.svg)
انقلاب در تیم‌ملی انگلیس توسط آلردایس
پارسینه: مثل خیلی دیگر از مربیانی که تازه یک تیم را تحویل می‌گیرند، سام آلردایس ترجیح داده تغییرات زیادی در بازیکنان دعوت شده به تیم ملی انگلیس ندهد. اما این تغییر سیستم است که می‌تواند کلید موفقیت و تفاوت تیم او با تیم روی هاجسون باشد
گزارش - تحریریه پارسینه | آلردایس در اولین بازی مقدماتی جام جهانی 2018 تصمیم دارد به جای سیستم‌های 3-3-4 و 2-1-3-4 ای که هاجسون استفاده می‌کرد تیمش را با سیستم 1-3-2-4 به زمین بفرستد. مزیت بزرگ این سیستم برای انگلیس همخوان بودنش با سیستم اکثر تیمهای باشگاهی است که بازیکنانش در آنها بازی می‌کنند و در نتیجه باعث می‌شود تا ملی‌پوشان انگلیسی در پست‌های تخصصی خودشان که بهشان عادت دارند بازی کنند. در این سیستم وین رونی به جای بازی در نقش هافبک میانی به رول شماره‌یِ 10 باز می‌گردد و دلی علی نیمکت‌نشین می‌شود تا جوردن هندرسون کنار اریک دایر وظایف دفاعی بیشتری به عهده بگیرد.
دو سمت رونی، پشت هری کین، آدام لالانا و رحیم استرلینگ بازی می‌کنند و این انتخاب نشان از اهمیت دادن آلردایس به خلاقیت در یک سوم هجومی تیمش دارد. اگرچه پیش از این از او انتقاد می‌شد که فقط از مهاجمین قدبلند و تنومند برای فوتبالی مستقیم استفاده می‌کند، اما آلردایس سال‌ها پیش از بولتون تیمی جذاب با دو بازیسازِ درجه یک، یعنی یوری ژورکائف و جی.جی اوکوچا ساخته بود و همیشه اصرار داشت با بازیکنانی خوب فوتبالی خوب بازی خواهد کرد. حالا زمان آن رسیده تا آلردایس این حرفش را ثابت کند.
لالانا که در فرانسه یکی از بهترین بازیکنان انگلیس بود، در بال راست با هوش بالایش در پاس دادن و جاگیری باعث نفوذهایِ زیاد کایل واکر و تشکیل بهترین حرکات هماهنگ تیم در بعد هجومی می‌شد. اما او در بازی امشب نقش بال چپ را بازی خواهد کرد و باید این هماهنگی را با دنی رز پیدا کند.
کنار هم قرار گرفتن رونی و کین هم جالب است، چون این دو معمولا به صورت یک دوئت هجومی از سوی هاجسون استفاده نمی‌شدند و همیشه یک مهاجم کلاسیک دیگر کنار کین بازی می‌کرد و رونی عقب‌تر قرار می‌گرفت. همکاری کین و رونی می‌تواند نتیجه‌یِ مثبتی داشته باشد چون رونی این فصل همین نقش شماره‌یِ 10 را پشت زلاتان ابراهیموویچ بازی می‌کند، مهاجمی که مثل کین مدام عقب‌تر می‌آید تا فضای گلزنی برای بازیکن پشت سرش ایجاد کند. کین هم که این فصل به عنوان مهاجم دوم پشت وینسنت یانسن لیگ را شروع کرده می‌تواند از غریزه‌یِ گلزنی رونی نهایت استفاده را ببرد.
اما مهمترین تغییر در پرسونل قرار گرفتن جان استونز در قلب خط دفاعی کنار گری کیهیل است. آلردایس پیش از این بارها تاکید کرده که مدافعینش باید وظیفه‌یِ خودشان را انجام دهند و علاقه‌یِ زیادی به مدافعینی که بیش از حد با توپ کار می‌کنند و مرتکب اشتباه می‌شوند ندارد. از این منظر استونز مدافع کلاسیک آردایسی محسوب نمی‌شود، اما رشد سریعش تحت نظر پپ گواردیولا باعث شده تا خودش را به ترکیبِ اصلی تحمیل کند. در ضمن این بازی مقابل تیمی که یک شماره‌یِ 9 کلاسیک و مدام درون باکس ندارد کاملا مطلوب استونز است و بهش اجازه می‌دهد جلوتر بازی کند و با خطرات اسلوواکی قبل از رسیدن به نزدیکی دروازه‌یِ جو هارت مقابله کند.
نکته‌یِ مهم اینجاست که آیا استونز قادر خواهد بود قدرت پاسوری خودش را به نمایش بگذارد یا نه. وقتی آلردایس مربی وستهام یونایتد بود مدافعینش خیلی کم صاحب توپ می‌شدند و در برخی بازی‌ها حتی پنج بار هم پایشان به توپ نمی‌خورد. پس اگر قرار باشد انگلیس هم با پاس‌های بلند هارت خط دفاع را از جریان بازیسازی خارج کند، انتخاب استونز زیر سوال می‌رود. در ضمن پاس‌های هارت هم به شدت زیر نظر گرفته می‌شود که می‌تواند برایش انتقادات زیادی به همراه بیاورد.
