.svg)
نشنال اینترست؛ پهپادهای ایران ابزاری مطمئن برای نمایش قدرت نظامی تهران هستند
پارسینه: یک نشریه آمریکایی با اشاره به توانمندی یگان‌های پهپادی ایران نوشت، ایران از بسیاری از کشورهایی که دو یا سه برابر بیشتر برای امور دفاعی هزینه می‌کنند، هواپیماهای بدون سرنشین بیشتری تولید می‌کند.
به گزارش پارسینه؛ نشریه آمریکایی نشنال اینترست، در گزارشی به تشریح توانمندی یگان‌های پهپاد ی ایران پرداخت و نوشت: ایران نسبت به سایر کشورهایی که دو یا سه برابر بیشتر هزینه صرف امور دفاعی خود می‌کنند، هواپیماهای بدون سرنشین بیشتری تولید می‌کند.
سباستین رابین، تحلیلگر امور امنیتی و نظامی از دانشگاه «جورج تاون» آمریکا در بخشی از گزارش این نشریه آمریکایی نوشته است: هواپیماهای بدون سرنشین رزمی ایران (UCAV) این توانایی را دارند تا با انواع تسلیحات با اهداف مختلف درگیر شوند.
در این نشریه آمده است: این هواپیما‌ها حتی قادرند ماموریت‌های شناسایی انجام دهند.
در ادامه این نشریه به بودجه نظامی سایر کشور‌ها اشاره‌ای داشت و نوشت: با توجه به اینکه بودجه نظامی سالیانه ایران بطور معمول بین ۱۵ تا ۲۰ میلیارد دلار متغیر است، ایران از بسیاری از کشورهایی که دو یا سه برابر بیشتر برای امور دفاعی هزینه می‌کنند، همچون؛ آلمان، انگلیس و روسیه، هواپیماهای بدون سرنشین مسلح بیشتری را تولید کرده است.
این نشریه می‌افزاید: درست است که پهپادهای ایرانی به اندازه پهپادهای آمریکایی و متحدان آن دارای فناوری پیچیده‌ای نیستند، اما به راستی آن‌ها ابزاری غیرقابل انکار و مطمئن برای نمایش قدرت نظامی ایران محسوب می‌شوند.
نشریه آمریکایی نشنال اینترست، در ادامه گزارش خود به معرفی تعدادی از پهپادهای بومی ایران از جملهغ «مهاجر»، «شاهد-۱۲۹»، «صاعقه» و «کمان» پرداخت.
این نشریه همچنین درباره پهپاد «کرار» نوشت: ایران یک نوع پهپاد رهگیر به نام کرار مجهز به موشک‌های هوا به هوای کوتاه برد، از جمله نمونه داخلی موشک «سایدوایندر» آمریکا به نام «آذرخش» را برای انهدام یک هدف هوایی آزمایش کرده است. در حقیقت کرار، یکی از پهپادهای ایرانی خانواده «پهپادهای انتحاری» با موتور توربوجت است و ۳ متر طول دارد.
چندی پیش، نشریه نشنال اینترست در گزارشی نیز به توانایی متخصصان ایرانی در تجهیز بالگرد‌های قدیمی پرداخت و نوشت که ایران به بالگرد «RH-۵۳ D» خود لوله سوخت گیری متصل کرده است.
در این گزارش آمده است ایران درسال ۲۰۱۵، یکی از هلیکوپتر‌های قدیمی RH-۵۳ D را به لوله‌های ویژه سوخت گیری هوایی حین پرواز مجهز کرد که به این بالگرد سنگین و دوربرد اجازه می‌دهد مسافت پرواز خود را بیشتر کند.
این نشریه در ادامه نوشت: این بازسازی و بروز سازی همچنانکه در عکسهایش مشهود است، شواهد دیگری از تلاش‌های زیرکانه ایران برای حفظ و بهبود زرادخانه هوایی خود بود. نیروی هوایی ایران عمدتا متشکل از سخت افزار‌های آمریکایی است که متعلق به پیش از انقلاب بوده، به علاوه تجهیزات روسی که از عراق تصرف کرده است.
این نشریه در ادامه نوشت:، اما پس از گذشت ۵ سال ایران نگفته است که آیا هواپیمای سوخت رسانی در اختیار دارد که بتواند آنقدر آرام پرواز کند که قادر به سوخت رسانی به بالگرد «RH-۵۳ D» باشد؟ آیا ظاهر بالگرد مجهز شده به لوله سوخت گیری نشانگر آن است که تهران در حال کار بر روی ناوگان جدیدی از هواپیماهای سوخت رسان است؟
این نشریه در ادامه با اشاره به غنیمت گیری ایران از آمریکایی‌ها در عملیات طبس نوشت: تهران شش فروند بالگرد «RH-۵۳ D» را از شرکت «سیکورسکی» پیش از انقلاب ۱۹۷۹ (۱۳۵۷ شمسی) خریداری کرد. خوشبختانه در آوریل ۱۹۸۰ نیز نیرو‌های عملیات ویژه آمریکا ۵ فروند از این بالگرد‌ها را در طول تلاش نافرجام برای نجات گروگان‌های آمریکایی در تهران برجای گذاشتند. مهندسان ایرانی از قطعات بالگرد‌های رها شده استفاده کرده و شش هواپیمای اصلی خود را برای چند سال به حالت کار بازگرداندند.
