تاثیر ورزش در دوران بارداری بر روی عملکرد ریه نوزاد

محققان شواهد بیشتری یافته‌اند که ورزش در دوران بارداری نه تنها برای مادران بلکه برای فرزندان آن‌ها نیز مفید است.

دکتر گودموندسدوتیر، متخصص اطفال و دکترای تخصصی دانشجوی دانشگاه اسلوی نروژ، در تحقیقی که در کنگره بین‌المللی انجمن تنفسی اروپایی ارائه شد، گفت مطالعه روی ۸۱۴ نوزاد، برای اولین بار ارتباط بین عملکرد پایین ریه را در نوزادان متولد شده از نظر فعالیت بدنی نشان داد.

دکتر گودموندسدوتیر گفت: مطالعات قبلی نشان داده بود افرادی که عملکرد ریه آن‌ها در دوران نوزادی کم است، بیشتر در معرض آسم، سایر بیماری‌های انسدادی ریه و عملکرد ریه پایین قرار دارند؛ بنابراین در بررسی تاثیرات فعالیت بدنی در دوران بارداری می‌تواند خطر اختلال عملکرد ریه نوزاد را کاهش دهد، این راهی ساده و کم هزینه برای بهبود سلامت تنفسی فرزندان است.

او ادامه داد: ما متوجه شدیم نوزادان متولد شده از مادران غیرفعال در مقایسه با نوزادان متولد شده از مادران فعال در گروهی با کمترین عملکرد ریه قرار دارند.

از ۲۹۰ نوزاد مادر غیرفعال، ۸.۶ ٪ (۲۵) در گروه با کمترین عملکرد ریه قرار داشتند و ۴.۲ ٪ (۲۲) از ۵۲۴ نوزاد در گروه مادران فعال بودند که در مجموع تنها ۴۷ نوزاد (۵.۸ ٪ ۸۱۴ نوزاد) با عملکرد ریه پایین مشاهده شدند. میانگین عملکرد ریه در نوزادان مادران فعال و غیرفعال کمی بالاتر بود.

دکتر گودموندسدوتیر گفت: ما روندی را مشاهده کردیم که به اهمیت توصیه به زنان در سن باروری و زنان باردار در مورد فعالیت بدنی می‌افزاید؛ با این حال ممکن است عواملی وجود داشته باشد که بر فعالیت بدنی مادر و عملکرد ریه در فرزندان تاثیر می‌گذارد که ما آن‌ها را در نظر نگرفته ایم و می‌تواند نتایج را تحت تاثیر قرار دهد و بنابراین تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

محققان داده‌های ۸۱۴ نوزاد سالم متولد شده از زنان در اسلو و استکهلم را که بخشی از گروه بزرگتری بودند در مطالعه پیشگیری از درماتیت آتوپیک و آلرژی در کودکان (PreventADALL) از دسامبر ۲۰۱۴ تا اکتبر ۲۰۱۶ در بیمارستان دانشگاه اسلو و بیمارستان fstfold ثبت نام کرده بودند، ارزیابی کردند.

محققان از زنان خواستند در هفته‌های ۱۸ و ۳۴ بارداری پرسشنامه‌هایی را در مورد سلامت، شیوه زندگی، عوامل اجتماعی و اقتصادی و تغذیه خود تکمیل کنند. این زنان گزارش کردند که چقدر ورزش می‌کنند، برای چه مدت و با چه شدت در هفته ۱۸ و سپس به عنوان غیر فعال، نسبتا فعال یا بسیار فعال طبقه بندی شدند.

اندازه گیری عملکرد ریه هنگامی که نوزادان در حدود سه ماهگی بودند انجام شد و با اندازه گیری تنفس طبیعی در نوزادان آرام و بیدار ارزیابی شد. این کار با قرار دادن ماسک صورت روی بینی و دهان نوزاد، ثبت جریان و حجم هوای تنفس شده به داخل و خارج انجام شد. ماسک به تجهیزات اندازه گیری متصل شد و تا جای ممکن تعداد تنفس ثبت شد.

مهمترین اندازه گیری برای این مطالعه، نسبت زمان به جریان قله جزر و مدی و زمان دم (tPTEF/tE) بود. tPTEF/tE پایین نشان دهنده محدودیت در جریان تنفس است. متوسط ​​اندازه گیری tPTEF/tE برای همه ۸۱۴ نوزاد ۰.۳۹۱ بود. ۲۹۰ نوزاد مادران غیرفعال کمترین میانگین (۰.۳۸۷) و ۲۹۹ نوزاد مادران بسیار فعال بالاترین (۰.۳۹۴) را داشتند که از نظر آماری تفاوت معنی داری نیست. محققان سن مادر، تحصیلات، شاخص توده بدنی قبل از بارداری، مصرف نیکوتین در دوران بارداری و در صورت زایمان قبلی و همچنین آسم و سایر بیماری‌های مرتبط با آلرژی را در تجزیه و تحلیل‌های خود در نظر گرفتند.

آن‌ها همچنین افزایش مستمر و قابل توجهی در اندازه گیری tPTEF/tE از نوزادان مادران غیرفعال تا نوزادان مادران بسیار فعال پیدا نکردند. با این حال آن‌ها دریافتند که نوزادان غیرفعال در مقایسه با مادران فعال بیشتر احتمال دارد که tPTEF/tE کمتر از ۰.۲۵ داشته باشند که از نظر آماری معنی دار بوده و نشان دهنده عملکرد پایین ریه است.

اگرچه تعریف روشنی برای عملکرد ​​پایین ریه وجود ندارد، مطالعات انجام شده، نشان داده است که نوزادان با اندازه گیری tPTEF/tE کمتر از ۰.۲۰ مدت کوتاهی پس از تولد بیشتر در معرض سابقه آسم قرار دارند؛ همچنین کودکان دارای عملکرد ریه در ۵۰ درصد پایینی گروه بوده و در هر دو گروه بیشتر در ۱۰ سالگی به آسم فعلی مبتلا بودند و سابقه آسم داشتند. محققان نوزادان را در حین رشد دنبال می‌کنند تا ببینند عملکرد ریه چگونه پیشرفت می‌کند و چگونه با پیشرفت بیماری های تنفسی مانند آسم ارتباط دارد.

دکتر گودموندسدوتیر در پایان گفت: ما همچنین امیدواریم در آینده ارتباط بین فعالیت بدنی مادر و آسم، آلرژی و سایر بیماری‌های غیر واگیر را بررسی کنیم.

جاناتان گریگ که در این تحقیق مشارکت نداشت، استاد تنفسی اطفال و پزشکی محیطی در دانشگاه کوئین مری لندن، انگلیس و رئیس کمیته کنترل دخانیات انجمن تنفسی اروپاست. او گفت: چیز‌های زیادی در مورد اهمیت حفظ سلامت جسمانی و فعال بودن مادران آینده وجود دارد، اما در مورد تاثیر این امر بر نوزادان آن‌ها اطلاعات بسیار کمی در دست است. این مطالعه یک نکته جذاب را نشان می‌دهد که باعث افزایش فعالیت بدنی مادران می‌شود. عملکرد بهتر ریه در نوزادان با میزان سلامت بیشتر آن‌ها در زندگی آتی خود ارتباط دارد. برای تایید این ارتباط به تحقیقات بیشتری نیاز است، اما مهم این است که زنان از طرف ارائه دهندگان خدمات درمانی خود احساس حمایت کنند تا به روشی راحت عمل کنند و برای آن‌ها قابل دسترسی باشد.

همچنین باید به خاطر داشته باشید که مهمترین کاری که مادران می‌توانند برای سلامتی خود و نوزاد خود انجام دهند این است که اطمینان حاصل کنند که قبل، حین و بعد از بارداری سیگار نمی‌کشند یا از سایر محصولات دخانی استفاده نمی‌کنند. خانه بیشترین تاثیر را بر عملکرد و سلامت ریه در دوران کودکی و زندگی بعدی دارد.