.svg)
صنعت فحشا؛ بخشی از توافق عادی‌سازی بین امارات و اسرائیل
پارسینه: یک رسانه عبری فاش کرد که دوبی یکی از نقاط خشن و شناخته شده برده‌داری مدرن و قاچاق انسان است و یکی از اصلی‌ترین زمینه‌های مشارکت میان رژیم صهیونیستی و امارات که پس از عادی سازی روابط میان آن‌ها این روز‌ها راه اندازی شده است، "صنعت فحشا" بوده و دوبی در این زمینه خدماتی را به اسرائیلی‌ها ارائه می‌دهد.
القدس العربی در گزارشی به نقل از روزنامه عبری زبان هاآرتص از جنبه جدیدی از توافق عادی سازی روابط میان رژیم صهیونیستی و امارات پرده برداشت و نوشت؛ دوبی یکی از نقاط خشن و شناخته شده برده داری مدرن و قاچاق انسان است؛ بنابراین آن چهره درخشانی که این کشور مانند جنت عدن (باغ بهشت) در منطقه صحرا از خود نشان می‌دهد، پوششی بر یک مکانیزم وحشیانه و کشنده برای استخدام، آدم ربایی، کلاهبرداری و گمراه کردن انسان‌ها و به ویژه زنان با تهدید به استفاده از زور و همچنین انواع دیگر زورگویی برای استفاده از اهداف فحشا، سوء استفاده جنسی، کار اجباری و یا کار در شرایط بردگی است.
در امارات نزدیک هشت میلیون مهاجر کار وجود دارد که بیش از ۹۵ درصد نیروی کار تخصصی در این کشور را تشکیل می‌دهند. آن‌ها با دستمزد بسیار کم در زمینه ساخت و ساز یا به عنوان خدمتکار کار می‌کنند. بیشتر این کارگران قربانی قاچاق انسان یا کار اجباری هستند.
بنابراین، یک لحظه قبل از بستن چمدان‌ها مهم است که بدانیم هتل‌های لوکس دوبی، مراکز خرید خارق‌العاده و سواحل آن توسط افرادی ساخته شده و نگهداری می‌شوند که با خشونت از حقوق انسانی اولیه خود محروم شده‌اند. آن‌ها از کشور‌هایی به امارات می‌آیند که توانایی تأمین معاش خانواده‌شان را در کشور خود ندارند.
به نوشته این روزنامه بعضی از زنان از مناطقی که جنگ در آن‌ها اتفاق افتاده مانند عراق فرار می‌کنند و در بیشتر موارد برای ورود به کشور امارات هزینه‌های زیادی می‌پردازند، اما از همان لحظه ورود ربوده شده و در حقیقت تبدیل به برده می‌شوند؛ گذرنامه‌هایشان را از آن‌ها می‌گیرند، کارفرمایان به شکل یکطرفه قراردادهایشان را تغییر می‌دهند و از آن‌ها سوء استفاده‌های جسمی و جنسی می‌کنند و دستمزدی که برای اغوای این قربانیان به آن‌ها وعده داده شده بود را پرداخت نمی‌کنند و بسیاری از زنان برای صنعت فحشا و جنسی ربوده شده‌اند.
مقامات امارات در این باره به خارج دروغ می‌گویند و هر از چند گاهی یکی از دلال‌های دستگیر شده را اخراج می‌کنند، اما قاچاقچیان زن زیر نظر دولت فعالیت می‌کنند و بیهوده نیست که وزارت امور خارجه ایالات متحده در سال ۲۰۱۷ اذعان کرد که امارات از حداقل استاندارد‌های مبارزه با قاچاق انسان برخوردار نیست.
پارلمان اروپا سال جاری میلادی و چند هفته قبل از امضای توافقنامه تشریفاتی صلح و افتتاحیه جشنواره گردشگری و همکاری میان رژیم صهیونیستی و امارات اعلام کرد که بسیاری از کشور‌های خاورمیانه استاندارد‌های بین‌المللی برای مبارزه با قاچاق انسان را اجرا نمی‌کنند. کشور‌هایی مانند بحرین، عربستان سعودی، امارات و لبنان از جمله کشور‌هایی هستند که بیشتر از دیگر کشور‌ها تحت تأثیر این مسئله قرار گرفته‌اند. نگران کننده‌ترین تحولی که شاهد آن هستیم قاچاق زنان برای بردگی است.
تحقیقی که سال گذشته میلادی انجام شد و تلویزیون یونان آن را پخش کرد، خشونت و جنایتی را که توسط مقامات در حال انجام است به تصویر کشید. تهیه کنندگان این تحقیق تخمین زدند که تنها در دوبی ۴۵۰۰۰ زن گرفتار یک شبکه تن فروشی و فحشا هستند. این فقط زنان نیستند که فروخته می‌شوند، بلکه پسرانی نیز هستند که به "زناکاران" از سراسر جهان که به "لاس وگاس خاورمیانه" می‌آیند، خدمات جنسی ارائه می‌دهند.
