عوارض عجیب و بهت آور جویدن آدامس

جویدن آدامس طرفداران زیادی به ویژه در میان کودکان دارد. حتی بزرگسالان نیز دوست دارند پس از مصرف یک وعده غذایی سنگین، دقایقی اقدام به جویدن آدامس کنند. با این حال، جویدن آدامس می‌تواند عوارض جانبی برای سلامتی بدن داشته باشد.

در این مطلب به رایج‌ترین عوارض جانبی جویدن آدامس می‌پردازیم:

۱- افزایش مصرف مواد غذایی نامناسب: برخی ها توصیه می‌کنند پیش از مصرف غذا جویدن یک آدامس می‌تواند باعث کاهش اشتها و مصرف کالری کمتر شود. تحقیقات جدید دانشمندان آمریکایی نشان داده است این موضوع نه تنها صحت ندارد بلکه جویدن آدامس نعنایی باعث کاهش تمایل به مصرف مواد غذایی مفید مانند میوه‌ها شده و افزایش تمایل به مصرف مواد غذایی نامناسب مانند چیپس و شکلات را به همراه دارد.

۲- اختلال مفاصل فک: جویدن آدامس می‌تواند باعث بروز سندرم مفصل گیجگاهی - فکی شود. در این سندرم درد فک در عضلات دخیل در جویدن و مفاصل متصل کننده فک پایینی و جمجمه بروز می‌کند.

۳- سندرم روده تحریک پذیر: جویدن آدامس می‌تواند باعث بروز سندرم روده تحریک پذیر در برخی افراد شود. در این سندرم فرد شاهد بروز علائمی همچون درد شکمی، گرفتگی عضلات، و تغییر در عادات اجابت مزاج است. زمانی که فرد اقدام به جویدن آدامس می‌کند احتمال ورود هوا به دستگاه گوارش افزایش یافته که می‌تواند منجر به دل درد و نفخ شود.

۴- خرابی دندان: شرکت‌های تولید کننده آدامس برای جلوگیری از تاثیرات ملین گونه شیرین کننده‌های مصنوعی، اقدام به استفاده از شکر برای تولید آدامس می‌کنند. با این حال، شکر موجود در آدامس می‌تواند منجر به خراب شدن دندان‌ها شود.

۵- وجود محصولات دامی: کمتر کسی می‌داند که آدامس دارای ترکیبی به نام لانولین است. لانولین که به طور گسترده در تولید محصولات آرایشی مورد استفاده قرار می‌گیرد باعث نرمی آدامس می‌شود. این ترکیب چرب زرد رنگ از غدد چربی گوسفند گرفته می‌شود. گرچه این ماده برای سلامتی بدن مضر نیست، اما هضم آن ناخوش آیند است.

۶- خطر مسمومیت با جیوه: آدامس‌ها را غالباً در یک بسته بندی نقره‌ای شکل به فروش می‌رسانند. ترکیب این بسته بندی شامل جیوه، نقره، و قلع است. تحقیقات نشان داده است جویدن آدامس می‌تواند باعث آزاد شدن جیوه در بدن شود. سطح بالای جیوه در بدن می‌تواند باعث بروز مشکلات عصبی و بیماری‌های مزمن و اختلالات ذهنی شود. با این حال، ورود میزان کمی جیوه به بدن خطرناک نیست و بدن توانایی دفع آن را دارد.