قدرت ویرانگر قطارهای زرهی شوروی در شکست ارتش هیتلر+ تصاویر

به گزارش پارسینه، در آغاز جنگ علیه آلمان نازی، قطارهای زرهی اغلب نقش "قطارهای انتحاری" را به خود اختصاص می دادند. آنها عموما به تنهایی عقب نشینی واحدهای شوروی را پوشش می دادند تا حداقل چند ساعت حمله دشمن را به تعویق بیندازند.

بسیاری از کشورهای درگیر در جنگ جهانی دوم از قطارهای زرهی در عملیات جنگی استفاده می کردند، اما اتحاد جماهیر شوروی در میان آنها بی رقیب بود.

علاوه بر لوکوموتیوهای زرهی، قطارهای زرهی می‌توانند شامل کامیون‌های زرهی محصور با دو برجک تانک T-34 و همچنین کامیون‌های باز و بسته مجهز به قطعات توپخانه و مسلسل باشند. به عنوان مثال، قطار زرهی سنگین «Stalinets-28» که از لنینگراد دفاع می کرد، دارای چهار اسلحه ۱۰۰ میلی متری، چهار خمپاره ۱۲۰ میلی متری، دو توپ ضد هوایی ۷۶ میلی متری و ۲۴ مسلسل «ماکسیم» بود.

علاوه بر کامیون‌های حامل سلاح، قطارها دارای واگن‌های متعددی بودند که دارای یک پست فرماندهی، انبار مهمات، تجهیزات و تدارکات، یک کارگاه، یک آشپزخانه و ... بودند.

در طول جنگ، قطارهای زرهی قرار بود برای پشتیبانی از نیروها، اسکورت مهم ترین قطارهای نیروها و دفاع از ایستگاه های راه آهن کلیدی و تقاطع ها و همچنین مبارزه با نیروهای تهاجمی دشمن باشند. علی‌رغم تسلیحات قدرتمند، «پوشش های محافظتی روی چرخ» زره‌های نسبتاً ضعیفی داشتند و در برابر توپخانه و خودروهای زرهی دشمن و همچنین در غیاب سلاح‌های ضد هوایی کافی در برابر نیروهای هوانوردی بسیار آسیب‌پذیر بودند.

شروع جنگ به عنوان یک کابوس واقعی برای قطارهای زرهی شوروی بود که اغلب مجبور بودند به تنهایی خروج واحدهای ارتش سرخ را پوشش دهند. اگر دشمن موفق می شد خط راه آهن را قطع کند، قطار زرهی محکوم به فنا بود: برای جلوگیری از افتادن آن به دست دشمن، یا نابود می شد یا توسط خدمه خود، منفجر می شد.

در سال‌های ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲، اتحاد جماهیر شوروی ۶۳ قطار زرهی را از دست داد، اما ساخت مجدد در دستور کار بود.

استفاده بسیار مؤثری که از قطارهای زرهی شده در جریان دفاع از شهرهایی مانند تالین و لنینگراد نشان داده شد. سواستوپل به مدت هشت ماه توسط قطار زرهی "ژلزنیاکوف" که آلمانی ها آن را "شبح سبز" نامیدند، محافظت شد. با این حال، در ۲۶ ژوئن ۱۹۴۲، سقف تونل نتوانست در برابر حمله هوایی شدید مقاومت کند و "ژلزنیاکوف" به همراه خدمه خود در داخل آن دفن شد.

نتایج نبردهای استالینگراد و کورسک نقطه عطفی در جنگ بود و ارتش سرخ به سمت غرب پیشروی کرد. وضعیت قطارهای زرهی نیز تغییر کرد. آنها از «قطارهای انتحاری» ناامید، به پشتیبان محکمی برای نیروهای پیشرو تبدیل شدند. در طول سال ۱۹۴۳، تنها دو قطار از بین رفت و در سال های ۱۹۴۴ و ۱۹۴۵، هیچ خسارتی وجود نداشت.

دو دستگاه از قدرتمندترین قطارهای زرهی شوروی - "Kozma Minin" و "Ilya Muromets" (با زره تا ۴۵ میلی متر) حتی توانستند به حومه برلین برسند.

در طول دوره جنگ، قطارهای زرهی شوروی موفق شدند، از جمله، ۳۷۰ تانک دشمن، ۷۱۲ خودرو و ۳۴۴ قبضه توپ و خمپاره و همچنین ۱۱۵ هواپیمای آلمانی را سرنگون کنند.