کاهش سن روسپی گر؛ زنگ خطر جدی برای مسئولان

پارسینه - گروه اجتماعی: کنار خيابان ايستاده، با صورتي غرق در رنگ هايي براق، رنگ هايي كه صورت غم زده اش را شاد نشان ميدهد .شادي اي كاذب كه ماه ها و سال هاست همراه او است. رنگ هايي كه وقتي بر صورتش مي كشد، بغض در گلويش مي نشيند، بغضي هر روزه كه رهايش نمي كند. بغضي كه هر بار او را ياد حرف مادر بزرگ مي اندازد كه مي گفت: «دست به سرخاب مادرت نزن، روزي كه عروس شدي، روزي كه آن لباس سپيد را بر تن كردي، سرخاب بزن تا زيباترين عروس دنيا شوي در چشمان مردي كه مرد زندگيت خواهد بود، تكيه گاهي براي هميشه زندگيت»

اين روزها هر بار كه سرخاب مي زند، بغض مي كند به ياد روز عروسي كه لباس عروس را كه پوشيد مادر بزرگ ماه ها بود كه نفس زندگيش خاموش شده بود و او را ميان آن تورهاي سفيد كه مي گفتند سفيد بخت مي شوي و سياه بخت شد نديد، همان بهترشد كه نديد...تنها يكسال بعد همسر معتادش آنقدر مواد مخدر كشيد كه مرد، مرگي كه حتي تولد فرزندش را كه سه روز بعد ازمرگ او به دنيا آمد نديد...او ماند و تنهايي. نه مادري، نه پدري، او ماند و دنيايي پر از تنهايي و گريه هاي بي امان كودكش كه مي گريست از گرسنگي ...

با گامهاي لرزان، با بغض كنار خيابان ايستاد، تمام فكرش پيش فرزندش بود و بختي كه سياه بود، آنقدر سياه كه جز بغض مرگ تمام آرزوهايش هيچ نداشت ...

بغض هاي پنهان

«همه پديده هاي آسيب شناسي به هم وابسته هستند، مانند يك شبكه كه با عناصر چيده شده كنار هم شكل مي گيرد و اگر اين عوامل موجود نباشد، سامانه اي به نام يك معضل اجتماعي ساخته نمي شود.»

دكتر مهديس كامكار روانشناس و متخصص سكس تراپي با بيان اين جملات اينگونه ادامه داد: عناصر تشكيل دهنده آسيب اجتماعي به عوامل بيروني و دروني بستگي دارد. عوامل بيروني آسيب هاي اجتماعي، شرايط اجتماعي فرد، مسائل اقتصادي، فضاي فرهنگي و عرف ها و سنت هاي هر جامعه است.

وي با تاكيد بر اينكه عنصر مشكل اقتصادي در بروز معضل رشد روسپي گري در هرجامعه اي از اركان اصلي محسوب مي شود، گفت: وقتي عنوان مي شود كه كاهش سن روسپيگري در كشور داريم و اين اعلام از سوي مديركل امور آسيب ديدگان اجتماعي سازمان بهزيستي كشور است، نشان از يك زنگ خطراست، زنگ خطري كه در ابتدا براي مسئولان نواخته مي شود.

«كشوري كه در آن هوش، شرافت، اخلاقيات، انسانيت، منطق، عرف هماهنگي مناسبي با يكديگر نداشته باشند، جوانه اين معضل شكل مي گيرد. وقتي اين ناهماهنگي ايجاد مي شود، خودآگاه انسان دچار فروريزي شده و همراه شدن فشارهاي اقتصادي با اين ناهمگوني ها با گذر زمان به ختم زمان حفظ شرايط اخلاقي و فرهنگي در عده اي افراد ختم شده و باعث خارج شدن اكثرا به اجبار آنان از مسير سالم زندگي مي شود»

دكتركامكار با بيان اين موضوع ادامه داد: اخلاقيات تا يك زماني جواب مي دهد تا زماني كه فروپاشي شخصيتي ايجاد نشود. وقتي فرد به جايي مي رسد كه مثلث زيستي ،رواني و اجتماعي وي دچار بحران مي شود كم كم تاب تحمل را ازدست داده و براي ادامه زيستن شايدمسير نادرست را آنهم به اجبار طي مي كند.

