گوناگون

آنچه باید درباره پماد‌های مفصل بدانید

پارسینه: آرتریت موجب التهاب، درد، سفتی یا انحطاط مفصل می‌شود و می‌تواند یک بیماری ناتوان‌کننده باشد.

کنترل درد آرتریت به طور معمول شامل انجام ورزش و مصرف دارو‌های مسکن خوراکی می‌شود. استفاده از کرم‌های موضعی بدون نسخه، گزینه دیگری است که می‌توان برای تسکین درد و کسب آرامش مد نظر قرار داد.

انواع کرم‌های آرتریت

انواع مختلفی از کرم‌های آرتریت برای انتخاب وجود دارند. برخی از آن‌ها بدون نسخه قابل خریداری‌اند؛ در شرایطی که خرید برخی دیگر به نسخه پزشک نیاز دارد.

کرم‌های بدون نسخه

طیف گسترده‌ای از کرم‌های بدون نسخه آرتریت وجود دارند. آن‌ها به طور معمول حاوی مواد فعال مشابه یا ترکیبی از مواد هستند، اما از نظر قدرت، فرمول یا نحوه استفاده ممکن است متفاوت باشند.

دارو‌های موضعی آرتریت در فرمولاسیون‌ها و روش‌های استفاده دیگر نیز در دسترس هستند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- ژل‌ها

- اسپری‌ها

- پچ‌های پوستی

- محصولات مالیدنی

- پماد‌ها

- رول‌ها

هر فرد با توجه به نیاز‌های شخصی خود می‌تواند بهترین فرمولاسیون را انتخاب کند. هنگام تصمیم‌گیری موارد زیر باید مد نظر قرار بگیرند:

- کرم‌ها، پماد‌ها و محصولات مالیدنی می‌توانند چرب بوده و مدتی طول بکشد تا در پوست نفوذ کنند و به طور بالقوه رنگ پارچه‌ها را تغییر دهند، اما ممکن است گزینه‌هایی ارزان‌تر برای انتخاب باشند.

- ژل‌ها، اسپری‌ها و رول‌ها به طور معمول کمتر موجب کثیف‌کاری شده، راحت جذب می‌شوند و نسبتا سریع تبخیر می‌شوند. با این وجود، ممکن است گزینه‌هایی گران‌تر باشند.

- پچ‌های پوستی برای استفاده در قسمت‌های بزرگ بدن یا بخش‌هایی که دسترسی به آن‌ها دشوار است، مفید هستند. جذب آن‌ها طی مدت زمان طولانی‌تری صورت گرفته و می‌توانند تسکین بلندمدت را موجب شوند.

محصولات تجویزی

محصولات تجویزی برای تسکین درد آرتریت نسبت به محصولات بدون نسخه از تنوع کمتری برخوردار هستند. همه آن‌ها حاوی ماده فعال دیکلوفناک هستند که یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی و کاهنده التهاب است.

محصولات دیکلوفناک ممکن است به شکل ژل، مایع یا در قالب پچ‌های پوستی در دسترس باشند. همچنین، آن‌ها با توجه به هدفشان دارای قدرت اثرگذاری مختلفی هستند.

از محصولات تجویزی برای تسکین آرتریت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

ژل دیکلوفناک سدیم ۱ درصد: افراد می‌توانند از این محصول روی هر یک از مفاصل بدن استفاده کنند، اما به طور معمول روی مفاصل کوچک‌تر تاثیرگذاری بیشتری دارد.

پچ دیکلوفناک اپولامین ۱.۳ درصد: از این محصول دو بار در روز روی ناحیه‌ای که به شدت تحت تاثیر قرار گرفته است، استفاده می‌شود.

مایع دیکلوفناک سدیم ۱.۵ درصد: افراد اغلب از این محصول برای زانودرد استئوآرتریتی (آرتروزی) استفاده می‌کنند.

مایع دیکلوفناک سدیم ۲ درصد: افراد اغلب از این محصول برای زانودرد استئوآرتریتی (آرتروزی) استفاده می‌کنند.

