تفاهم فدراسیون فوتبال با رئیس ایرانی فدراسیون فوتبال بلژیک؟

به گزارش سرویس ورزشی پارسینه ؛ چندی پیش بود که خبر مکالمه تلفنی رئیس فدراسیون فوتبال ایران با رئیس فدراسیون فوتبال بلژیک روی خروجی سایت فدراسیون فوتبال قرار گرفت. براساس این خبر، ظاهرا قرار است فدراسیون فوتبال دو کشور تفاهم‌نامه‌ای را به امضا برسانند تا کارهای زیرساختی مشترکی را باهم به انجام برسانند.

رئیس فدراسیون فوتبال بلژیک اما کسی نیست جز مهدی بیات. فردی ایرانی الاصل و زاده‌ی شهر اراک و البته بزرگ شده کشور بلژیک. اما چرا فدراسیون فوتبال ایران باید نیمه خالی لیوان را هم در این رابطه ببیند؟ افتخارآمیز بودن یا نبودن تفاهمنامه با فدراسیون فوتبال بلژیک اما صرفاً از مکالمه‌ای که رؤسای دو فدراسیون فوتبال داشته‌اند، مشخص نمی‌شود که تفاهمنامه با مهدی بیات، به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال بلژیک حکم شمشیر دو لبه را برای فوتبال ایران دارد. آنچه اهمیت رابطه بین فدراسیون‌های دو کشور را مشخص می‌کند، جزئیات و مفادی است که در این تفاهمنامه گنجانده می‌شود.

بر همین اساس است که مشخص می‌شود، سهم ما از این تفاهمنامه نسل طلایی فوتبال بلژیک و کسب مقام سومی در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه است یا آنچه بر اثر فساد مالی مجتبی بیات، برادر رئیس فدراسیون فوتبال بلژیک در این کشور چیزی شبیه به کالچوپولی را به عنوان «مجی‌پولی» به بار آورد و خانواده بیات را به منفورترین چهره فوتبال بلژیک تبدیل کرد.

بلژیکی‌ها از مجی بیات به عنوان یگانه ایجنت و مسبب ترامپیزه شدن این شغل در بلژیک یاد می‌کنند. کسی که در مهرماه سال ۹۷ به جرم فساد مالی و پولشویی از سوی مقامات پلیس بلژیک دستگیر و زندانی شد. گرچه همان زمان مهدی بیات در مصاحبه‌ای نسبت به همه این اتفاقات اعلام بی‌اطلاعی کرد و گفت: «چیزی که با قاطعیت می‌توانم بگویم این است که شارلروا هیچ ارتباطی با دستگیری‌های امروز ندارد و پلیس حتی به باشگاه ما نیامده است. مجی، اصلاً رابطه‌ای با ما ندارد.»

بعدها اما معلوم شد که شارلروا چندان هم بی‌ارتباط با این ماجرا نبوده است. باشگاهی که خود مهدی بیات از مسئولان رده بالای آن بود. باشگاهی که به بیان عامیانه ارث پدری بیات‌هاست و مجی سال‌ها بازیکنان ایرانی را به این باشگاه ترانسفر می‌کرد و بعدتر برای فروش آنها به باشگاه اندرلخت که وکالت آن را برعهده داشت، در فرآیندی غیرقانونی هم به عنوان ایجنت از بازیکنان کمیسیون می‌گرفت و هم از باشگاه اندرلخت حق‌الوکاله!

در واقع سال‌ها پیش از آنکه ویلموتس با ضرر ۲/ ۶ میلیون یورویی خود، فوتبال ایران را نقره‌داغ کرده باشد، این مجی بیات بود که تاوان صادراتش بیشتر از ۲/ ۶ میلیون یورو برای فوتبال ایران بود. پس فوتبال ایران باید خیلی مراقبت این قبیل تفاهم نامه ها باشد تا یک بار دیگر از فوتبال بلژیک گزیده نشود!