.svg)
تلفن همراه اعتماد را کاهش می‌دهد
پارسینه: تحقیقات جدید نشان می‌دهد که صرف وجود یک تلفن همراه می‌تواند روی مکالمه شما با افراد تأثیر بگذارد، حتی اگر این تلفن نه زنگ بزند و نه روی حالت لرزش برود.
تلفنهای همراه چندان به محاورات غیر رسمی و عادی صدمه نمی زند اما وقتی از مردم خواسته می شود درباره مسئله ای معنا دار صحبت کنند وجود یک تلفن همراه در اتاق می تواند اعتماد و همدلی کمتر و روابط ضعیفتری را ایجاد کند.
اندرو پرزبیلسکی روانشناس دانشگاه اسکس دو آزمایش طراحی کرد که در آن دو غرببه به مدت 10 دقیقه با هم صحبت می کردند.
در سناریو اول 74 دانشجوی دوره لیسانس انتخاب شده و از آنها خواسته شد که درباره یک رویداد جالب صحبت کنند. برخی از آنها به طور اتفاقی این مکالمه را با وجود تلفن همراه در اتاق انجام دادند و سایرین این کار را نکردند. پس از آن محققان درباره روابطی که در این اتاق آنها با دیگران برقرار کرده اند سئوالاتی مطرح کردند.
حتی در یک تعامل کوتاه که هر دو نفر تنها 10 دقیقه با هم بودند، تفاوت وجود یک تلفن در اتاق در مقایسه با عدم وجود تلفن مشخص بود.
غریبه هایی که در اتاق یک تلفن همراه مشاهده می کردند نسبت به فردی که قرار بود با وی گفتگو کنند کمتر احساس نزدیکی کرده و کیفیت روابط آنها پایین تر بود. این امر در مقایسه با دو نفری قرار می گیرد که در فضایی بدون وجود تلفن همراه با هم گفتگو می کردند.
در آزمایش دوم از برخی از دانشجویان خواسته شد تا مکالمه ای درباره درختهای کریسمس انجام دهند و از دیگران خواسته شد درباره معنادارترین اتفاق سال به گفتگو بپردازند.
باز هم عده ای این مکالمه را با وجود یک تلفن همراه انجام دادند و سایرین این کار را نکردند.
براساس اظهارات پرزبیلسکی، وقتی که مردم درحال یک مکالمه مهم هستند، کیفیت روابط، اعتماد طرفین و همدلی به واسطه وجود تلفنهای همراه کاهش می یابد.
درحالی که تلفنهای همراه می توانند به مردم برای برقراری ارتباط در فاصله های دور کمک کند، اما نتایج این تحقیق نشان می دهد که این دستگاه ها می توانند در ارتباطات بین فردی مداخله کرده و به صورت بالقوه شکافهای عاطفی میان افرادی که معمولا با هم وقت می گذرانند ایجاد می کند.
تحقیقات پیشین نشان داده بود که تلفنهای همراه در تعاملات انسانی مداخله می کنند. برای مثال یک تحقیق در سال 2002 به این نتیجه رسیده بود که قسمت مهمی از زمانی که زوجها صرف غذاخوردن در کنار هم می کنند به واسطه تماسهای تلفنی یا پیامهای متنی و صوتی مختل می شود.
اندرو پرزبیلسکی روانشناس دانشگاه اسکس دو آزمایش طراحی کرد که در آن دو غرببه به مدت 10 دقیقه با هم صحبت می کردند.
در سناریو اول 74 دانشجوی دوره لیسانس انتخاب شده و از آنها خواسته شد که درباره یک رویداد جالب صحبت کنند. برخی از آنها به طور اتفاقی این مکالمه را با وجود تلفن همراه در اتاق انجام دادند و سایرین این کار را نکردند. پس از آن محققان درباره روابطی که در این اتاق آنها با دیگران برقرار کرده اند سئوالاتی مطرح کردند.
حتی در یک تعامل کوتاه که هر دو نفر تنها 10 دقیقه با هم بودند، تفاوت وجود یک تلفن در اتاق در مقایسه با عدم وجود تلفن مشخص بود.
غریبه هایی که در اتاق یک تلفن همراه مشاهده می کردند نسبت به فردی که قرار بود با وی گفتگو کنند کمتر احساس نزدیکی کرده و کیفیت روابط آنها پایین تر بود. این امر در مقایسه با دو نفری قرار می گیرد که در فضایی بدون وجود تلفن همراه با هم گفتگو می کردند.
در آزمایش دوم از برخی از دانشجویان خواسته شد تا مکالمه ای درباره درختهای کریسمس انجام دهند و از دیگران خواسته شد درباره معنادارترین اتفاق سال به گفتگو بپردازند.
باز هم عده ای این مکالمه را با وجود یک تلفن همراه انجام دادند و سایرین این کار را نکردند.
براساس اظهارات پرزبیلسکی، وقتی که مردم درحال یک مکالمه مهم هستند، کیفیت روابط، اعتماد طرفین و همدلی به واسطه وجود تلفنهای همراه کاهش می یابد.
درحالی که تلفنهای همراه می توانند به مردم برای برقراری ارتباط در فاصله های دور کمک کند، اما نتایج این تحقیق نشان می دهد که این دستگاه ها می توانند در ارتباطات بین فردی مداخله کرده و به صورت بالقوه شکافهای عاطفی میان افرادی که معمولا با هم وقت می گذرانند ایجاد می کند.
تحقیقات پیشین نشان داده بود که تلفنهای همراه در تعاملات انسانی مداخله می کنند. برای مثال یک تحقیق در سال 2002 به این نتیجه رسیده بود که قسمت مهمی از زمانی که زوجها صرف غذاخوردن در کنار هم می کنند به واسطه تماسهای تلفنی یا پیامهای متنی و صوتی مختل می شود.
ارسال نظر