آبشارلاتون کجاست؟+عکس

فاصله لوندویل تا آبشار لاتون حدود ۱۴ کیلومتر است. تقریبا نصف این مسیر یعنی تا روستای «کوته کومه» آسفالت شده و بقیه آن تا حدود ۱ کیلومتری آبشار خاکی است. بعد از آن هم مسیر کوتاهی باید بین جنگل پیاده رفت تا به پایین آبشار رسید. تا روستا ۱۵ دقیقه راه است و به آن که رسیدید باید پیادهروی کنید یا از نیسان‌ها و ماشین‌های روستائیان با پرداخت کرایه استفاده کنید.. مسیر کمی سربالایی و مسافت آن حدود ۶ کیلومتر است.

از تهران تا لوندویل بیشتر از ۶ و نیم ساعت فاصله است. مسیر دوم از روستای سو‌ها در استان اردبیل است. از شهر اردبیل یا نمین باید به شهر آبیبیگلو بروید و بعد از پشت سر گذاشتن سه روستا که میان مزارع هستند در نهایت به سو‌ها میرسید. بعد از سو‌ها تا دریاچ‌های به همین نام جاده خاکی به طول ۳ کیلومتر هست که میتوانید با کمک خودروی اهالی روستا بروید. از دریاچه سو‌ها تا آبشار لاتون روستا یا دهکد‌های نیست و فقط یک استراحتگاه کلب‌های وجود دارد. این آبشار از دامنه‌های شرق کوه اسپیناس» اسپینه» سرچشمه گرفته و به رودخانه لوندویل که با طول ۱۷ کیلومتر خود نیز از کوه اسپیناس «اسپینه» سرچشمه گرفته سرازیر میشود و با شیب تندی به سمت کوته کومه و لوندویل حرکت کرده و در آخر وارد دریای کاسپین میشود.

مسیر صعود آبشار تپه‌هایی جنگلی و بسیار زیباست که در طول مسیر چشمه‌های فراوانی با آبی خنک و نوشیدنی دیده میشود. آبشار از فاصله ۶۰۰ متری قابل رویت است. در حاشیه آبشار یکی از زیباترین جنگل‌های متراکم بکر و دستنخورده گیلان با انبوهی از درختان آلو، به، گلابی، گردو، فندق و سیب وحشی وجود دارد که در ۹ ماه از سال سرسبزی و زیبایی خود را حفظ میکند. پیادهروی در دل جنگل‌های گیلان، در حالیکه درختان فندق، ازگیل، گردو و گلابی دورتادورتان را گرفتهاند، خستگیتان را کمتر میکند. بعد از جنگلپیمایی، به کوه و تپه میرسید. از کوه‌های سرسبز میگذرید و وارد مرتع میشوید. در بخش‌هایی از مسیر اگر رودخانه‌ها کمآب باشند، از عرض رودخانه میگذرید.

درغیراینصورت، راه جنگل را ادامه میدهید. بهترین حالت این است که از راهنمای محلی کمک بگیرید یا از نقشه کمک بگیرید. چند ساعت راهپیمایی و کوهپیمایی شما را به نقط‌های میرساند که کمکم صدای آبشار بهگوش میرسد. خوشبختانه نزدیک آبشار لاتون، سرویس بهداشتی، بوفه و اتاق برای کرایه هم هست. در طول مسیر و در مسیر صعود به آبشار لاتون به روستای قدیمی آسیو شوان میرسیم که تقریباً خالی از سکنه است، اما چند کافه مانند کلبه عمو یداالله دارد که برای رفع خستگی و خوردن چای میشود رویشان حساب کرد. به زبان تالشی، آسیو به معنی آسیاب و شوان به معنی کنار رودخانه میباشد. در پای آبشار دره عمیقی وجود دارد که آب آبشار لاتون به آن میریزد. بنابراین، لازم است به آبشار که رسیدید، مراقب باشید. ارتفاع تقریبی آبشار لاتون ۱۰۵ متر است که به نظر خیلی‌ها لحاظ بلندی، مرتفعترین آبشار ایران به حساب میآید، اما اینطور نیست.

علاوه بر آبشار اصلی، آبشاری دیگر در ۱۰ متری آن قرار دارد که ۶۵ متر ارتفاع دارد و سرریز آب آن نسبت به آبشار اصلی بیشتر و پر عرض‌تر است. در بالا دست آبشار بزرگ لاتون، سه حوض بزرگ طبیعی با سه آبشار ۱۰ متری وجود دارد. از تنوع جانوری اطراف آبشار نیز میتوان به گرگ، گراز، خرس (نادر)، جوجه تیغی، اسب، گاو، و... اشاره کرد. از دیدنی‌های نزدیک و اطراف اینجا می‌توان به نقاط زیر اشاره کرد:روستای کوته کومه چشمه آب گرم و استخری دارد که میتوانید در آن‌ها دوش بگیرید. اگر اهل کوهنوردی حرف‌های باشید، میتوانید در دامنه کوه اسپیناس که آبشار لاتون از آن سرچشمه میگیرد، کوهنوردی کنید. در مسیر پیاده روی از دریاچه سو‌ها هم خواهید گذشت.

دریاچه سو‌ها در فاصله ۱۵ کیلومتری آبشار قرار دارد و یکی از قشنگترین هاست. شما از مراتع و چمن‌ها و پرچین‌ها خواهید گذشت. از آنجایی که آبشار در ۱۵ کیلومتری آستاراست پس قبل از رفتن به آن میتوان سری هم به بازارچه‌های ساحلی آستارا بزنید. این آبشار در سال ۱۳۹۹ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. در همه فصل‌های سال میشود به تماشای آبشار لاتون رفت، نمیشود گفت برگ‌های نارنجی پاییز زیباترند یا سبزی درختان در فصل گرما. البته نیمه زمستان را برای این سفر توصیه نمیکنیم. پیشنهاد ما اوایل بهار (فروردین و اردیبهشت) است. زمانی که هوا معتدل است و هنوز گرما و شرجی هوا آدم را از پای درنمیآورد.