این نشریه همچنین نوشت: در سال‌های اخیر نه تنها ایرانی‌ها شش بالگرد اصلی «RH-۵۳ D» را بازسازی و تعمیر کرده اند، بلکه قطعات کافی برای تعمیر یکی از هلیکوپتر‌هایی را که آمریکایی‌ها در اختیار داشتند را نیز در اختیار داشته است.
سباستین رابین، تحلیلگر امور امنیتی و نظامی از دانشگاه «جورج تاون» آمریکا در بخشی از گزارش این نشریه آمریکایی نوشته است: هواپیماهای بدون سرنشین رزمی ایران (UCAV) این توانایی را دارند تا با انواع تسلیحات با اهداف مختلف درگیر شوند.
در این نشریه آمده است: این هواپیما‌ها حتی قادرند ماموریت‌های شناسایی انجام دهند.
در ادامه این نشریه به بودجه نظامی سایر کشور‌ها اشاره‌ای داشت و نوشت: با توجه به اینکه بودجه نظامی سالیانه ایران بطور معمول بین ۱۵ تا ۲۰ میلیارد دلار متغیر است، ایران از بسیاری از کشورهایی که دو یا سه برابر بیشتر برای امور دفاعی هزینه می‌کنند، همچون؛ آلمان، انگلیس و روسیه، هواپیماهای بدون سرنشین مسلح بیشتری را تولید کرده است.
این نشریه می‌افزاید: درست است که پهپادهای ایرانی به اندازه پهپادهای آمریکایی و متحدان آن دارای فناوری پیچیده‌ای نیستند، اما به راستی آن‌ها ابزاری غیرقابل انکار و مطمئن برای نمایش قدرت نظامی ایران محسوب می‌شوند.
نشریه آمریکایی نشنال اینترست، در ادامه گزارش خود به معرفی تعدادی از پهپادهای بومی ایران از جملهغ «مهاجر»، «شاهد-۱۲۹»، «صاعقه» و «کمان» پرداخت.
این نشریه همچنین درباره پهپاد «کرار» نوشت: ایران یک نوع پهپاد رهگیر به نام کرار مجهز به موشک‌های هوا به هوای کوتاه برد، از جمله نمونه داخلی موشک «سایدوایندر» آمریکا به نام «آذرخش» را برای انهدام یک هدف هوایی آزمایش کرده است. در حقیقت کرار، یکی از پهپادهای ایرانی خانواده «پهپادهای انتحاری» با موتور توربوجت است و ۳ متر طول دارد.
چندی پیش، نشریه نشنال اینترست در گزارشی نیز به توانایی متخصصان ایرانی در تجهیز بالگرد‌های قدیمی پرداخت و نوشت که ایران به بالگرد «RH-۵۳ D» خود لوله سوخت گیری متصل کرده است.
در این گزارش آمده است ایران درسال ۲۰۱۵، یکی از هلیکوپتر‌های قدیمی RH-۵۳ D را به لوله‌های ویژه سوخت گیری هوایی حین پرواز مجهز کرد که به این بالگرد سنگین و دوربرد اجازه می‌دهد مسافت پرواز خود را بیشتر کند.
این نشریه در ادامه نوشت: این بازسازی و بروز سازی همچنانکه در عکسهایش مشهود است، شواهد دیگری از تلاش‌های زیرکانه ایران برای حفظ و بهبود زرادخانه هوایی خود بود. نیروی هوایی ایران عمدتا متشکل از سخت افزار‌های آمریکایی است که متعلق به پیش از انقلاب بوده، به علاوه تجهیزات روسی که از عراق تصرف کرده است.
این نشریه در ادامه نوشت:، اما پس از گذشت ۵ سال ایران نگفته است که آیا هواپیمای سوخت رسانی در اختیار دارد که بتواند آنقدر آرام پرواز کند که قادر به سوخت رسانی به بالگرد «RH-۵۳ D» باشد؟ آیا ظاهر بالگرد مجهز شده به لوله سوخت گیری نشانگر آن است که تهران در حال کار بر روی ناوگان جدیدی از هواپیماهای سوخت رسان است؟
این نشریه در ادامه با اشاره به غنیمت گیری ایران از آمریکایی‌ها در عملیات طبس نوشت: تهران شش فروند بالگرد «RH-۵۳ D» را از شرکت «سیکورسکی» پیش از انقلاب ۱۹۷۹ (۱۳۵۷ شمسی) خریداری کرد. خوشبختانه در آوریل ۱۹۸۰ نیز نیرو‌های عملیات ویژه آمریکا ۵ فروند از این بالگرد‌ها را در طول تلاش نافرجام برای نجات گروگان‌های آمریکایی در تهران برجای گذاشتند. مهندسان ایرانی از قطعات بالگرد‌های رها شده استفاده کرده و شش هواپیمای اصلی خود را برای چند سال به حالت کار بازگرداندند.
این نشریه همچنین نوشت: در سال‌های اخیر نه تنها ایرانی‌ها شش بالگرد اصلی «RH-۵۳ D» را بازسازی و تعمیر کرده اند، بلکه قطعات کافی برای تعمیر یکی از هلیکوپتر‌هایی را که آمریکایی‌ها در اختیار داشتند را نیز در اختیار داشته است.
ارسال نظر