وضعیت نامطلوب رفاه خانوار ایرانی در سال ۱۴۰۰

پارسینه: دادههای مرکز آمار ایران نشان میدهد که وضع رفاهی خانوارها در سال ۱۴۰۰ اندکی از سال ۱۳۹۹ بهتر شده، ولی همچنان بسیار بدتر از سال ۱۳۹۷ و سالهای قبل از آن است.
گزارش درآمد و هزینه خانوار که حاصل آمارگیری از بیش از ۱۹ هزار خانوار شهری و ۱۸ هزار خانوار روستایی است، نشان میدهد که با در نظر گرفتن اثر تورم، ارزش اقلام مصرفی خانوارهای شهری و روستایی در سال ۱۴۰۰ به ترتیب ۶.۵ درصد و ۶.۷ درصد نسبت به سال ۱۳۹۹ رشد داشته، ولی همچنان حدود ۱۵ درصد کمتر از سال ۱۳۹۶ است.
بی بی سی به نقل از مهدی قدسی، اقتصاددان «مؤسسه مطالعات بینالمللی» وین میگوید این رشد مصرف خانوار با بهبود سایر شاخصهای کلان از جمله تولید ناخالص داخلی هماهنگ است: «میزان بالای رشد در سال ۱۴۰۰ ناشی از بازگشت موقت ثبات به اقتصاد، پس از چند سال رکود ناشی از همهگیری کرونا و همچنین سیاست فشار حداکثری آمریکا بوده است.»
بی بی سی به نقل از مهدی قدسی، اقتصاددان «مؤسسه مطالعات بینالمللی» وین میگوید این رشد مصرف خانوار با بهبود سایر شاخصهای کلان از جمله تولید ناخالص داخلی هماهنگ است: «میزان بالای رشد در سال ۱۴۰۰ ناشی از بازگشت موقت ثبات به اقتصاد، پس از چند سال رکود ناشی از همهگیری کرونا و همچنین سیاست فشار حداکثری آمریکا بوده است.»
هزینه ناخالص خانوار - بر خلاف اسمش - مجموع خرجهای یک خانواده نیست، بلکه ارزش کل کالاها و خدماتی است که هر خانواده در طول سال مصرف کرده است؛ چه بابتشان پولی پرداخت کرده باشد و چه نه.
برای نمونه، اگر خانوادهای صاحب خانه خودشان باشند، ارزش اجاری آن خانه (یعنی میزان اجارهبهایی که باید برای آن میپرداختند) به مجموع سایر هزینههایشان اضافه میشود.
به این ترتیب، هزینه ناخالص خانوار نشاندهنده ارزش کل کالاها و خدمات مصرفی و در نتیجه سطح کلی رفاه آن خانوار است.
گزارش مرکز آمار ایران نشان میدهد هر خانوار شهری در سال ۱۴۰۰ به طور متوسط ۹۲ میلیون و ۵۰۲ هزار تومان، و هر خانوار روستایی ۵۱ میلیون و ۹۱۲ هزار تومان هزینه ناخالص داشته است که به ترتیب ۴۸.۳ درصد و ۵۱.۷ درصد از سال قبل بیشتر بوده است.
برای نمونه، اگر خانوادهای صاحب خانه خودشان باشند، ارزش اجاری آن خانه (یعنی میزان اجارهبهایی که باید برای آن میپرداختند) به مجموع سایر هزینههایشان اضافه میشود.
به این ترتیب، هزینه ناخالص خانوار نشاندهنده ارزش کل کالاها و خدمات مصرفی و در نتیجه سطح کلی رفاه آن خانوار است.
گزارش مرکز آمار ایران نشان میدهد هر خانوار شهری در سال ۱۴۰۰ به طور متوسط ۹۲ میلیون و ۵۰۲ هزار تومان، و هر خانوار روستایی ۵۱ میلیون و ۹۱۲ هزار تومان هزینه ناخالص داشته است که به ترتیب ۴۸.۳ درصد و ۵۱.۷ درصد از سال قبل بیشتر بوده است.
ارسال نظر