عکس‌های برتر سال ۲۰۲۱ و داستان‌ شگفت‌انگیزشان

گاردین در گزارشی مجموعه‌ای از عکس‌ها را با عنوان «برترین تصاویر سال ۲۰۲۱» منتشر کرده است. در ادامه با منتخبی از این تصاویر و داستان‌های کوتاه آن‌ها آشنا می‌شوید.

مراسم ترحیم برای قربانیان کرونا، بمبئی

عکاس: Divyakant Solanki / یوروپین پرس‌فوتو

عکاس این اثر، در ۲۳ آوریل، زمانی که در حومه بمبئی ساکن بود، خبر آتش‌سوزی در یکی از بیمارستان‌های مخصوص بیماران مبتلا به کرونا را شنید. عکاس خود را به سرعت به محل حادثه رساند تا به لحظه انتقال بیمارها به بیمارستان دیگری برسد. او با رسیدن به بیمارستان متوجه شد بیش از ۱۰ نفر در نتیجه این اتفاق در همان بیمارستان جانشان را از دست داده‌اند.

به گفته عکاس، مراسم ترحیم بسیار غم‌انگیز بود. ۱۰ یا ۱۲ قربانی کرونا در حالی که بستگانشان با چشم‌های غرق در اشک دورشان را احاطه کرده بودند بر روی توده هیزم‌های مخصوص سوزاندن جسد قرار داده شده بودند. او معتقد است کنار آمدن با احساسات بستگان و نزدیکان یک فرد، از سخت‌ترین بخش‌های پوشش یک رویداد توسط عکاس خبری است.

مسوولانی که همچون مرد داخل عکس در این مراسم حضور داشتند، نقش مهمی را در مراسم‌های ترحیم دوران کرونا بر عهده داشتند؛ آن‌ها آخرین افرادی بودند که اجازه داشتند آیین‌های تشریفاتی پایانی را انجام دهند. متاسفانه به دلیل نبود تجهیزات حفاظتی شخصی برای بستگان، آن‌ها نمی‌توانستند وارد محوطه مراسم شوند و به اجساد عزیزانشان نزدیک شوند.

عکاس از این اثر به عنوان عکسی که احساسات او را بسیار تحت تاثیر قرار داده یاد کرده است و می‌گوید با اینکه در طول سال‌ها اجساد بسیاری را دیده اما هیچ یک چنین تاثیری در او ایجاد نکرده بودند. عکاس معتقد است تماشای تصویر مردی که با تجهیزات حفاظت شخصی از میان هیزم‌های مخصوص سوزاندن جسد عبور می‌کند به آسانی تاثیر مخرب همه‌گیری را به نمایش می‌گذارد.

انتظار در قایق چوبی برای دریافت کمک، لامپدوسا، ایتالیا

عکاس: Santi Palacios/ اسوشیتدپرس

عکاس این اثر در ۲۵ جولای حین گشت در آب‌های بین‌المللی جنوب جزیره لامپدوسا، صدای ماهیگرانی که درباره حضور یک قایق کوچک حامل ۱۷ نفر را شنیده است.

به گفته این عکاس، یکی از سخت‌ترین مسائل درباره کار کردن بر روی دریا، فعالیت در زمینه ماموریت‌های نجات است. مسیر دریایی که لیبی را به ایتالیا متصل می‌کند یکی از مرگبارترین مسیرهای مهاجرتی در جهان محسوب می‌شود. در این مکان گویی در میانه ناکجاآباد قرار داری و وضعیت می‌تواند بسیار چالش‌برانگیز باشد، بخصوص در شب. اما اگر خوش‌شانس باشید و چراغ‌قوه در اختیار داشته باشید یا در ماه کامل حرکت کنید، به عنوان عکاس این فرصت را پیدا می‌کنید که بتوانید تنهایی مهاجران را به تصویر بکشید.

این عکاس می‌گوید همواره این دغدغه را داشته که شاید عکس‌ها نتوانند گویای وخامت این وضعیت باشند. مردم تاکنون تصاویر بسیاری از مهاجرانی که در دریای مدیترانه غرق شده‌اند را دیده‌اند و همه اطلاع دارند که این مسئله همچنان ادامه دارد. بنابراین هدف از عکاسی در این مکان ثبت تصاویری است که بتوانند بهتر سختی شرایط مهاجران را به نمایش بگذارند.

