روستای وفس معروف به ماسوله استان مرکزی+تصاویر

وفس اسم روستایی در استان مرکزی در شهرستان کمیجان در ایران است. روستای وفس از شمال به ساوه، از جنوب به کمیجان، از غرب به همدان و از طرف شرق به تفرش محدود است. مساحت روستای وفس تقریباً ۲۰ کیلومتر مربع است.

روستای وفس در حصاری از کوه‌های نسبتاً مرتفع واقع شده است و از سمت جنوب، مشرق و مغرب در محاصرهٔ کوهستان قرار دارد و تنها از سمت شمال به درختان و باغ‌های میوه منتهی می‌شود.

روستای وفس از لحاظ ارتباطی در یک موقعیت بن بست واقع شده است؛ تنها جاده ارتباطی مهم آن، جاده‌ای آسفالت به طول ۱۸ کیلومتر است که وفس را به کمیجان و از آن جا به دیگر نقاط متصل می‌کند.

روستای وفس قدمت ۳۰۰۰ ساله دارد. منطقه وفس یکی از منطقه‌های قدیمی و سکونت گاه ماد‌ها بوده است.

وفس به علت برخورداری از آب و هوای بسیار مطبوع، باغ‌های میوه، زمین‌های زراعی و چشم انداز‌های دست نخورده و خانه‌های پلکانی به ماسوله استان مرکزی معروف است.

بعضی گردشگران خبر از وجود فسیل‌هایی در کوه‌ها و صخره‌های این آبادی خبر می‌دهند. آنان بر این باورند، کوه‌هایی که روستای زیبای وفس را محصور نموده از نوع آهکی و رسوبی است و در این کوه‌ها بقایای موجودات زنده که در لایه‌های زمین مانده اند به وفور دیده می‌شود.



ویژگی‌ها و مکان‌های دیدنی روستای وفس:

بافت کالبدی روستای وفس و نوع معماری خانه ها، ابنیه مذهبی و خدمات عمومی بیشتر با ویژگی‌های اقلیمی و طبیعی سازگاری دارد و بسیار جذاب است، خانه‌های مسکونی روستا به صورت متراکم و پلکانی بر دامنه کوه گسترده شده و ایوان‌های فراخ و بام‌های یکدست ویژگی آن هاست که جلوه‌ای خاص را ایجاد کرده است.

یکی از جاذبه‌های گردشگری وفس وجود ۱۶ مسجد در این روستا است که گل سرسبد آن‌ها با نام مسجد جامع قدمتی به درازای هفت قرن دارد.

در روستای وفس علاوه بر مساجد، بارگاه امامزاده حسین موسوم به (حاج رضوان)، امامزاده اسماعیل و امامزاده یحیی نیز وجود دارد و زیارتگاه حاجی رضوان وفس نیز متعلق به شاهزاده حسین (ع) از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است که دارای کرامات بسیاری است و هرسال افراد زیادی را از شهر‌های دور و نزدیک و روستا‌های اطراف به سمت خود می‌کشاند.

زبان مردم روستای وفس چیست؟

مردم وفس به یکی از قدیمی‌ترین زبان‌های ایرانی یعنی تاتی سخن می‌گویند.

سوغات روستای وفس:

گیوه بافی و ساخت تخته گیوه از دیگر هنر‌های مردم تاتی زبان روستای وفس است که از مدت‌ها قبل در این منطقه رواج داشته است و این صنایع دستی یکی از بهترین پاپوش‌ها است، بافت تخته کشی گیوه حرفه‌ای ظریف و خاص است که در وفس شغلی ویژه به حساب می‌آید و عده‌ای در تابستان و زمستان به آن اشتغال دارند.

بافت انواع دستکش، جوراب‌های پشمی، سوزن دوزی، سبد بافی، نمد مالی و جاجیم بافی از دیگر صنایع دستی و سوغات این خطه است که بطور قطع برای گردشگران نوروزی از جذابیت بالایی برخوردار است.

رونق کشاورزی در این آبادی باعث شده که انواع خشکبار و میوه‌های فرآوری شده، کشمش و لبنیات تازه و طبیعی، شیره انگور بعنوان سوغات با کیفیت برای گردشگران به فراوانی وجود داشته باشد.

منبع:بیتوته