میدان مقدم بر هنر دپیلماسی!

در ادوار و دولت‌های مختلف وقتی اشتباهات فاحش برخی از مسئولان را ملاحظه می‌کنیم که در هر زمان خودش اگر، ولی فقیه ورود پیدا نمی‌کرد کشور با یک چالش بزرگ مواجه می‌شد. از دولت آقای خاتمی و اتفاقات مربوط به آن دوران گرفته تا سال ۸۸ و ماجرای افزایش قیمت بنزین و... مسائل دیگر اگر، ولی فقیه نبود، تکلف چه بود؟ تا کی می‌خواهند برخی مسئولان (خوشبینانه) خطا کنند و، ولی فقیه مسائل را به نوعی مدیریت کنند که کمترین چالش را در کشور داشته باشیم. ما بصیرت را کجا و چگونه می‌خواهیم استفاده کنیم؟ بصیرت به چه می‌‎گویند؟ همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند سیاست خارجی در تمامی کشور‌ها در یک حوزه خاص تعیین تکلیف می‌شود و وزارت خارجه مجری است. امری که مشخص است و همه دنیا می‌دانند. مگر سیاست خارجی آمریکا بدون سیاستگذاری مجلس، رئیس‌جمهور و شورای سیاست خارجی کاری انجام می‌دهند؟ واقعیت امر این است که دیپلماسی بدون میدان، مثل کشور بدون هویت است. کشوری است که هیچ منابع و اقتداری ندارد. دیپلماسی برای چنین کشور‌هایی هنر نیست. دیپلماسی زمانی دیپلماسی است که میدان عمل و میدان قوی داشته باشد. امروز اگر بعضی کشور‌ها قلدری می‌کنند برای اینکه میدان عمل‌شان را مطرح می‌کنند و امروز اگر ما اقتدار داریم، میدان عمل‌مان است. اگر امروز مذاکره می‌کنند، برای اینکه میدان قوی است و اولویت در همه کشور‌های دنیا با میدان است. کشور‌هایی که صرفا دیپلماسی هستند، کشور‌های منفعلی مثل حوزه خلیج فارس یا بعضی دیگر در اقصی نقاط دنیا هستند که میدان ندارند و هر روز به باج دادن خودشان ادامه می‌دهند. در هر صورت فرمایشات مقام معظم رهبری کاملا صریح روشن بود و امیدوارم که درسی باشد برای مدیران کشور. بصیرت مسئولان بسیار حائز اهمیت است.

امیررضا واعظ آشتیانی فعال سیاسی اصولگرا

منبع:تریبون