.svg)
بمب افکنی که هرگز بازنشسته نمی‌شود! +تصاویر
پارسینه: هم اکنون علاوه بر برنامه‌هایی که تا سال ۲۰۵۰ برای بمب افکن همه فن حریف B-۵۲ در نظر گرفته شده است، زنجیره‌ای از جراحی‌های جدید برای به روز رسانی بهتر این پرنده توسط ارتش نیز در جریان خواهد بود.
B-۵۲ استراتوفورترس یک بمب افکن راهبردی محصول کمپانی بوئینگ است که برای نیروی هوایی آمریکا طراحی و ساخته شد. حداکثر سرعت این بمب افکن، ۱۰۸۵ کیلومتر در ساعت گزارش شده و می‌تواند بدون سوخت گیری مسافت ۱۳ هزار و ۳۶۰ کیلومتر را بپیماید.
توانایی حمل ۳۲ تن بمب، B-۵۲ را میان بمب افکن‌ها به یک اسطوره تبدیل کرده است. این پرنده در خلال جنگ سرد معرفی شد و در بمباران هوایی شمال ویتنام مورد استفاده قرار گرفت.
B-۵۲ غول پیکر در حمله‌های متعدد آمریکا به عراق و افغانستان هم به کار گرفته شد و با توجه به این که فناوری آن به دهه ۵۰ میلادی باز می‌گردد، اما به گفته کارشناسان نظامی تا سال ۲۰۴۵، قصد بازنشستگی ندارد.
در دنیای بمب افکن‌های سنگین هیچ محصولی تاکنون نتوانسته به اندازه B-۵۲ دوام آورد. این مبارز جنگ سرد در سال ۱۹۵۴ به زرادخانه‌های آمریکا پیوست و در نهایت به عضوی از یک گروه هسته‌ای سه تایی در کنار موشک‌های استراتژیک و زیردریایی‌ها تبدیل شد که هدف اصلی آن‌ها متوقف ساختن اتحاد جماهیر شوروی بود.
این بمب افکن با توجه به برد بالا، هزینه عملیاتی و نگه داری کم و همچنین قابلیت تجهیز به طیف وسیعی از تجهیزات نظامی در مقایسه با پرنده‌های جنگی دیگر، مدت زمان زیادی است که به خدمت رسمی خود ادامه داده و خلاص شدن از دست آن نیز به هیچ عنوان منطقی نیست.
طبق جدیدترین برنامه اعلامی از جانب نیروی هوایی آمریکا، بمب افکن B-۵۲ تا سال ۲۰۵۰ به پرواز ادامه خواهد داد. با وجود چنین پروژه جالب و شگفت آوری، هنوز هم اطلاعات زیادی در خصوص پیچیدگی‌های ساختاری هواپیمایی که قدرت خود را از دوره جنگ کره تا به امروز حفظ کرده و قرار است تا سال ۲۰۵۰ نیز در خدمت نیروی هوایی باشد، در دست نیست. اما راز B-۵۲ چیست و چگونه چنین رکوردی را به نام خود ثبت کرده است؟
راز چالش برانگیز بمب افکن بوئینگ B-۵۲ استراتوفورترس چیزی نیست جز "انعطاف پذیری". کمپانی بوئینگ از زمان معرفی اولین پرنده B-۵۲، ۷۴۰ فروند دیگر از این بمب افکن‌ها را روانه بازار‌های نظامی کرده است. درست مانند هر کارمند متبحری که حتی پس از دوران بازنشستگی باز هم به واسطه مهارت خود در سازمان‌های مختلف و در سمت‌های متفاوت مشغول به کار می‌شود، این هواپیما همواره در قالب نقشی مهم و تعیین کننده ظاهر شده است.
B-۵۲ در ابتدا به عنوان یک بمب افکن هسته‌ای با برد طولانی و قابلیت پرواز در ارتفاعات بالا معرفی شد. معمولا این روز‌ها پرنده نام برده، مسئولیت پشتیبانی هوایی از نیرو‌های زمینی آمریکا در خاورمیانه را بر عهده دارد و می‌تواند موشک‌هایی با امکان هدایت دقیق شلیک کند. هرچند این بمب افکن طی چندین دهه گذشته بار‌ها مورد بازسازی و افزایش امکانات جدید قرار گرفته است، اما همچنان ماموریت ذاتی خود را حفظ کرده است: رساندن تسلیحات هسته‌ای به سوی هدف. مهم‌ترین نکته‌ای که در مورد این پرنده متفاوت وجود دارد، مطرح بودن نام آن به عنوان تنها بمب افکن سنگین ناوگان هوایی آمریکا با قابلیت حمل هر دو مدل بمب‌های معمولی و بمب‌های گرماهسته‌ای خواهد بود.
