.svg)
محمود خیامی؛ پدر صنعت خودروی ایران +عکس
پارسینه: محمود خیامی، بنیانگذار گروه صنعتی ایران‌خودرو (ایران‌ناسیونال سابق) روز جمعه، نهم اسفندماه، در ۹۰ سالگی در شهر لندن درگذشت. محمود خیامی و برادر بزرگش احمد خیامی در مهرماه ۱۳۴۱ با ده میلیون تومان سرمایه، شرکت ایران‌ناسیونال را که امروزه ایران‌خودرو نام دارد، تأسیس کردند.
محمود خیامی، بنیانگذار گروه صنعتی ایران‌خودرو (ایران‌ناسیونال سابق)، روز جمعه، نهم اسفندماه، در ۹۰ سالگی در شهر لندن درگذشت. محمود خیامی و برادر بزرگش احمد خیامی در مهرماه ۱۳۴۱ با ده میلیون تومان سرمایه، شرکت ایران‌ناسیونال را که امروزه ایران‌خودرو نام دارد، تأسیس کردند.
بهره‌برداری از ایران‌ناسیونال در مهرماه ۱۳۴۴ آغاز شد. اولین محصولات شرکت، اتوبوس و مینی‌بوس با امتیاز دایملر بنز آلمان بود. سپس این کارخانه در شهریور ۱۳۴۵ اجازه تأسیس کارخانجات ساخت انواع اتومبیل سواری چهار سیلندر را نیز به دست آورد. برادران خیامی در اردیبهشت ۱۳۴۶ سالن تولید پیکان را، با امتیاز گروه روتس انگلستان که بعداً به کرایسلر بریتانیا تغییر نام داد و بعد از آن نیز با امتیاز شرکت تالبوت، ساختند.
در مجموع، از سال ۱۳۴۸، که زمان شروع تولید خودروی سواری پیکان بود، تا سال ۱۳۵۷ که انقلاب اسلامی در ایران رخ داد، برادران خیامی نزدیک به ۴۰۰ هزار دستگاه انواع خودرو پیکان را تولید و عرضه کردند. البته این دو برادر در سال ۱۳۵۱ راه تجاری خود را از یکدیگر جدا کردند و از آن سال ایران‌ناسیونال فقط به محمود خیامی تعلق داشت و خود آن را اداره می‌کرد.
برادران خیامی، قبل از انقلاب ۵۷، علاوه بر ایران‌خودرو ده‌ها شرکت دیگر در صنایع سنگین راه انداختند و بانی خدمات گسترده‌ای در توسعه صنعت در ایران شدند. بیمه آسیا، مبلیران، فروشگاه کورش، کارخانه بریجستون، پیستون‌سازی ایران، ایدم تبریز و بانک صنعت و معدن از جمله نام‌های آشنایی هستند که برادران خیامی پایه‌گذار آن‌ها بودند.
محمود خیامی، از نو
پس از آن بود که محمود خیامی به‌اجبار از ایران خارج شد و به بریتانیا مهاجرت کرد و مدیریت نمایندگی شرکت مرسدس بنز را در لندن و هفت شهر دیگر در انگلستان و آمریکا بر عهده گرفت و همزمان سرپرستی هیئت امنای دانشنامه ایرانیکا را نیز عهده‌دار شد. محمود خیامی با بخشی از ثروتی که از فروش مرسدس بنز در آمریکا به دست آورد، شروع به ساخت مدرسه در مناطق روستایی استان زادگاه خود، خراسان، کرد و آن قدر به این کار ادامه داد تا به یکی از بزرگ‌ترین مدرسه‌سازان تاریخ ایران تبدیل شد.
او همچنین بخشی از ثروت خود در بریتانیا را صرف برگزاری همایش‌هایی برای گفتگو میان پیروان اسلام و مسیحیت کرد و بخش دیگری از ثروتش را نیز به خرید اشیای عتیقه ایرانی در حراجی‌های بین‌المللی اختصاص داد. محمود خیامی دارای چند نشان و لقب اروپایی بود، از جمله نشان «فرمانده عالی امپراتوری بریتانیا» CBE که از عالی‌ترین نشان‌های لیاقت در بریتانیا و تنها یک درجه پایین‌تر از لقب سِر است....
