انواع حسگرهای به کار رفته در دوربین های دیجیتال
پارسینه: ساختار کلی دوربین های عکاسی دیجیتال بسیار شبیه به دوربین های آنالوگ است که هر دو دارای لنز ،شاتر و دیافراگم هستند اما دوربین های آنالوگ تصاویر را بر روی فیلم عکاسی ثبت و ضبط میکردند در حالی که دوربین های دیجیتال به جای فیلم یک حسگر حساس به نور دارند و به وسیله آن تصاویر را ثبت میکنند .
حسگرها از جنس سیلیکون هستند و بر روی سطح خود هزاران یا میلیونها دیود حساس به نور دارند. هر یک از این دیودها یک جریان الکتریکی را آزاد میکند که متناسب با میزان نوری است که با آن برخورد کرده. جریانهای الکتریکی پس از تقویت به یک دستگاه تبدیل سیگنال آنالوگ به دیجیتال وارد میشوند و در آنجا به صورت یکسری دادهی رقمی ذخیره میشوند. این اعداد و ارقام پس از دریافت از تمام سلولهای حسگر به صورت فشرده در کارت حافظه ذخیره میشوند و یک تصویر دیجیتال را میسازند. واضح است که هر چه تعداد سلولهای حسگر دوربین عکاسی بیشتر باشد، تصویر گرفته شده دارای کیفیت بیشتری خواهد بود.
جالب است بدانید حسگرها تنها به شدت جریان حساس اند و هیچ درکی از نور و رنگهای آن ندارند، اما برای رفع این مشکل هم راه حلی ارائه شده است. سلولهای روی سطح حسگر به سه گروه تقسیم میشوند و در مقابل هرکدام از آنها یک فیلتر از سه رنگ اصلی یعنی قرمز، آبی و سبز قرار داده میشود. به این صورت است که هر دسته از سلولها مسئول دریافت یک رنگ هستند و توانایی جذب رنگهای دیگر را ندارند.
حسگرهای CCD
این حسگرها از هزاران یا میلیونها سلول تشکیل شده اند و در انواع مختلفی از دوربینها کاربرد دارند. حسگرهای CCD Super نسبت به نوع معمولی این سنسورها ساختار پیچیده تری دارند که سلولهای آنها به صورت هشت ضلعی در یک آرایش لانه زنبوری قرار دارند. این نوع آرایش نسبت سطح حساس به غیر حساس را به طور قابل توجهی افزایش داده و تصاویر بهتر با قدرت تفکیک بیشتر و اختلال کمتری را خلق میکند. حسگرهای CCD به دلیل حساسیت بیشتر به نور، برای عکسبرداری در شب و فضاهای بسته مناسبتر است.
حسگرهای CMOS
این حسگرها تراشههایی پیشرفته هستند که علاوه بر حساسیت به نور قابلیت پردازش تصاویر را نیز دارند. این حسگرها در گذشته تنها در دوربینهای خانگی و وبکمها کاربرد داشتند، اما در حال حاضر نسل پیشرفتهتر آنها در دوربینهای دیجیتال وجود دارد. دوربینهای دارای این حسگر از قیمت کمتر، حجم کوچکتر و وزن سبکتری برخورداند. علاوه بر اینکه نیاز به انرژی الکتریکی کمتری دارند مشکل نور گیری بیش از حد سنسورهای دیگر را در خود ندارند.
جالب است بدانید حسگرها تنها به شدت جریان حساس اند و هیچ درکی از نور و رنگهای آن ندارند، اما برای رفع این مشکل هم راه حلی ارائه شده است. سلولهای روی سطح حسگر به سه گروه تقسیم میشوند و در مقابل هرکدام از آنها یک فیلتر از سه رنگ اصلی یعنی قرمز، آبی و سبز قرار داده میشود. به این صورت است که هر دسته از سلولها مسئول دریافت یک رنگ هستند و توانایی جذب رنگهای دیگر را ندارند.
حسگرهای CCD
این حسگرها از هزاران یا میلیونها سلول تشکیل شده اند و در انواع مختلفی از دوربینها کاربرد دارند. حسگرهای CCD Super نسبت به نوع معمولی این سنسورها ساختار پیچیده تری دارند که سلولهای آنها به صورت هشت ضلعی در یک آرایش لانه زنبوری قرار دارند. این نوع آرایش نسبت سطح حساس به غیر حساس را به طور قابل توجهی افزایش داده و تصاویر بهتر با قدرت تفکیک بیشتر و اختلال کمتری را خلق میکند. حسگرهای CCD به دلیل حساسیت بیشتر به نور، برای عکسبرداری در شب و فضاهای بسته مناسبتر است.
حسگرهای CMOS
این حسگرها تراشههایی پیشرفته هستند که علاوه بر حساسیت به نور قابلیت پردازش تصاویر را نیز دارند. این حسگرها در گذشته تنها در دوربینهای خانگی و وبکمها کاربرد داشتند، اما در حال حاضر نسل پیشرفتهتر آنها در دوربینهای دیجیتال وجود دارد. دوربینهای دارای این حسگر از قیمت کمتر، حجم کوچکتر و وزن سبکتری برخورداند. علاوه بر اینکه نیاز به انرژی الکتریکی کمتری دارند مشکل نور گیری بیش از حد سنسورهای دیگر را در خود ندارند.
منبع: وبلاگ ارشاکو
ارسال نظر