مصرف ۹ تن فلز در طول سال ها؛ این مرد یک هواپیمای سنا ۱۵۰ را قورت داد

به گزارش پارسینه به نقل از historydefined مایکل لوتیتو، متولد سال ۱۹۵۰ در گرنوبل فرانسه، نه به خاطر برخی اختراعات یا پیشرفت های علمی، بلکه به دلیل توانایی شگفت انگیزش در خوردن تقریباً هر چیزی، از جمله یک هواپیمای کوچک، به طور گسترده ای شناخته شد.در این مقاله به بررسی زندگی و شاهکارهای مایکل لوتیتو و وضعیت پزشکی نادر او، پیکا خواهیم پرداخت.

 زندگی اولیه و کشف توانایی منحصر به فرد لوتیتو

لوتیتو از کودکی می دانست که متفاوت است. مایکل لوتیتو در سن ۹ سالگی، در حالی که دوستانش از شیرینی ها و غذاهای رایج فرانسوی مانند کروسان و نان باگت لذت می بردند، میل غیرعادی به اشیاء غیرقابل خوردن مانند فلز و شیشه پیدا کرد.

متخصصان، پیکا را به عنوان یک اختلال روان‌شناختی طبقه‌بندی می‌کنند که با اشتها به موادی مشخص می‌شود که معمولاً غذا محسوب نمی‌شوند و از نظر تغذیه‌ای ارزشمند نیستند.

این وضعیت عموما به مصرف اقلام غیر معمول گفته می شود و در مورد مایکل لوتیتو، به شکل مصرف مواد خطرناکی مانند فلزات و شیشه ظاهر شده بود. دلایل پشت پیکا می تواند متفاوت باشد و اغلب شامل کمبود مواد معدنی، عدم تعادل شیمیایی یا شرایط سلامت روان مانند اوتیسم و اسکیزوفرنی است.

پیکا، معمولا در افرادی دیده می شود که دارای برخی اختلالات سلامت روان، اختلالات رشدی یا سوء تغذیه هستند که می تواند نشانه های اشتهای بدن را تغییر دهد. 

با این حال، وضعیت لوتیتو غیرعادی بود، زیرا اقلام غیرغذایی انتخابی او خطرناک بودند و هیچ مزیت غذایی نداشتند. متخصصان پزشک فکر می کنند که در مورد لوتیتو، پیکا ممکن است ناشی از یک ناهنجاری عصبی یا روانی باشد که نحوه تفسیر سیگنال های گرسنگی مغز او را تغییر داده است.

چگونه بدن لوتیتو با رژیم غذایی غیرمعمول خود سازگار شد؟

بدن مایکل لوتیتو سازگاری‌های خاصی را نشان می‌داد که به او اجازه می‌داد اقلام غیرغذایی خارق‌العاده‌ای را بدون آسیب‌دیدگی داخلی مصرف کند.

معاینات پزشکی نشان داد که پوشش معده او به طور غیرعادی ضخیم بود که یک سد محافظ در برابر اشیاء تیز و مواد بالقوه سمی ایجاد می کرد. همچنین مشخص شد که اسیدهای معده او فوق‌العاده قوی بوده و به او در تجزیه و هضم مواد خطرناک مانند شیشه و فلز کمک می‌کنند.

لوتیتو به اجرای زنده در مقابل تماشاگران پرداخت و در طول اجراهایش از خوردن دوچرخه گرفته تا تلویزیون، لوستر و مبلمان استفاده می کرد. 

مایکل لوتیتو اولین بار در سال ۱۹۷۹ پس از مصرف یک دوچرخه کامل در طی ۱۵ روز، از ۱۷ مارس تا ۲ آوریل ۱۹۷۷، جای خود را در کتاب رکوردها ثبت کرد.

او سپس در سال بعد با خوردن بیش از ۱۵ پوند (۶.۸ کیلوگرم) قطعات دوچرخه تنها در ۱۲ روز از دستاورد خود پیشی گرفت. قابل توجه است که با وجود رژیم غذایی غیرمعمول، لوتیتو به ندرت دچار عوارض یا سوء هاضمه می شد. 

مایکل لوتیتو در طول زندگی‌اش همه چیز از لاستیک‌ گرفته تا چرخ دستی‌های خرید، تلویزیون و لوستر را خورد.

او مرتباً از اقلام فلزی مانند مهره، پیچ و مهره استفاده می کرد. خوردن لامپ ها مورد علاقه او بود و اغلب با خوردن آنها مانند سیب تماشاگرانش را شوکه می کرد.

لوتیتو علاوه بر توانایی خود در مصرف اشیاء غیرقابل خوردن، توانایی های قابل توجه دیگری نیز از خود نشان داد. او قدرت خود را با خم کردن سکه ها با دندان هایش نشان می داد.

ثبت رکورد جهانی گینس توسط مایکل لوتیتو

مایکل لوتیتو با عادات غذایی خارق العاده خود جایگاه منحصر به فردی را در رکوردهای جهانی گینس ثبت کرده است

 مایکل لوتیتو رکورد جهانی گینس را به خاطر توانایی اش در مصرف اقلامی که برای افراد عادی کشنده است، دارد. این شامل انواع فلزات، شیشه، لاستیک و مواد دیگر است. 

سوابق دیگر او عبارتند از:

سریع ترین زمان برای خوردن دوچرخه: لوتیتو این رکورد را با مصرف یک دوچرخه انجام داده است 

بیشترین مقدار فلز خورده شده: تخمین زده می شود که لوتیتو در طول زندگی خود بیش از ۹ تن فلز، از جمله ۱۸ دوچرخه، شش لوستر، دو تخت، یک جفت چوب اسکی، ۱۵ چرخ دستی سوپرمارکت و یک کامپیوتر، را خورده است.

خوردن افسانه ای یک هواپیمای ۱۵۰Cessna

شاید افسانه‌ای‌ترین شاهکار لوتیتو در خوردن غذا، هواپیمای سنا ۱۵۰ باشد. طی دو سال از ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۰، او هواپیمای کوچک را تکه تکه خورد. این فرآیند شامل جدا کردن هواپیما به قطعات کوچک بود. این شیرین کاری برای او شهرت بین‌المللی به ارمغان آورد و اغلب از او به عنوان یکی از خارق‌ العاده‌ترین نمونه‌های عجیب و غریب انسان در دوران مدرن یاد می‌شود

تاثیر لوتیتو بر علم و پزشکی

توانایی لوتیتو در خوردن و هضم موادی که برای دیگران کشنده است، توجه قابل توجهی را در جوامع پزشکی و علمی برانگیخته است. محققان وضعیت او را به طور گسترده مورد مطالعه قرار دادند تا بفهمند که معده و روده او چگونه می توانند چنین مواد خطرناکی را بدون آسیب جدی تحمل کنند.

این بینش ها به درک وسیع تری از فیزیولوژی گوارش کمک کرده است. مورد لوتیتو یک نقطه مرجع در مطالعات پیکا بوده است و به روشن شدن این وضعیت نادرست کمک کرده است. زندگی او باعث پیشرفت تحقیقات مداوم در این زمینه شده است.