به عبارت دیگر، یکی از اصلی‌ترین زمینه‌های مشارکت میان رژیم صهیونیستی و امارات که این روز‌ها راه اندازی شده است، ارائه زناکاران از طرف تل‌آویو و خدمات زنا از سوی دوبی است. به همین ترتیب بسیاری از جوانان صهیونیستی که اکنون با نقاب تجار به دوبی سفر می‌کنند، از این مسئله آگاه هستند. اما کسانی که آمادگی همکاری با صنعت سوء استفاده و استثمار را ندارند باید بدانند که سفر به دوبی و البته کار در دوبی به منزله "ایستادن در یک گوشه و شاهد تجاوز جمعی بودن" است.
در امارات نزدیک هشت میلیون مهاجر کار وجود دارد که بیش از ۹۵ درصد نیروی کار تخصصی در این کشور را تشکیل می‌دهند. آن‌ها با دستمزد بسیار کم در زمینه ساخت و ساز یا به عنوان خدمتکار کار می‌کنند. بیشتر این کارگران قربانی قاچاق انسان یا کار اجباری هستند.
بنابراین، یک لحظه قبل از بستن چمدان‌ها مهم است که بدانیم هتل‌های لوکس دوبی، مراکز خرید خارق‌العاده و سواحل آن توسط افرادی ساخته شده و نگهداری می‌شوند که با خشونت از حقوق انسانی اولیه خود محروم شده‌اند. آن‌ها از کشور‌هایی به امارات می‌آیند که توانایی تأمین معاش خانواده‌شان را در کشور خود ندارند.
به نوشته این روزنامه بعضی از زنان از مناطقی که جنگ در آن‌ها اتفاق افتاده مانند عراق فرار می‌کنند و در بیشتر موارد برای ورود به کشور امارات هزینه‌های زیادی می‌پردازند، اما از همان لحظه ورود ربوده شده و در حقیقت تبدیل به برده می‌شوند؛ گذرنامه‌هایشان را از آن‌ها می‌گیرند، کارفرمایان به شکل یکطرفه قراردادهایشان را تغییر می‌دهند و از آن‌ها سوء استفاده‌های جسمی و جنسی می‌کنند و دستمزدی که برای اغوای این قربانیان به آن‌ها وعده داده شده بود را پرداخت نمی‌کنند و بسیاری از زنان برای صنعت فحشا و جنسی ربوده شده‌اند.
مقامات امارات در این باره به خارج دروغ می‌گویند و هر از چند گاهی یکی از دلال‌های دستگیر شده را اخراج می‌کنند، اما قاچاقچیان زن زیر نظر دولت فعالیت می‌کنند و بیهوده نیست که وزارت امور خارجه ایالات متحده در سال ۲۰۱۷ اذعان کرد که امارات از حداقل استاندارد‌های مبارزه با قاچاق انسان برخوردار نیست.
پارلمان اروپا سال جاری میلادی و چند هفته قبل از امضای توافقنامه تشریفاتی صلح و افتتاحیه جشنواره گردشگری و همکاری میان رژیم صهیونیستی و امارات اعلام کرد که بسیاری از کشور‌های خاورمیانه استاندارد‌های بین‌المللی برای مبارزه با قاچاق انسان را اجرا نمی‌کنند. کشور‌هایی مانند بحرین، عربستان سعودی، امارات و لبنان از جمله کشور‌هایی هستند که بیشتر از دیگر کشور‌ها تحت تأثیر این مسئله قرار گرفته‌اند. نگران کننده‌ترین تحولی که شاهد آن هستیم قاچاق زنان برای بردگی است.
تحقیقی که سال گذشته میلادی انجام شد و تلویزیون یونان آن را پخش کرد، خشونت و جنایتی را که توسط مقامات در حال انجام است به تصویر کشید. تهیه کنندگان این تحقیق تخمین زدند که تنها در دوبی ۴۵۰۰۰ زن گرفتار یک شبکه تن فروشی و فحشا هستند. این فقط زنان نیستند که فروخته می‌شوند، بلکه پسرانی نیز هستند که به "زناکاران" از سراسر جهان که به "لاس وگاس خاورمیانه" می‌آیند، خدمات جنسی ارائه می‌دهند.
به عبارت دیگر، یکی از اصلی‌ترین زمینه‌های مشارکت میان رژیم صهیونیستی و امارات که این روز‌ها راه اندازی شده است، ارائه زناکاران از طرف تل‌آویو و خدمات زنا از سوی دوبی است. به همین ترتیب بسیاری از جوانان صهیونیستی که اکنون با نقاب تجار به دوبی سفر می‌کنند، از این مسئله آگاه هستند. اما کسانی که آمادگی همکاری با صنعت سوء استفاده و استثمار را ندارند باید بدانند که سفر به دوبی و البته کار در دوبی به منزله "ایستادن در یک گوشه و شاهد تجاوز جمعی بودن" است.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر