ضرورت توازن در منابع و تکالیف شهرداری در برنامه سوم توسعه شهری تهران

محسن هاشمی در ابتدای هشتادو نهمین جلسه شورا با اشاره به ارائه برنامه توسعه سوم شهری تهران از سوی شهردار ضمن تشکر از وی و معاونت برنامه ریزی شهرداری به اسیب شناسی برنامه نویسی در کشور پرداخت و بر رعایت این نکات در برنامه سوم تاکید کرد.

رییس شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه از سال 1389 که دور جدید برنامه ریزی شهری تهران آغاز شده است تاکنون دو برنامه تهیه و مصوب شده است و انشاله از ابتدای سال آینده اجرای برنامه سوم توسعه شهری تهران آغاز می شود.

وی در ادامه با ارائه نکاتی از آسیب شناسی برنامه ریزی در کشور با ملاحظات و سیاستهای کلی حاکم بر برنامه اظهار داشت: یکی از مشکلات برنامه ریزی در کشور که شامل مدیریت شهری نیز می شود، برنامه ریزی ویترینی و نمایشی است، یعنی عملکرد سازمان تابع برنامه، تغییرات و سیاستهای آن لزوما نیست و براساس روزمره گی و مصالح ذینفعان صورت می گیرد ، بنابراین با تصویب برنامه و تغییرات آن تغییر محسوسی در عملکرد سازمان مشاهده نمی شود.

محسن هاشمی بر لزوم پرهیز از حجیم کردن برنامه و افزایش تعداد احکام وتکالیف برنامه تاکید کرد و افزود: اگر برنامه هوشمند و هدفمند تدوین شود، طبیعی است که در یک دوره محدود و با منابع محدود قادر به تامین بخش بزرگی از احکام وتکالیف نیست وبایست پیکره برنامه از فربهی به چابکی تغییر کند.

به گفته هاشمی ضرورت سنجش پذیری و شاخص پذیری کمی اهداف و تکالیف برنامه نیز باید لحاظ شود که استفاده از عبارات کیفی، کلی گویی و ایده آل گرایی در ادبیات برنامه، مسیر را برای عدم تحقق پذیری و افزایش ابهام در عملکرد برنامه باز می کند.

رییس شورای اسلامی شهر تهران در ادامه اولویت بندی متناظر با مطالبات شهروندان در برنامه ریزی را نیز مهم دانست و افزود: واقعیت این است که مدیریت شهری تهران با انبوهی از مطالبات و خواستهای گروههای ذینفع، بدنه شهرداری و مردم مواجه است که قادر به تحقق همه آنها در مدتی محدود نیست، پس ما ناگزیریم که خواست عمومی شهروندان را که شورای شهر تبلو آرا و اراده آنهاست برسایر گروههای ذینفع مقدم کنیم و نتیجه این تقدم ممکن است به نارضایتی این گروهها منجر شود اما حفظ رضایت همه در یک برنامه ریزی علمی واجرایی اجتناب ناپذیر است.

هاشمی همچنین بر ضرورت حرکت به سمت متوزان کردن منابع و تکالیف شهرداری تهران تاکید داشت و گفت: کاهش اتکای شهرداری از درامد ناپایدار به پایدار گرچه یکی از مطلوبیت های برنامه است اما از آن مهمتر متوازن کردن ساختار منابع - هزینه شهرداری تهران است، شهرداری منابع متفاوتی دارد و با انتظارات و تکالیف متعددی نیز مواجه است، یکپارچه دیدن منابع و هزینه شهرداری یکی از آسیبهای ساختار فعلی است که باید بتدریج اصلاح شود و برای هر گونه از هزینه ها، نوعی خاصی از درامد ها پیش بینی شود تا امکان تعادل و توازن در منابع وهزینه هر حوزه فراهم آید و بطور مثال اگر منابع هزینه های جاری وخدماتی یا فرهنگی و اجتماعی تامین نشد، بودجه سیستم حمل ونقل عمومی به این حوزه اختصاص نیابد و مدیریت شهری دچار روزمرگی و انقباض نشود.

وی در پایان بر ضرورت واقع بینی وعملگرایی در برنامه نیز تاکید کرد و اظهار داشت: بسیاری از اهداف برنامه برای تحقق نیازمند ابزارهای قانونی و اجرایی هستند که معمولا بدلیل عدم پیگیری مناسب فراهم نمی شوند و نتیجتا هدف برنامه محقق نمی شود، بطور نمونه در حوزه درامدهای پایدار، کمتر از یک پنجم قبوض صادره برای شهروندان وصول می شود و پیش بینی های انجام شده جهت ایجاد مکانیزیم مناسب برای وصول درامد پایدار اجرایی نشده است و همین موجب بروز کسر بودجه و اختلال در تحقق بخشی از برنامه می شود.

وی ابراز امیدواری کرد با انگیزه ای که در اعضای شورای شهر جهت ایجاد تحول در عملکرد مدیریت شهری از طریق تدوین یک برنامه علمی وعملی وجود دارد، بسیاری از این نقیصه ها و آسیبها در شورا تکمیل وبرطرف گردد و این برنامه بستر وسنگ زیرین بودجه سال آینده مدیریت شهری و تحقق مطالبات شهروندان تهرانی باشد.