برای آرام کردن کودکان از تلفن همراه استفاده نکنید

به گزارش ریحانه رازمند خبرنگار «پارسینه» به نقل از «پیپل»، پژوهش‌های جدید حاکی از آن است که افزایش زمان تماس کودکان با صفحه نمایشگر تلفن همراه می‌تواند مشکلات بیشتری را برای واکنش عاطفی کودک ایجاد کند.

در این پژوهش ۴۲۲ کودک ۳ تا ۵ ساله که والدینشان از دستگاه‌های تلفن همراه برای پرت کردن حواس آن‌ها استفاده می‌کردند مورد بررسی قرار گرفتند تا مشخص شود که این کار چگونه بر رفتار آن‌ها در طول شش ماه تأثیر می‌گذارد.

محققان دریافتند که استفاده مکرر از صفحه نمایش برای پرت کردن حواس کودک از رفتار‌های مخربی مانند عصبانیت، با اختلالات عاطفی بیشتر در کودکان، به ویژه پسران، مرتبط است.

دکتر جنی رادسکی، متخصص رفتار کودکان و نویسنده اصلی این پژوهش، به سی ان ان گفت که وقتی می‌بینید که کودک ۳ تا ۵ ساله تان لحظات عاطفی سختی را سپری می‌کند، به این معنی که به دلیلی فریاد می‌زند و گریه می‌کند، خسته شده، ضربه بزند یا روی زمین دراز بکشد، این استراتژی که با استفاده از رسانه‌ها حواس آن‌ها را پرت کنید یا آن‌ها را به سکوت وادار کنید، در درازمدت کمکی به آن‌ها نمی‌کند.

او توضیح داد که استفاده از دستگاه‌های تلفن همراه در آن لحظات می‌تواند به طور ناخواسته به کودکان بیاموزد که با این رفتار می‌تواند به آن چیزی که می‌خواهد برسد. این امر همچنین فرصت آموزش نحوه پاسخگویی به احساسات دشوار را از آن‌ها می‌گیرد.

در عوض، رادسکی توصیه می‌کند که با فراهم کردن فضایی آرامش بخش و راحت برای تمرکز بر افکار و احساسات، به کودک آموزش داده شود که چگونه به احساسات خود پاسخ دهد.

سازمان بهداشت جهانی به والدین توصیه می‌کند که کودکان زیر یک سال را در معرض نمایشگر، در هر اندازه ای، قرار ندهند.

این گروه با ارائه توصیه‌هایی برای «زمان بی تحرکی» در نوزادان کمتر از ۱ سال، می‌گوید تماس با صفحه نمایش توصیه نمی‌شود. درعوض، «هنگام تحرک، همراهی در کتاب خوانی و داستان سرایی با یک مراقب تشویق می‌شود».

علاوه بر این، برای کودکان بین سنین ۱ تا ۲ سال، «اختصاص زمانی برای نشستن مقابل صفحه نمایش (مانند تماشای تلویزیون یا فیلم، بازی‌های رایانه ای) توصیه نمی‌شود.»

سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند در مورد کودکان ۲ تا ۴ ساله ، «زمان نشستن مقابل صفحه نمایش نباید بیش از ۱ ساعت باشد؛ و هر چه کمتر بهتر است»، و والدین و پرستاران را تشویق می‌کند که در عوض «درگیر کتاب خواندن و قصه‌گویی شوند»، درست مانند بچه‌های کوچکتر.