خانه‌ای که با خاکستر پوشانده شد، جزایر قناری، اسپانیا

عکاس: Emilio Morenatti / اسوشیتدپرس

عکاس این عکس‌ می‌گوید وقتی برای نخستین‌بار به «لا پالما» برای پوشش خبر فوران آتشفشان «کامبر ویجا» رفته بود، محل ورود ممنوع تحت حفاظت پلیس بود و درنتیجه او امکان اینکه به اندازه کافی به آتشفشان نزدیک شود را نداشت. در نتیجه این عکس در دومین سفر او به «لا پالما» ثبت شده است. عکاس، خانه‌ای را دید که کاملا با خاکستر پوشانده شده است. او در ابتدا قصد داشت با پای پیاده به نزدیکی خانه برود اما به دلیل تخته‌ سنگ‌های داغ و سنگ‌هایی که از آتش‌فشان سرازیر می‌شدند این امر امکان‌پذیر نبود. این عکاس معتقد است با استفاده از کوادکوپتر نمی‌توان به خوبی احساسات را به تصویر کشید اما گاهی اوقات این تنها گزینه‌ و تنها روشی است که با آن می‌توان ابعاد یک فاجعه را ثبت کرد.

این آتشفشان، پس از فوران برای بیش از یک ماه ماگما و خاکستر منتشر کرد. با اینکه عکاس، خانه‌های متعددی که از خاکستر پوشیده‌ شده‌اند را دید اما این خانه را برای ثبت تصویر انتخاب کرد؛ چراکه معتقد بود تصویر این خانه به دلیل دورافتاده و تنها بودن بیش از سایر خانه‌ها تاثیرگذار است.

اعتراض یک راهبه به پلیس، میانمار

عکس از : Myitkyina News Journal / خبرگزاری فرانسه

آنگ سان سوچی که پس از انتخابات نوامبر سال ۲۰۱۵ به عنوان رهبر میانمار و پس از آوریل ۲۰۱۶ در سمت مشاور دولتی شناخته می‌شد در جریان کودتای نظامی یکم فوریه عزل شد. در نتیجه اعتراضات، صدها نفر از جمله ده‌ها کودک به دست نیروهای امنیتی کشته شدند. این عکس که توسط یک عکاس ناشناس به ثبت رسیده است، راهبه‌ای را نشان می‌دهد که در شهر شمالی ماییتکینا به ماموران پلیس بخاطر سرکوب کردن اعتراض می‌کند.

تصویری از گروهی از کارکنان تدفین یوگیاکارتا، جاوه

عکس از : Ulet Ifansasti / گتی ایمیجز

در جولای و اوت، اندونزی سخت در تلاش بود تا بتواند همه‌گیری کرونا در کشور را کنترل کند. عکاس این اثر قصد داشت با به تصویر کشیدن یک گروه تدفین اجساد، تحت تاثیر قرار گرفتن تمام ابعاد زندگی توسط پروتکل‌های کووید را به نمایش بگذارد.

به گفته این عکاس، یوگیاکارتا از جمله مناطقی بود که به شدت بر اثر شیوع سویه «دلتا» دچار تلفات شده بود. صدای آمبولانس همه‌ جا به گوش می‌رسید و کارکنان تدفین نیز مدام در حال فعالیت بودند.

این عکاس در ۱۲ اوت، در حوالی ۱۱ شب و زمانی که در بیمارستان بود تماسی دریافت کرد که در نتیجه آن با تجهیزات حفاظت شخصی به گورستان رفت. بر اساس پروتکل‌های کووید، مردم باید در لحظات پایانی با اعضای خانواده فاصله داشته باشند. این عکاس می‌گوید تماشای افرادی که در خارج از گورستان مشغول دعا کردن هستند و می‌دانند جسد عزیزانشان به دست غریبه‌هایی که لباس محافظت شخصی بر تن دارند سپرده شده است، بسیار غم‌انگیز است.

تام دالی که قبل از مسابقه فینال سکوی ۱۰ متر المپیک توکیو مشغول بافندگی است

عکس از : Clive Rose / گتی ایمیجز

عکاس این عکس از المپیک ۲۰۰۸ پکن از تام عکاسی کرده و می‌گوید عکاسی از تام لذت‌بخش است.