«تا دهه 60 و70 سن روسپيگري بالاي 30 سال بود اما اكنون اين سن حتي 10 سال نيز رسيده است. اين معضل اجتماعي تنها بيان يك امار از ميان هزاران آماري نيست كه سالانه در خصوص معضلات اجتماعي، فرهنگي يك جامعه بيان مي شود. اين كاهش سن روسپيگري پيش زمينه هايي دارد كه از جمله آن بيكاري زنان و حتي مردان كه حكم همسر يا پدر آنها را نيز دارد، برمي گردد. اين زنان قرباني هستند و بايد با نگاه قربانيان معضلات ديگر به آنها نگاه كرد»

حسین علی زاهدی پور -جامعه شناسی اينگونه مي گويد: 70 درصد زنان خیابانی به اختلال روانی دچار و نیازمند درمان‌های روانی هستند. به این ترتیب علاوه بر توانمندسازی اقتصادی، باید در راستای حمایت‌های روانی و اجتماعی به این زنان تلاش فراوان صورت گیرد.

بعضی از این افراد به خاطر انتقام و انتقام جویی و تنفر از خانواده و جامعه وارد این حیطه می‌شوند ولي اين عده آمار اندكي را به خود اختصاص داده اند و عده كثيري ازاين قشر افرادي هستند كه با دلي ناخوش و ازروي اجبار اين حرفه دوست نداشتني براي خود را براي خويش انتخاب مي كنند.

نبود شغل مناسب براي اشتغال مشروع، عدم وجود شغل مناسب با درآمد مناسب براي زنان، نبود يك سازمان تامين اجتماعي كه زنان آسيب ديده و بي سرپرست يا فاقد منابع مالي را تحت پوشش قراردهد. ناسازگاري هاي زناشويي و مشكلات در روابط اجتماعي درون خانواده وعدم حمايت اجتماعي ،رواني همسر، انتخاب راهبردي نامناسب براي رسيدن به استقلال، طغيان اجتماعي در برابر مردسالاري و پاسخ غيرمنطقي از اين دست در برابر سلطه مردانه، كاهش كارايي برخي از نهادها، سازمان ها و گروهاي اجتماعي نظير خانواده، خويشاوندان ...، تضعيف بودن شرايط موجود براي شناسايي استعدادهاي حرفه اي زنان و كسب مهارت هاي اجتماعي آنان در شرايط مطلوب و صحيح، مشكلات در ملاك هاي همسرگزيني و احساس عدم رضايت زنان از همسرانشان در هنگام انتخاب همسر و تحميلي دانستن ازدواج، وجود محل هاي فاسد و افراد فاسد كه نقش اغواگرآنان را پيدامي كنند.

عللي فردي مانند وابستگي شديد به مادر وفقدان روابط محبت آميز با پدر، جنون يا عقد روسپي گري، جاه طلبي و داشتن روياهاي شهرت، ثروت، قدرت وع شق به تجمل، دارا بودن منش ناثابت و كودكانه و سرد مزاجي جنسي، تنبلي، عدم مهارت دركار، كم هوشي وضعف مباني عقلي، كمي سطح فكر و دانش عمومي و ... را مي توان از موارد گرايش زنان به روسپي گري در جوامع مختلف برشمرد.

