زمینی و بیش از ۴۱ میلیارد ریال در امحای این قوت لایموت میلیون ها ایرانی تلف شد.

گفتنی است که طی دو هفته اخیر هر کیلوگرم پیاز در میادین میوه و تره‌بار به قیمت نهایت ۳۶۰۰ تومان و در مغازه‌های سطح شهر تا کیلویی ۵۰۰۰ تومان به فروش رسیده است. به گفته کشاورزان پیازی که اکنون کیلویی حدود ۵ هزار تومان در تهران فروخته می‌شود ماه گذشته کیلویی ۴۰۰ تومان از آنها خریداری شده است.

بنابراین محصولات کشاورزی که روی دست تولیدکنندگان می‌ماند و می گندند و یا دفن می شود، یک دلیل دارد و آن هم عدم دقت و برنامه‌ریزی برای تولید و توزیع و نظارت بر بازار است که لطمه زیان باری را به کشاورزان و بدنه سیستم کشاورزی کشور وارد می سازد که گاهی جبران ناپذیر است.

متاسفانه، میلیاردها تومان سرمایه کشور که از دسترنج کشاورزان به دست می‌آید، به گودال‌های بی بازگشت ریخته می شود. از سوی دیگر نیز کمبود این محصولات در بازار و در پی آن افزایش بی حدو اندازه نرخ محصولات مصرف‌کنندگان را متضرر می‌سازد.

حالا سوالی که در این میان مسئولان باید پاسخگوی آن باشند این است که چرا در سرزمینی که وفور نعمت‌هاست مردم باید محصولات کشاورزی را با قیمت بالا خریداری کنند و کشاورزان دسترج خود در نابودی ببینند؟