راه های تشخیص در رفتگی مفصل لگن در نوزادان

پروانه صادقی مقدم، فوق تخصص نوزادان اظهار کرد: دررفتگی مادرزادی لگن در نوزادان بیماری است که به چگونگی رشد مفاصل لگن نوزاد در هنگام جنینی، تولد و بعد از آن برمی‌گردد و باعث ضعف لگن می‌شود.

او افزود: معاینات دوره‌ای از نظر دررفتگی لگن در سنین ۱، ۳، ۶ و ۹ ماهگی باوجود طبیعی بودن معاینات اولیه باید مدام انجام شود زیرا گاهی اوقات دررفتگی‌های تاخیری وجود دارد، یعنی با گذشت زمان، عارضه های خود را نشان می‌دهد. بعد از سه ماهگی یافته‌های موجود در معاینه مربوط به دررفتگی لگن شامل عدم تقارن چین‌ها و غیر یکسان بودن طول پا‌ها و محدودیت در حرکت است.

این فوق تخصص نوزادان ادامه داد: دررفتگی لگن در نوزادان را می‌توان به چند طریق تشخیص داد که بر مبنای معاینه بالینی و مشاهده ظاهری کودک صورت می‌گیرد. از جمله این روش ها تست‌های ارتولانی، بارلو است.

صادقی مقدم گفت: با تست بارلو می‌توان تعیین کرد که آیا مفصل هیپ قابل دررفتن است یا نه، در واقع نوعی تست تحریکی دررفتگی است.

او تصریح کرد: مثبت شدن تست بارلو نشان دهنده‌ عدم ثبات در مفصل بوده و حتما نشان دهنده‌ دررفتگی لگن نیست. در صورت مثبت شدن تست بارلو در معاینه اولیه، معاینات را ۲ تا ۴ هفته بعد هم تکرار می‌کنیم، در صورت مثبت باقی ماندن فورا باید به ارتوپد یا سونوگرافی از مفصل هیپ مراجعه کرد.

این فوق تخصص نوزادان گفت: مثبت شدن تست ارتولانی نشان دهنده‌ دررفتگی لگن است و معمولا در سن ۱ تا ۳ ماهگی مثبت‌می‌شود. پس از ۳ ماهگی حتی در صورت وجود دررفتگی لگن بدلیل قوی شدن لیگامنت‌های اطراف مفصل ران، تست ارتولانی مثبت نمی‌شود. در صورت مثبت شدن این تست بیمار باید جهت شروع درمان به ارتوپد معرفی شود. سونوگرافی هیپ در سن ۶ هفتگی تا شش ماهگی یا در سن ۶ - ۴ ماهگی، هچنین برای شیرخوران توصیه می‌شود.

او افزود: سابقه فامیلی در مورد دررفتگی لگن، معاینات بالینی مشکوک لگن، وجود شرح حال از قنداق شدن نا مناسب در سه ماهه اول بصورتی که پا‌ها به مدت طولانی در حالت اداکسیون کنار هم قرار گرفته باشند، توصیه می شود. البته خانواده ها باید بدانند که استفاده از پوشک اضافه جهت پیشگیری یا درمان دررفتگی لگن جایگاهی ندارد.

صادقی مقدم تاکید کرد: اگر بستگان شما در هنگام نوزادی به این مشکل مفصل لگن مبتلا بوده ‌اند، به پزشک تان بگویید. حتی اگر لگن نوزاد شما طبیعی به نظر برسد، ممکن است پزشک برای اطمینان آن را با سونوگرافی یا رادیوگرافی با اشعه ایکس مورد بررسی قرار دهد.