سن متوسط ۷۵ فروند از B-۵۲هایی که هم اکنون در وضعیت خدمت رسمی به سر می‌برند، ۵۵ سال برآورد شده است. آن‌ها اولین پرواز خود را همزمان با ورود جان اف. کندی ۳۵ امین رئیس جمهور آمریکا به دفتر بیضی انجام دادند. در مقایسه با هواپیما‌های مدرن، B-۵۲ نه به طور مشخصی سریع است و نه مخفی کار. اما این موضوع با توجه به کاربرد‌های فعلی بمب افکن مذکور، چندان اهمیتی نخواهد داشت.
نیروی هوایی طی بیانیه‌ای در تاریخ ۱۲ ام فوریه سال گذشته، پرواز بمب افکن B-۵۲ به مدت تقریبا یک قرن را حاصل هزینه‌های کلی تعمیر و نگه داری به صرفه و قابلیت مطلوب تامین نیاز‌ها به نسبت ساعات پروازی عنوان کرده است.
در اوج جنگ سرد طی دهه ۱۹۶۰، فرماندهی استراتژیک هوایی ده‌ها بمب افکن B-۵۲ مجهز به تسلیحات هسته‌ای در اختیار داشت تا از طریق آن‌ها بتواند یک دیوار دفاعی قوی و شکست ناپذیر علیه اتحاد جماهیر شوروی بسازد. حتی عملیات Chrome Dome بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۸ به منظور تضمین قابلیت ضربت هوایی بمب افکن‌های B-۵۲ آمریکا در صورت حمله اتمی نیرو‌های شوروی به موشک‌های زمینی آمریکایی‌ها انجام شد.
با وجود آن که ظهور زیردریایی‌های مسلح شونده به موشک‌های هسته‌ای از اهمیت اعضای دیگر گروه سه گانه (موشک‌های استراتژیک، زیردریایی‌ها و B-۵۲) کاست، اما بمب افکن B-۵۲ توانست این شرایط را با موفقیت پشت سر بگذارد و به حیات حرفه‌ای خود ادامه دهد.
هم اکنون علاوه بر برنامه‌هایی که تا سال ۲۰۵۰ برای بمب افکن همه فن حریف B-۵۲ در نظر گرفته شده است، زنجیره‌ای از جراحی‌های جدید برای به روز رسانی بهتر این پرنده توسط ارتش نیز در جریان خواهد بود. برای مثال ممکن است نیروی هوایی تقاضای خود مبنی بر جایگزینی ۸ موتور کمپانی پرت اند ویتنی که روی هر کدام از بمب افکن‌های B-۵۲ نصب است را مطرح سازد. به گفته فرگسن چنین تغییری چندین میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. جزئیات این تصمیم گیری‌ها در سال ۲۰۱۸ به عنوان بخشی از بودجه اجرایی مورد درخواست دولت ترامپ به کنگره ارائه شد.
توانایی حمل ۳۲ تن بمب، B-۵۲ را میان بمب افکن‌ها به یک اسطوره تبدیل کرده است. این پرنده در خلال جنگ سرد معرفی شد و در بمباران هوایی شمال ویتنام مورد استفاده قرار گرفت.
B-۵۲ غول پیکر در حمله‌های متعدد آمریکا به عراق و افغانستان هم به کار گرفته شد و با توجه به این که فناوری آن به دهه ۵۰ میلادی باز می‌گردد، اما به گفته کارشناسان نظامی تا سال ۲۰۴۵، قصد بازنشستگی ندارد.
در دنیای بمب افکن‌های سنگین هیچ محصولی تاکنون نتوانسته به اندازه B-۵۲ دوام آورد. این مبارز جنگ سرد در سال ۱۹۵۴ به زرادخانه‌های آمریکا پیوست و در نهایت به عضوی از یک گروه هسته‌ای سه تایی در کنار موشک‌های استراتژیک و زیردریایی‌ها تبدیل شد که هدف اصلی آن‌ها متوقف ساختن اتحاد جماهیر شوروی بود.
این بمب افکن با توجه به برد بالا، هزینه عملیاتی و نگه داری کم و همچنین قابلیت تجهیز به طیف وسیعی از تجهیزات نظامی در مقایسه با پرنده‌های جنگی دیگر، مدت زمان زیادی است که به خدمت رسمی خود ادامه داده و خلاص شدن از دست آن نیز به هیچ عنوان منطقی نیست.