از ماشین‌شویی در خیابان تا ماشین‌سازی در ایران‌ناسیونال
بنا به خاطراتی که از براداران خیامی نقل شده است، آن‌ها کارشان را با ماشین‌شویی در مشهد شروع کردند. سپس از تعمیرات ساده کنار خیابان، کار در تعمیرگاه خودرو، قطعه‌فروشی و تأسیس بزرگ‌ترین فروشگاه قطعات یدکی در تهران به تاسیس کارگاه اتاق‌سازی برای اتوبوس در جاده کرج رسیدند.
در این کارگاه، احمد خیامی از نماینده مرسدس بنز در ایران شاسی اتوبوس‌های مرسدس بنز را می‌گرفت و روی آن‌ها اتاق می‌ساخت. او برای اتوبوس‌هایی که می‌ساخت، دستشویی و توالت کوچک و یخچال هم درست می‌کرد. خیامی برای راحتی مسافران، کارگاه ساخت صندلی را هم احداث کرد و همین کارگاه صندلی‌سازی بعد‌ها الهام‌بخش او در ساختن نخستین کارخانه بزرگ مبل‌سازی ایران به نام «مبلیران» شد.
پیکان سرنوشت ما
سال گذشته، انتشارات «نی» در ایران کتابی را منتشر کرد با عنوان «پیکان خاطرات ما»، شامل نوشته‌ها و خاطرات احمد خیامی با تدوین و نگارش پسرش، مهدی خیامی، که خیلی زود هم پرفروش شد.
کتاب «پیکان سرنوشت ما» راوی ماجرا‌هایی از تاریخ توسعه صنعتی ایران در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ از زبان احمد خیامی درباره فعالیت خودش و برادرش، محمود خیامی، است که قبلاً بازگو نشده است. احمد خیامی در سال ۱۳۷۹ در ۷۶ سالگی، در تورنتو درگذشت و در لس‌آنجلس به خاک سپرده شد. برادرش، محمود خیامی، نیز روز جمعه، نهم اسفند ۱۳۹۸، در ۹۰ سالگی در شهر لندن درگذشت.
بهره‌برداری از ایران‌ناسیونال در مهرماه ۱۳۴۴ آغاز شد. اولین محصولات شرکت، اتوبوس و مینی‌بوس با امتیاز دایملر بنز آلمان بود. سپس این کارخانه در شهریور ۱۳۴۵ اجازه تأسیس کارخانجات ساخت انواع اتومبیل سواری چهار سیلندر را نیز به دست آورد. برادران خیامی در اردیبهشت ۱۳۴۶ سالن تولید پیکان را، با امتیاز گروه روتس انگلستان که بعداً به کرایسلر بریتانیا تغییر نام داد و بعد از آن نیز با امتیاز شرکت تالبوت، ساختند.
در مجموع، از سال ۱۳۴۸، که زمان شروع تولید خودروی سواری پیکان بود، تا سال ۱۳۵۷ که انقلاب اسلامی در ایران رخ داد، برادران خیامی نزدیک به ۴۰۰ هزار دستگاه انواع خودرو پیکان را تولید و عرضه کردند. البته این دو برادر در سال ۱۳۵۱ راه تجاری خود را از یکدیگر جدا کردند و از آن سال ایران‌ناسیونال فقط به محمود خیامی تعلق داشت و خود آن را اداره می‌کرد.
برادران خیامی، قبل از انقلاب ۵۷، علاوه بر ایران‌خودرو ده‌ها شرکت دیگر در صنایع سنگین راه انداختند و بانی خدمات گسترده‌ای در توسعه صنعت در ایران شدند. بیمه آسیا، مبلیران، فروشگاه کورش، کارخانه بریجستون، پیستون‌سازی ایران، ایدم تبریز و بانک صنعت و معدن از جمله نام‌های آشنایی هستند که برادران خیامی پایه‌گذار آن‌ها بودند.
محمود خیامی، از نو
پس از آن بود که محمود خیامی به‌اجبار از ایران خارج شد و به بریتانیا مهاجرت کرد و مدیریت نمایندگی شرکت مرسدس بنز را در لندن و هفت شهر دیگر در انگلستان و آمریکا بر عهده گرفت و همزمان سرپرستی هیئت امنای دانشنامه ایرانیکا را نیز عهده‌دار شد. محمود خیامی با بخشی از ثروتی که از فروش مرسدس بنز در آمریکا به دست آورد، شروع به ساخت مدرسه در مناطق روستایی استان زادگاه خود، خراسان، کرد و آن قدر به این کار ادامه داد تا به یکی از بزرگ‌ترین مدرسه‌سازان تاریخ ایران تبدیل شد.