ایمنی

کرم‌های آرتریت تنها بر قسمتی که فرد از آن‌ها استفاده می‌کند، تاثیر می‌گذارند و بر دیگر قسمت‌های بدن بی تاثیر هستند و اغلب گزینه‌های ایمن‌تری نسبت به دارو‌های خوراکی محسوب می‌شوند. این به ویژه برای افراد زیر می‌تواند مفید باشد:

- بیش از ۶۵ سال سن دارند

- به آرتریت در مفاصل کوچک‌تر مبتلا هستند

- دارای معده حساس یا به بیماری‌های معده مبتلا هستند

- دارای خطرات قلبی‌عروقی هستند

برای برخی افراد، کرم‌ها گزینه ایمن‌تری هستند، زیرا موجب کاهش موارد زیر می‌شوند:

- خطرات گوارشی، زیرا معده آن‌ها را پردازش نمی‌کند

- خطرات قلبی‌عروقی، زیرا مواد تشکیل دهنده به طور معمول وارد جریان خون نمی‌شوند

- خطر خواب آلودگی و زمین خوردن، بر خلاف برخی دارو‌های مسکن

- خطر اعتیاد، برخلاف برخی دارو‌های مخدر خوراکی

اگرچه کرم‌های آرتریت نسبتا بی خطر هستند، اما رعایت برخی قوانین و نکات ایمنی هنگام استفاده از آن‌ها همچنان اهمیت دارد:

- پیش از استفاده، تمام اطلاعات مربوط به محصول را مطالعه کنید، به ویژه بخش‌های اقدامات احتیاطی، روش استفاده و اطلاعات مصرف بیش از حد.

- تمام دستورالعمل ها، دوز مصرفی، و راهنمایی‌های ایمنی را دنبال کرده و هرگز بیش از میزان اشاره شده از محصول استفاده نکنید.

- دست‌های خود را پیش و به ویژه پس از استفاده از محصول با آب و صابون بشویید.

- پس از استفاده از محصول، از لمس نقاط دیگر بدن پرهیز کنید. زمانی که کرم همچنان روی دست‌های شما وجود دارد از لمس چشم ها، دهان، اندام‌های تناسلی و بینی پرهیز کنید.

- برای مالیدن محصولات قوی یا آن‌هایی که دارای مواد تحریک کننده مانند کپسایسین، کافور، و منتول هستند از دستکش لاستیکی یا لاتکس تمیز استفاده کنید.

- تکرر، مدت زمان و کل مقدار محصول استفاده شده را پیگیری کنید. این می‌تواند خطر استفاده بیش از حد کم یا زیاد از دارو را کاهش دهد.

- محصول را روی پوست ترک خورده یا تحریک شده استفاده نکنید.

- کرم‌های موضعی را با بانداژ، گاز‌های استریل یا پوشش‌های دیگر نپوشانید.

- در بیشتر موارد، نباید از گرما یا سرما روی بخش‌های تحت درمان استفاده کرد.

- استفاده از محصول را در صورت بروز تحریک متوقف کنید.

- در صورت مصرف دارو‌های ضد التهاب غیر استروئیدی خوراکی یا دیگر دارو‌های رقیق کننده خون، پیش از استفاده از کرم‌های آرتریت ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.

- در صورت ابتلا به آلرژی یا حساسیت به آسپرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن، از محصولات حاوی سالیسیلات پرهیز کنید.

- محصول را روی بخش‌های بزرگ بدن یا چندین نقطه از بدن به طور همزمان استفاده نکنید.

کرم‌های آرتریت چگونه کار می‌کنند؟

کرم‌های آرتریت حاوی ترکیبات مختلفی هستند که می‌توانند در پوست نفوذ کرده و به طور موقت درد یا التهاب را با ایجاد تغییر در سیگنالینگ عصبی یا جریان خون تسکین دهند. فرد باید کرم را به صورت مستقیم روی پوست بالای مفصل دردناک یا نواحی اطراف استفاده کند.

کرم‌های آرتریت به طور معمول روی مفاصل کوچک‌تر که به سطح پوست نزدیک‌تر هستند، مانند دست ها، آرنج، قوزک پا و زانو‌ها بهترین عملکرد را ارائه می‌کنند.