طبق جدیدترین برنامه اعلامی از جانب نیروی هوایی آمریکا، بمب افکن B-۵۲ تا سال ۲۰۵۰ به پرواز ادامه خواهد داد. با وجود چنین پروژه جالب و شگفت آوری، هنوز هم اطلاعات زیادی در خصوص پیچیدگی‌های ساختاری هواپیمایی که قدرت خود را از دوره جنگ کره تا به امروز حفظ کرده و قرار است تا سال ۲۰۵۰ نیز در خدمت نیروی هوایی باشد، در دست نیست. اما راز B-۵۲ چیست و چگونه چنین رکوردی را به نام خود ثبت کرده است؟
راز چالش برانگیز بمب افکن بوئینگ B-۵۲ استراتوفورترس چیزی نیست جز "انعطاف پذیری". کمپانی بوئینگ از زمان معرفی اولین پرنده B-۵۲، ۷۴۰ فروند دیگر از این بمب افکن‌ها را روانه بازار‌های نظامی کرده است. درست مانند هر کارمند متبحری که حتی پس از دوران بازنشستگی باز هم به واسطه مهارت خود در سازمان‌های مختلف و در سمت‌های متفاوت مشغول به کار می‌شود، این هواپیما همواره در قالب نقشی مهم و تعیین کننده ظاهر شده است.
B-۵۲ در ابتدا به عنوان یک بمب افکن هسته‌ای با برد طولانی و قابلیت پرواز در ارتفاعات بالا معرفی شد. معمولا این روز‌ها پرنده نام برده، مسئولیت پشتیبانی هوایی از نیرو‌های زمینی آمریکا در خاورمیانه را بر عهده دارد و می‌تواند موشک‌هایی با امکان هدایت دقیق شلیک کند. هرچند این بمب افکن طی چندین دهه گذشته بار‌ها مورد بازسازی و افزایش امکانات جدید قرار گرفته است، اما همچنان ماموریت ذاتی خود را حفظ کرده است: رساندن تسلیحات هسته‌ای به سوی هدف. مهم‌ترین نکته‌ای که در مورد این پرنده متفاوت وجود دارد، مطرح بودن نام آن به عنوان تنها بمب افکن سنگین ناوگان هوایی آمریکا با قابلیت حمل هر دو مدل بمب‌های معمولی و بمب‌های گرماهسته‌ای خواهد بود.
سن متوسط ۷۵ فروند از B-۵۲هایی که هم اکنون در وضعیت خدمت رسمی به سر می‌برند، ۵۵ سال برآورد شده است. آن‌ها اولین پرواز خود را همزمان با ورود جان اف. کندی ۳۵ امین رئیس جمهور آمریکا به دفتر بیضی انجام دادند. در مقایسه با هواپیما‌های مدرن، B-۵۲ نه به طور مشخصی سریع است و نه مخفی کار. اما این موضوع با توجه به کاربرد‌های فعلی بمب افکن مذکور، چندان اهمیتی نخواهد داشت.
نیروی هوایی طی بیانیه‌ای در تاریخ ۱۲ ام فوریه سال گذشته، پرواز بمب افکن B-۵۲ به مدت تقریبا یک قرن را حاصل هزینه‌های کلی تعمیر و نگه داری به صرفه و قابلیت مطلوب تامین نیاز‌ها به نسبت ساعات پروازی عنوان کرده است.
در اوج جنگ سرد طی دهه ۱۹۶۰، فرماندهی استراتژیک هوایی ده‌ها بمب افکن B-۵۲ مجهز به تسلیحات هسته‌ای در اختیار داشت تا از طریق آن‌ها بتواند یک دیوار دفاعی قوی و شکست ناپذیر علیه اتحاد جماهیر شوروی بسازد. حتی عملیات Chrome Dome بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۸ به منظور تضمین قابلیت ضربت هوایی بمب افکن‌های B-۵۲ آمریکا در صورت حمله اتمی نیرو‌های شوروی به موشک‌های زمینی آمریکایی‌ها انجام شد.
با وجود آن که ظهور زیردریایی‌های مسلح شونده به موشک‌های هسته‌ای از اهمیت اعضای دیگر گروه سه گانه (موشک‌های استراتژیک، زیردریایی‌ها و B-۵۲) کاست، اما بمب افکن B-۵۲ توانست این شرایط را با موفقیت پشت سر بگذارد و به حیات حرفه‌ای خود ادامه دهد.
هم اکنون علاوه بر برنامه‌هایی که تا سال ۲۰۵۰ برای بمب افکن همه فن حریف B-۵۲ در نظر گرفته شده است، زنجیره‌ای از جراحی‌های جدید برای به روز رسانی بهتر این پرنده توسط ارتش نیز در جریان خواهد بود. برای مثال ممکن است نیروی هوایی تقاضای خود مبنی بر جایگزینی ۸ موتور کمپانی پرت اند ویتنی که روی هر کدام از بمب افکن‌های B-۵۲ نصب است را مطرح سازد. به گفته فرگسن چنین تغییری چندین میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. جزئیات این تصمیم گیری‌ها در سال ۲۰۱۸ به عنوان بخشی از بودجه اجرایی مورد درخواست دولت ترامپ به کنگره ارائه شد.
منبع:
عصر ایران
ارسال نظر