خرواری از خاک و گچ جای ساختمان کفش ملی را گرفت

اگر تا هفته گذشته گذرتان به میان قیام تهران می‌افتاد، ساختمانی فرسوده و محصور در میان تیرآهن‌هایی، در ضلع شمال غربی میدان به چشمتان می‌خورد؛ ساختمانی که «کفش ملی تهران» نام داشت و یکی از یادگاری‌های تهران قدم از حدود ۹۰ سال پیش بود که متولیان حفظ آن، سال‌ها با بی‌توجهی از کنار آن گذر کردند و وقتی زمزمه‌های خطر ریزش آن شنیده شد، با نادیده‌ گرفتن هویت تاریخی این ساختمان، به تخریب آن کمر بستند.

امروز اما چیزی که در گوشه‌ای از میدان قیام به چشم می‌آید، جای خالی ساختمان کفش ملی است که خرواری از خاک و گچ جای آن را گرفته‌ است. تخریب این ساختمان چند سالی به واسطه هشدارهای میراث‌دوستان و رسانه‌ها به تعویق افتاده بود. آن‌ها ثبت این بنای قدیمی را خواستار شده بودند اما این اعتراض‌ها راه به جایی نبرد و سرانجام این ساختمان قدیمی، از میان برداشته شد.

حال پرسش این است جای این ساختمان، که بخشی از هویت تهران و مهم‌تر از آن تاریخ یک تولید ملی را در خود جای داده بود، چه بنایی قد علم می‌کند؟ کسبه‌ اطراف این ساختمان می‌گویند: یک هفته‌ای هست که تخریب ساختمان کفش ملی آغاز شده است. بهانه تخریب هم "خطر ریزش ساختمان و تهدید جان عابران پیاده" بوده است.

برخی از کسبه درباره سرنوشتی که در انتظار مخروبه ساختمان کفش ملی است، حدس می‌زنند رستوران شناخته شده‌ای که کنار این ساختمان قدیمی است، آن را از مالک ساختمان خریده تا به وسعت رستوران خود بیفزاید.

ساختمان کفش ملی اولین ساختمان خاطره‌انگیز تهران نیست که از بین رفت و آخرین هم نخواهد بود، با چنین بی‌توجهی که به این ساختمان‌های قدیمی و تاریخی می‌شود، روزی خواهد رسید که در تهرانی بی‌شناسنامه و بدون خاطره‌ قدم خواهیم زد.