انگلیس در این بازی فرصت زیادی برای حفظ توپ و حمله کردن خواهد داشت، چون اسلوواکی تیمی نیست که پرس کند و با دفاعی پرعمق بازی می‌کند. اما خودِ این مسئله بزرگ‌ترین چالش برای آلردایس است. او عادت دارد تیم‌هایش را با مالکیت توپ بسیار پایین و استفاده از تک موقعیت‌ها هدایت کند، اما آیا می‌تواند مقابل خطوط دفاعی عیمق و چند لایه هم ایده‌های خودش را به عمل درآورد؟ با توجه به دیگر تیمهای حاضر در این گروه، یعنی اسکاتلند، مالت و لیتوانی، انگلیسِ آلردایس فرصت زیادی برای تمرین این بخش از بازی را خواهد داشت.
دو سمت رونی، پشت هری کین، آدام لالانا و رحیم استرلینگ بازی می‌کنند و این انتخاب نشان از اهمیت دادن آلردایس به خلاقیت در یک سوم هجومی تیمش دارد. اگرچه پیش از این از او انتقاد می‌شد که فقط از مهاجمین قدبلند و تنومند برای فوتبالی مستقیم استفاده می‌کند، اما آلردایس سال‌ها پیش از بولتون تیمی جذاب با دو بازیسازِ درجه یک، یعنی یوری ژورکائف و جی.جی اوکوچا ساخته بود و همیشه اصرار داشت با بازیکنانی خوب فوتبالی خوب بازی خواهد کرد. حالا زمان آن رسیده تا آلردایس این حرفش را ثابت کند.
لالانا که در فرانسه یکی از بهترین بازیکنان انگلیس بود، در بال راست با هوش بالایش در پاس دادن و جاگیری باعث نفوذهایِ زیاد کایل واکر و تشکیل بهترین حرکات هماهنگ تیم در بعد هجومی می‌شد. اما او در بازی امشب نقش بال چپ را بازی خواهد کرد و باید این هماهنگی را با دنی رز پیدا کند.
کنار هم قرار گرفتن رونی و کین هم جالب است، چون این دو معمولا به صورت یک دوئت هجومی از سوی هاجسون استفاده نمی‌شدند و همیشه یک مهاجم کلاسیک دیگر کنار کین بازی می‌کرد و رونی عقب‌تر قرار می‌گرفت. همکاری کین و رونی می‌تواند نتیجه‌یِ مثبتی داشته باشد چون رونی این فصل همین نقش شماره‌یِ 10 را پشت زلاتان ابراهیموویچ بازی می‌کند، مهاجمی که مثل کین مدام عقب‌تر می‌آید تا فضای گلزنی برای بازیکن پشت سرش ایجاد کند. کین هم که این فصل به عنوان مهاجم دوم پشت وینسنت یانسن لیگ را شروع کرده می‌تواند از غریزه‌یِ گلزنی رونی نهایت استفاده را ببرد.
اما مهمترین تغییر در پرسونل قرار گرفتن جان استونز در قلب خط دفاعی کنار گری کیهیل است. آلردایس پیش از این بارها تاکید کرده که مدافعینش باید وظیفه‌یِ خودشان را انجام دهند و علاقه‌یِ زیادی به مدافعینی که بیش از حد با توپ کار می‌کنند و مرتکب اشتباه می‌شوند ندارد. از این منظر استونز مدافع کلاسیک آردایسی محسوب نمی‌شود، اما رشد سریعش تحت نظر پپ گواردیولا باعث شده تا خودش را به ترکیبِ اصلی تحمیل کند. در ضمن این بازی مقابل تیمی که یک شماره‌یِ 9 کلاسیک و مدام درون باکس ندارد کاملا مطلوب استونز است و بهش اجازه می‌دهد جلوتر بازی کند و با خطرات اسلوواکی قبل از رسیدن به نزدیکی دروازه‌یِ جو هارت مقابله کند.
نکته‌یِ مهم اینجاست که آیا استونز قادر خواهد بود قدرت پاسوری خودش را به نمایش بگذارد یا نه. وقتی آلردایس مربی وستهام یونایتد بود مدافعینش خیلی کم صاحب توپ می‌شدند و در برخی بازی‌ها حتی پنج بار هم پایشان به توپ نمی‌خورد. پس اگر قرار باشد انگلیس هم با پاس‌های بلند هارت خط دفاع را از جریان بازیسازی خارج کند، انتخاب استونز زیر سوال می‌رود. در ضمن پاس‌های هارت هم به شدت زیر نظر گرفته می‌شود که می‌تواند برایش انتقادات زیادی به همراه بیاورد.
انگلیس در این بازی فرصت زیادی برای حفظ توپ و حمله کردن خواهد داشت، چون اسلوواکی تیمی نیست که پرس کند و با دفاعی پرعمق بازی می‌کند. اما خودِ این مسئله بزرگ‌ترین چالش برای آلردایس است. او عادت دارد تیم‌هایش را با مالکیت توپ بسیار پایین و استفاده از تک موقعیت‌ها هدایت کند، اما آیا می‌تواند مقابل خطوط دفاعی عیمق و چند لایه هم ایده‌های خودش را به عمل درآورد؟ با توجه به دیگر تیمهای حاضر در این گروه، یعنی اسکاتلند، مالت و لیتوانی، انگلیسِ آلردایس فرصت زیادی برای تمرین این بخش از بازی را خواهد داشت.
ارسال نظر