وقتی ما حداقل ۲۰ کانال تلویزیونی به اصطلاح ملی داریم ، چرا باید صدایمان ، مشکلاتمان، خواسته هایمان از تلویزیونهای فارسی زبان خارج از کشور و یا یوتیوب اعلام کنیم . مگر نمی شود همین حمید فرخ نژاد ، ترانه علیدوستی ، پورعرب ........ علی دایی ، علی کریمی ........ نرگس محمدی ، نسرین ستوده ، حسین رونقی ، سعید مدنی ... از همین تربیون صدا و سیما، مسئولان وشرایط کشور را نقد کنند ، برای حل مسائل راهکار و راه حل دهند ، چه ایرادی دارد که صدای خودمان در داخل کشورمان شنیده و پخش شود . چه ایرادی دارد رسانه ها بدون محدودیت و سانسور نقد کنند ، چرا صدای ما باید از رسانه های خارجی پخش شود ، چرا نباید جایی برای شنیدن صدای مردم باشد . فعال مدنی و منتقد اجتماعی که نقد می کند و به زندان می رود و دوباره آزاد می شود و دوباره ترجیح می دهد در زندان کشور در حصر باشد تا از ایران مهاجرت کند و به خارج پناه ببرد ، والله قسم خائن به سرزمین و خانه اش نیست ، زندانیان سیاسی فرقی نمی کند وکیل و حقوقدان باشد تا روزنامه نگار ، سیاستمدار ، حامی محیط زبست ..... دلش برای آرامش ایران ومردم ایران می تپد . مگر ما انقلاب نکردیم که فضای اجتماعی و فرهنگی و سیاسی فضایی بدون محدودیت باشد ، تا بتوانیم با قلم و بیان، نقدها و عیوب ها را بنویسم و با چشم دشمن به هم ننگریم ، کاش مسئولان تکلیف مردم را روشن می کردند و هدفشان از مملکت داری را می گفتند ، در یک جمله می گوییم که حکومت بر مردمی که حداقل ۸۰ درصد از مردم نسبت به شرایط کشور شاکی و ناراضی هستند و ۴۴ سال بدون تحول و تغییر در رکود و سکون هست ، عاقبت خوبی در انتظار مردم ، کشور و مسئول نیست .
چی عرض کردم
وقتی ما حداقل ۲۰ کانال تلویزیونی به اصطلاح ملی داریم ، چرا باید صدایمان ، مشکلاتمان، خواسته هایمان از تلویزیونهای فارسی زبان خارج از کشور و یا یوتیوب اعلام کنیم . مگر نمی شود همین حمید فرخ نژاد ، ترانه علیدوستی ، پورعرب ........ علی دایی ، علی کریمی ........ نرگس محمدی ، نسرین ستوده ، حسین رونقی ، سعید مدنی ... از همین تربیون صدا و سیما، مسئولان وشرایط کشور را نقد کنند ، برای حل مسائل راهکار و راه حل دهند ، چه ایرادی دارد که صدای خودمان در داخل کشورمان شنیده و پخش شود . چه ایرادی دارد رسانه ها بدون محدودیت و سانسور نقد کنند ، چرا صدای ما باید از رسانه های خارجی پخش شود ، چرا نباید جایی برای شنیدن صدای مردم باشد . فعال مدنی و منتقد اجتماعی که نقد می کند و به زندان می رود و دوباره آزاد می شود و دوباره ترجیح می دهد در زندان کشور در حصر باشد تا از ایران مهاجرت کند و به خارج پناه ببرد ، والله قسم خائن به سرزمین و خانه اش نیست ، زندانیان سیاسی فرقی نمی کند وکیل و حقوقدان باشد تا روزنامه نگار ، سیاستمدار ، حامی محیط زبست ..... دلش برای آرامش ایران ومردم ایران می تپد . مگر ما انقلاب نکردیم که فضای اجتماعی و فرهنگی و سیاسی فضایی بدون محدودیت باشد ، تا بتوانیم با قلم و بیان، نقدها و عیوب ها را بنویسم و با چشم دشمن به هم ننگریم ، کاش مسئولان تکلیف مردم را روشن می کردند و هدفشان از مملکت داری را می گفتند ، در یک جمله می گوییم که حکومت بر مردمی که حداقل ۸۰ درصد از مردم نسبت به شرایط کشور شاکی و ناراضی هستند و ۴۴ سال بدون تحول و تغییر در رکود و سکون هست ، عاقبت خوبی در انتظار مردم ، کشور و مسئول نیست .