مواد تشکیل دهنده اصلی موجود در کرم‌های آرتریت شامل موارد زیر می‌شوند:

- سالیسیلات ها: این‌ها جریان خون را افزایش می‌دهند و مواد شیمیایی بدن را برای کاهش درد و التهاب مسدود می‌کنند. مواد فعال در سالیسیلات‌ها بسیار مشابه به مواد فعال موجود در آسپرین و دیگر دارو‌های ضد التهاب غیر استروئیدی هستند.

- ضد تحریک ها: این‌ها موجب احساس گرمی یا سردی شده و جریان خون را افزایش یا کاهش می‌دهند تا ذهن را از درد منحرف کرده یا درک آن از درد را تغییر دهند. به عنوان نمونه می‌توان به کافور، منتول، و ترکیباتی که در عصاره‌های گزنه، آلوئه ورا، و اکالیپتوس وجود دارند، اشاره کرد.

- بی حس کننده‌ها و ضد دردها: این‌ها موجب احساس بی حسی می‌شوند که سیگنال‌های درد را کاهش داده، اما در میزان التهاب تغییری ایجاد نمی‌کنند. به عنوان نمونه می‌توان به لیدوکائین اشاره کرد.

- کپسایسین: این ماده تعداد سیگنال‌های درد ارسالی به مغز را کاهش می‌دهد. این ماده فعال در بسیاری از انواع فلفل‌های تند وجود دارد.

دارو‌های ضد التهاب غیر استروئیدی: این‌ها در پوست و بافت‌های زیرین نفوذ کرده تا سیگنال‌های التهابی را مسدود کنند.

کرم‌های آرتریت ممکن است حاوی آنتی اکسیدان‌ها و ترکیبات ضد التهاب دیگر موجود در گیاهان دارویی، ادویه‌ها و گیاهان و مواد غذایی دیگر باشند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- متیل‌سولفونیل‌متان

- گلوکزامین سولفات

- کندروآیتین سولفات

- اسید گاما-لینولنیک

- مواد فعال موجود در عصاره‌های گزنه، کندر، آرنیکا (همیشه بهار کوهی)، کامفری، اسطوخودوس، مریم گلی، گل گاوزبان و کاج

بسیاری از کرم‌های آرتریت حاوی موادی هستند که بلافاصله یا طی چند ثانیه وارد عمل شده تا آثار موقتی ایجاد کنند. انواع دیگر حاوی ترکیباتی هستند که برای ایجاد تسکین باید طی چند هفته یا چند ماه استفاده انباشته شوند تا تسکین ایجاد شود، اما زمانی که فرد به طور مداوم از آن‌ها استفاده می‌کند ممکن است تسکین بلند مدت‌تر را موجب شوند.

عوارض جانبی

از عوارض جانبی استفاده از کرم‌های آرتریت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

تحریک شدن یا بی حسی پوست: این می‌تواند در نتیجه استفاده از محصولاتی که حاوی مواد ضد تحریک و بی حسی هستند، ایجاد شود.

احساسات پوستی دیگر: این‌ها اغلب موقتی بوده و ممکن است شامل سوزش، نیش خوردگی، گرما، سرما، یا بی حسی باشند.

خطر واکنش آلرژیک: این احتمال برای محصولات حاوی سالیسیلات‌ها بیشتر است.

تعامل منفی با دارو‌های رقیق کننده خون: این‌ها شامل دارو‌های ضد التهاب غیر استروئیدی موضعی و بسیاری از دارو‌های قلبی‌عروقی می‌شوند.

تحریک جزئی پوست تا اوردوز سمی: این ممکن است به واسطه استفاده بیش از حد از محصول شکل بگیرد.

سوختگی شدید: سوختگی ممکن است در صورت استفاده از محصولات حاوی دوز‌های زیاد منتول (بیش از ۳ درصد) یا منتول و متیل سالیسیلات (بیش از ۳ درصد و ۱۰ درصد) رخ دهد.