او همچنین بخشی از ثروت خود در بریتانیا را صرف برگزاری همایش‌هایی برای گفتگو میان پیروان اسلام و مسیحیت کرد و بخش دیگری از ثروتش را نیز به خرید اشیای عتیقه ایرانی در حراجی‌های بین‌المللی اختصاص داد. محمود خیامی دارای چند نشان و لقب اروپایی بود، از جمله نشان «فرمانده عالی امپراتوری بریتانیا» CBE که از عالی‌ترین نشان‌های لیاقت در بریتانیا و تنها یک درجه پایین‌تر از لقب سِر است....
از ماشین‌شویی در خیابان تا ماشین‌سازی در ایران‌ناسیونال
بنا به خاطراتی که از براداران خیامی نقل شده است، آن‌ها کارشان را با ماشین‌شویی در مشهد شروع کردند. سپس از تعمیرات ساده کنار خیابان، کار در تعمیرگاه خودرو، قطعه‌فروشی و تأسیس بزرگ‌ترین فروشگاه قطعات یدکی در تهران به تاسیس کارگاه اتاق‌سازی برای اتوبوس در جاده کرج رسیدند.
در این کارگاه، احمد خیامی از نماینده مرسدس بنز در ایران شاسی اتوبوس‌های مرسدس بنز را می‌گرفت و روی آن‌ها اتاق می‌ساخت. او برای اتوبوس‌هایی که می‌ساخت، دستشویی و توالت کوچک و یخچال هم درست می‌کرد. خیامی برای راحتی مسافران، کارگاه ساخت صندلی را هم احداث کرد و همین کارگاه صندلی‌سازی بعد‌ها الهام‌بخش او در ساختن نخستین کارخانه بزرگ مبل‌سازی ایران به نام «مبلیران» شد.
پیکان سرنوشت ما
سال گذشته، انتشارات «نی» در ایران کتابی را منتشر کرد با عنوان «پیکان خاطرات ما»، شامل نوشته‌ها و خاطرات احمد خیامی با تدوین و نگارش پسرش، مهدی خیامی، که خیلی زود هم پرفروش شد.
کتاب «پیکان سرنوشت ما» راوی ماجرا‌هایی از تاریخ توسعه صنعتی ایران در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ از زبان احمد خیامی درباره فعالیت خودش و برادرش، محمود خیامی، است که قبلاً بازگو نشده است. احمد خیامی در سال ۱۳۷۹ در ۷۶ سالگی، در تورنتو درگذشت و در لس‌آنجلس به خاک سپرده شد. برادرش، محمود خیامی، نیز روز جمعه، نهم اسفند ۱۳۹۸، در ۹۰ سالگی در شهر لندن درگذشت.
منبع:برترین ها
خدا رحمتش کنه
سیم کاپوت پیکان مشخص کننده ماهیت این آقای خیامی است که برایش اشک ماتم می ریزید. جوانان دهه هفتادی از همه جا بی خبر شاید ندانند اما ما خوب یادمان هست که سیم کاپوت پیکان زیر صندلی سمت راست بود و راننده باید خم می شد واز سمت راست سیم کاپوت را می کشید. در حالی که هر کسی می داند که سیم کاپوت باید زیر پای راننده و کنار صندلی راننده باشد. اما چرا اینطور شد؟ چون همین آقای خیامی رفت از انگلیس ماشین اونجر را آورد و اینجا اسمش را گذاشت پیکان. آن وقت انگلیسیها که صندلی راننده شان سمت راست بود بردند سمت چپ. اما عمدا یا سهوا سیم کاپوت در سمت راست جا ماند! و این آقای خیامی و مهندسان ایران ناسیونال تا بدان حد خودباخته تشریف داشتند که حتی جرات نکردند اقلا سیم کاپوت را ببرند سمت چپ! اینکه فقط یک سوراخ لازم داشت و هیچ تکنولوژی خاصی احتیاج نداشت. اما سیم کاپوت ماند به عنوان سند وادادگی و وابستگی صنعت مونتاژ غرب زده ایران و مدیریتی که کارش فقط مونتاژ قطعات خارجی بود. حالا اگر این سبک مدیریت برایتان افتخار آمیز است، دیگر مشکل از خودتان است.