ناگفته ها از برخوردهای دو گانه در صدور احکام محاربه

اعتماد نوشت: چرا احکام محاربه مرتبط با رخداد‌های اخیر با این سرعت اجرا می‌شوند؟ این پرسش مهم‌ترین ابهامی است که پس از اعدام روز چهارشنبه محسن شکاری جوان ۲۳ ساله ایرانی در فضای عمومی و شبکه‌های اجتماعی مطرح شده است.

بسیاری از کاربران شامل مردم عادی، قضات، وکلا و تحلیلگران با طرح این پرسش که این همه عجله برای اجرای احکام محاربه چیست؟ پای پرونده‌های قدیمی مانند «ترور سعید حجاریان» (سال ۷۸)، «اسیدپاشی اصفهان» (سال ۹۳)، قتل‌های محفلی کرمان (سال ۸۱)، حمله مسلحانه یکی از مداحان معروف با اسلحه به یک زوج جوان (سال ۹۲)، بابک زنجانی و... را به میانه این منازعه باز کرده‌اند.

در کنار این پرونده‌ها، پرونده‌های دیگری نیز در فضای حقوقی کشور وجود دارند که به رغم وجود ادله مبرهن عنوان محاربه در خصوص آن‌ها عملی نشده است. پرونده بابک زنجانی، جلال‌الدین فارسی در دهه ۷۰ خورشیدی و... نیز از سلاح استفاده کردند، اما محکوم به محاربه نشدند.

نکته‌ای که به نظر می‌رسد، این روز‌ها باعث بروز نگرانی‌هایی میان افکار عمومی شده، برخورد‌های دوگانه‌ای است که در پرونده‌های مختلف با موضوع محاربه صورت گرفته است. باید دید، آیا واکنش‌های دلسوزان کشور، فعالان سیاسی، حقوقدانان و قضات به این رویه، باعث تغییر در صدور احکام محاربه و صرف زمان بیشتر در این زمینه می‌شود یا نه؟