کجای بدمینتون جهان ایستاده ایم؟

مجید سلطانی

بدمینتون ایران در هیچ کجای جهان نشانی از خود ندارد و شاید اندک شناختی که وجود دارد مدیون حضور داوران ارزنده در برخی عرصه های بین المللی است که آن هم هرگز به بهترین حد خود نرسید و شاید با پایان یافتن دوران طلایی داوران ایران دیگر فقط تماشاچیان خوبی برای این ورزش باشیم.

وقتی از عرصه جهانی حرف می زنیم یعنی باید در این عرصه تاثیرگذار باشیم عدم حضور ما باید لطمه ای حتی ریز به بدمینتون جهان بزند که این امر بیشتر شبیه یک رویا است. اینکه ما در آسیا کرسی داریم به هیچ کار بدمینتون کشور نیامده و لطفی برای این ورزش نداشته است. چهره های بدمینتون جهان روز به روز تغییر می کنند و ستاره های جدیدی جایگزین می شوند، مسابقات به بالاترین سطح کیفی خود رسیده اند و هزینه ها برای بازیکنان کشورهای حتی غیر بدمینتونی هم سرسام آور است کشورهایی که می دانند خیلی رقبای جدی در نظر گرفته نمی شوند.

شاید خیلی های به ریاست و سیستم مدیریتی فدراسیون ایراد بگیرند و خیال گونه بر این باورند که اگر آقای فلانی به مسند ریاست تکیه بزند کشور ما بین سه کشور صاحب سبک خواهد بود. اما واقعیت امر اینجاست بسیاری از منتقدین امروز سال ها در بدنه این ورزش بوده و هستند و حتی توانایی ساخت بازیکنان پایه را ندارند و زبان انتقادشان فقط خوب کار می کند.

در زمان حضور کرباسیان در فدراسیون بدمینتون و به لطف تزریق های مالی به این ورزش مسابقات خارجی برای بازیکنان در نظر گرفته می شد و البته نه چندان چشمگیر ولی بازهم قابل تقدیر بود.

دوران ریاست کرباسیان را می توان به اذعان بسیاری از علاقمندان به بدمینتون تنها دوران نسبتا خوب این ورزش نامید و سال های آتی که صندلی ریاست فدراسیون به پوریا رسید سرعت نا امیدی و ضعف این ورزش به مراتب از گذشته بیشتر شد.حملات به پوریا در اشکال مختلف شروع شد و تا به امروز که با عجیب ترین انتخابات فدراسیون تاریخ بدمینتون مواجه شدیم ادامه دارد،بسیاری از منتقدین که بیشتر می توان آنان را سهم خواه دانست دلسوز واقعی این رشته نیستند انان سهم خود از این سفره را می خواهند و شاید یکی از دلایل محبوب نبودن ریاست فدراسیون اهمیت ندادن به این مخالفین است.افرادی که حتی شناختی از بازیکنان مطرح امروز جهان ندارند و در بهترین حالت می دانند کدام کشور قدرتمند تر است.

عدم شرکت در مسابقات جهانی و ندیده شدن بازیکنان ایرانی بزرگترین لطمه را به بدمینتون ایران زده است بازیکنانی که به هیچ عنوان نمی توانند عیار واقعی خود را متوجه شوند و عمر ورزشی شان به شکلی پایان می یابد که در بهترین شرایط یا با بازیکنان ضعیف افریقایی بازی کردند یا در تورنمنت های آسیای میانه شرکت کردند و یا در کمپ های امادگی آسیا تمرینات ابتدایی انجام دادند.

باید با خود صادق باشیم شاید ما در برگزاری مسابقات داخلی بتوانیم به خود نمره قبولی بدهیم وطبق تقویم داخلی رنکینگ های پشت هم برگزار کنیم ، ولی به هیچ عنوان در جهان بدمینتون حرفی برای گفتن نداریم، جهانی که روز به روز سریع تر و قدرتمند از قبل می شود و مایی که روز به روز ضعیف تر و فراموش شده تر از امروزمان.