او این عکس را دقایقی قبل از فینال سکوی ۱۰ متری المپیک ثبت کرده است. با توجه به پروتکل‌های کووید زمان کافی برای بازگشت او به دهکده المپیک و تجدید قوا وجود نداشت؛ درنتیجه تام در گوشه‌ای ساکت از استخر شنا میل‌های بافندگی خود را بیرون درآورد.

عکاس معتقد است، تناقضی که بین بافندگی و ظاهر ورزشکاری او وجود دارد جالب توجه بود در نتیجه این لحظه را غنیمت شمرد و تصویری ثبت کرد.

به گفته عکاس، المپیک توکیو به دلیل وجود کرونا المپیک عجیبی بود، اما ورزشکاری که در میانه رقابت‌های المپیک مشغول بافندگی شود نیز مورد قابل توجهی بود. چند سال بعد احتمالا مردم بافندگی او را بهتر از مدال‌هایی که کسب کرد به یاد می‌آورند.

تلاش جمعیتی برای رخنه به کنگره آمریکا، واشنگتن دی سی

عکاس: Victor J Blue / بلومبرگ

عکاس این عکس در توضیح این آن می‌گوید، در ۶ ژانویه همگی برای خشونت اطراف شهر به خصوص از سمت راستی‌های افراطی با گروه‌های فاشیستی آماده بودند اما هر کس که بگوید می‌دانسته قرار بود دقیقا چه اتفاقی بیفتد صداقت ندارد.

این تصویر درست در لحظات پایانی شورش و پس از رخنه به کنگره ثبت شده است. عکاس همراه با شورشیان وارد شده بود و به صحنه شلیک مامور پلیس کنگره به «اشلی بابیت» بسیار نزدیک بوده است.

به گفته این عکاس، ساختمان کنگره بسیار بزرگ است و شاید حدود ۲۰۰۰ معترض سعی داشتند از بین یک در چوبی وارد ساختمان شوند. ماموران پلیس داخل ساختمان تجهیزاتی که برای کنترل جمعیت استفاده می‌کردند را تمام کرده بودند و به ناچار از کپسول‌های اطفای حریق برای معترضان بیرون از در استفاده کردند. در همین لحظه بود که یکی از معترضان جلوی در ورودی ایستاد و دست‌هایش را به نحوی گشوده بود که گویی در آن لحظه پیروزی ترامپ را جشن گرفته است.

دستگیری زنی توسط پلیس در گردهمایی مردم پس از ربوده‌شدن و قتل «سارا اورارد»، لندن

عکاس: Hannah McKay / رویترز

عکاس این اثر درباره ثبت این تصویر می‌گوید گاهی اوقات حس زندگی اجتماعی در لندن کم‌رنگ می‌شود؛ برای مثال شاید همسایه‌ها را نشناسید بنابراین در آن روز تماشای جمعیتی از مردم به خصوص زنان جوانی که برای زنی که هیچ یک با آن آشنایی ندارند به بیرون آمده‌اند، بسیار احساس برانگیز بود. بسیاری اشک ریختند.

به دلیل وجود محدودیت‌های کرونایی ماموران پلیس برای پایان دادن به این گردهمایی سر رسیدند، اما بسیاری اصرار داشتند که محل را ترک نکنند و به این زن ادای احترام کنند. فضای این صحنه از حال و هوای احساسی به فضایی پر از خشم تبدیل شد. در آن لحظه بود که مقابله معترضان و ماموران پلیس به وجود آمد.

عکاس زمانی که پلیس دستگیر کردن معترضان را آغاز کرد در مرکز صحنه قرار داشت. عکاس می‌گوید نمی‌داند که چطور «پتسی استیونسون» ناگهان از کف زمین سردرآورد اما او تصاویری از این زن را به ثبت رساند.

این عکاس می‌گوید مردم معتقدند عکسی که او به ثبت رسانده شبیه به یک تابلو نقاشی است و چهره رنگ‌پریده و موهای قرمز سوژه بسیار گیرا است. اما به گفته عکاس به دلیل تاریکی زیاد فضا و نبود امکان استفاده از فلش به دلیل کت‌های شب رنگ ماموران پلیس، شانس با او همراه بوده که این تصویر به این شکل به ثبت رسیده است.

منبع : ایسنا