.svg)
به يك دلسوز فناوري اطلاعات نيازمنديم!
پارسینه: اول قرار بود مطلبي بنويسم درخصوص اين‌كه حوزه فناوري اطلاعات و ارتباطات آنقدر شكل و شمايل دولتي به خود گرفته است كه ديگر مخاطب اصلي خود يعني مردم و متخصصان را نمي‌شناسد، اما هنوز مطلبم را جمع و جور نكرده بودم كه پيامي مبني بر بركناري وزير ارتباطات رسيد. اين شد كه موضوع را عوض مي‌كنيم و مي‌نويسيم حوزه ارتباطات فناوري اطلاعات نه مخاطب خود را مي‌شناسد و نه متولي خود را...
هفته گذشته نشست خبري اصلي‌ترين رويداد سالانه فناوري اطلاعات كشور، يعني نمايشگاه الكامپ با حضور نماينده نهاد رياست‌جمهوري و رئيس سازمان فناوري اطلاعات برگزار شد، اما در آن از خبرنگاران حوزه‌اي تي خبري نبود؛ چون برگزاركننده تفاوتي ميان خبرنگار تخصصي و غير آن قائل نشده بود، اين خود مايه مزاح در ميان اهالي اين صنعت شد كه مي‌گفتند وقتي متوليان دولتي اين صنعت مخاطبان خود را نمي‌شناسند، چه انتظاري از بخش خصوصي هست كه بتواند در اين ميان حضور يابد؟ اما چند روزي نگذشته است كه مي‌بينيم مشكل از اين حدود آنقدر فراتر است كه يك چنين موضوعي ديگر اهميت ندارد، چراكه وقتي بالاترين مقام اجرايي يك صنعت زيرساختي نتواند روي سنديت حرف‌ها و وعده‌هاي خود حتي تا پايان يك جلسه حساب كند، صحبت از چشم‌اندازها بي‌معني است.
در شرايطي كه تقريبا تمام منتقدان و تحليلگران روزه سكوت گرفته‌اند، چرخ‌هاي صنعتي كه در دنيا بسرعت طي طريق مي‌كند در ايران لنگ مي‌زند و همه منتظر هستند هر روز يك چرخ از زير اين قطار در برود و واگني از خط خارج شود.
چرا به جايي رسيده‌ايم كه در شرايط اقتصاد مقاومتي از صنعتي كه براي ايجاد هر شغل يك‌سوم ساير صنايع نياز به سرمايه دارد، حمايت نمي‌شود؟ آيا مسئولاني كه از طرح‌هاي رنگارنگ خود صحبت مي‌كنند به اين هم توجه دارند كه سهم صنعتي با اين ظرفيت از توليد ناخالص ملي فقط 3 درصد است در حالي كه بايد 10 درصد باشد، البته كه تمام اين سهم 3 درصدي هم دولتي و اجبار قانون بوده است كه از درآمد كشور هزينه شده و بخش خصوصي در اين ميان نقشي ندارد.
آيا كسي به داد اين پيكر نيمه‌جان خواهد رسيد؟ آيا كسي مي‌داند فردا براي جبران خيلي دير است؟
سعید نوری آزاد/ جام جم
ارسال نظر