«مذهب و تدين بزرگترين مانع براي جلوگيري از كجروي افراد حتي در شرايط سخت زندگي است ،اين نكته حائز اهميت زماني مي تواند در داشتن جامعه اي سالم ياري دهنده مسئولان دلسوز كشور باشد كه براي سبزنگهداشتن حس دينداري افراد از روش هاي درست و هماهنگ با زمان امروزي استفاده كنند. روش حك دينداري در قلب، روح، كردار با روش قانون مسير سنگلاخ است در حالي كه با رفتار نيك و ايجاد شرايط سالم و مناسب و ايده آل با روش درست كه ديدن مسير آن را نشان داده است بي هيچ نيازي به وضع قانون گام ها درمسير صحيح دينداري پيش مي رود و وقتي اين حركت آغاز شود چون نياز ها برآورده است، هيچ نيازي به حركت به سوي انحراف نيست»

دكتر كامكار با بيان اين توضيحات گفت: تن فروشي يا همان روسپيگري ايده آل انتخاب شغل هيچ زني نيست. وقتي فرد احساس امنيت اقتصادي كند و بداند حداقل تا چهارسال آينده شرايط اقتصادي جامعه اش ثبات دارد با برنامه ريزي وحتي قناعت مي تواند زندگي سالم را ادامه دهد ولي اقتصاد بهم ريخته و ستون آماري متغيير روزانه آنهم در مسيرتورم پيامدهاي مختلفي را به همراه دارد كه يكي زا آنها كاهش سن روسپيگيري است.

وي در ادامه با تاكيد اينكه اگر به دنبال راه حل مناسب نباشيم كاهش سن روسپيگيري از شرايط كنوني نيز خطرناك ترخواهد شد، گفت: يكي از علت كاهش اين آمار بروز بيماري هاي مراقبتي دراين نوع روابط نامشروع است. فرد متقاضي با تصور اينكه روسپي با سن كم دچار بيماري هاي كمتري نيز خواهد بود روندي را در پيش مي گيرد كه به كاهش سن روسپيگيري درجهان ختم مي شود. براي ريشه كني هر معضل اجتماعي برنامه ريزي، زمان اجرا و صبر براي نتيجه گرفتن نيازمند است. روسپيگيري مختص كشورايران نيست. براي از بين بردن اين معضل بايد ريشه يابي كرد و علل را حل كرد به طور دركشورهاي اسكانديناوي براي به جاي نگاه مجرمانه به روسپي ها متقاضيان اين نوع افراد را مجرم شناخته و براي آنان مجازات تعيين مي كنند. وقتي خريداري براي جنس نباشد به حتم آن جنس ديگر توليد يا دربازار عرضه نمي شود، اين نوع برخورد درمسئله حل اين معضل جهاني نيز كارآمد است. وقتي به روسپي به چشم مجرم نگاه نكرده و او را قرباني شرايط بداني، به حتم سنجيده ترين راه حل و برخورد با اين قربانيان را يافته و جامعه را به سوي سلامت پيش خواهيم برد.

«بزهكاري يك ميكروب اجتماعي است. اين ميكروب در محيطي كه آمادگي پروراندن بزهكار نداشته باشد، بروز نكرده و جرمي اتفاق نمي افتد. بدين اعتبار، هر جامعه اي بزهكاراني دارد كه شايسته همان جامعه است، زيرا محيط اجتماعي بر اثر عوامل مختلف در فرد اثر كرده و او را به طرف انحراف از هنجارها و ارتكاب جرم مي كشاند»

وي با بيان اين جملات تاكيد كرد: جرم خيز شدن يك لايه اجتماع، نشانه‌اي است از تغييرات بنيادي در روش ها و منش هاي آن لايه است. پديده اي به نام روسپيگري زنان نشانه اي از تغييرات در لايه اجتماعي زنان و دختران مي باشد كه در سنوات اخير، فرار دختران از خانه و زنان خياباني رنگ بيشتري به ان داده است.

بسیاری از کارشناسان امور اجتماعی معتقدند؛ نگاه‌های تک بعدی مسئولان و باورهایی با زیربنای نادرست به طرح‌ها و تصمیمات اشتباه منجر می‌شود که در نهایت هیچ سودی به حال جامعه ندارد و یا آن‌طور که انتظار می‌رود، تأثیرگذار نخواهد بود. همین گذران طولانی زمان و جای خالی نظریه‌ای کارآمد خود یکی از دلایل افزایش پدیده ناهنجار روسپیگری در جامعه محسوب می‌شود.