علل بیماری کندن پوست چیست و چگونه درمان می شود؟

بیماری روانی کندن پوست چیست؟

اختلال روانی درماتیلومانیا یا بیماری کندن پوست به تمایل شدید و مکرر فرد برای کندن پوست خود می گویند که می تواند باعث آسیب به بدن شود. این بیماری در طبقه اختلالات وسواسی اجباری قرار می گیرد.

افراد مبتلا به این بیماری ۱/۴ جمعیت جهان را تشکیل می دهند و از این تعداد ۷۵ درصد را زنان می سازند. ضایعات پوستی که این اختلال در فرد ایجاد می کند، می تواند در زندگی شخصی اش تاثیر منفی بگذارد.

این افراد عادت دارند که پوست بدن خود را بکنند این اتفاق می تواند برای پوست سالم و یا ضایعه دار مانند جوش، تبحال و... نیز اتفاق بیوفتد. افراد کبتلا به این بیماری ممکن است همراه با کندن پوست رفتارهای دیگری از جمله کشیدن، فشردن، خراش دادن، گاز گرفتن پوست نیز از خود نشان دهند.

در صورت ابتلا فرد به درماتیلومانیا ممکن است با استفاده از موچین و یا گیره سر به کندن پوست بدن خود که غالبا قسمت صورت، پا، دست، انگشتان و بازوها است؛ اقدام کند. اختلال کندن پوست یک بیماری مزمن است و دوره بهبودی آن متناوب و مدت دار است، همچنین در صورتی که درمان صورت نگیرد؛ ممکن است برای مدت طولانی باقی بماند. افراد درگیر این بیماری وقت زیادی را صرف این عادت خود می کنند که حتی می تواند ساعت ها هم طول بکشد؛ در نتیجه می تواند با آسیب بافتی و پریشانی همراه باشد.

علت بیماری روانی کندن پوست چیست؟

اختلال کندن پوست در کودکان و بزرگسالان دیده می شود و تقریباً در هر سنی می تواند اتفاق بیوفتد، اما معمولا برای اولین بار در نوجوانی و یا شروع بلوغ ظهور پیدا می کند. درباره دلایل ایجاد این اختلال نظریه های متفاوتی وجود دارد. یکی از این فرضیه ها بیان می کند که این رفتار یک رفتار یا عادت منفی برای کاهش استرس است که می تواند سطح بالای استرس و یا برانگیختگی را کاهش دهد.

برخی از مطالعات حقانیت این فرضیه را تایید می کنند. برخی از محققان بر این باروند که اختلال کندن پوست در نتیجه ی خشم پس زده شده اتفاق می افتد؛ گاهی فرد نسبت به رفتار والدین، پیامدها و گرفتاری های زندگی احساس خشم می‌کند. او این خشم را پس می زند و در نهایت این خشم پس زده شده خود را به شکل اختلال کندن پوست نشان می دهد، بنابراین والدینی که بیش از اندازه برای فرزندان خود سختگیری می کنند؛ می توانند زمینه ایجاد این بیماری را فراهم کنند.

نظریه روانکاوی

این نظریه بیان می کند؛ افراد مبتلا به اختلال کندن پوست خشم زیادی نسبت به موقعیت ها و روابطشان دارند که این خشم را به شکل کندن پوست نمایش می دهند.

اختلالات همایند

بعضی از اختلالات فکری عملی از جمله استرس، اضطراب و افسردگی می توانند زیربنای این اختلال را ایجاد کنند.

ازدیاد دوپامین ترشحی

موادی مانند شیشه، هروئین و... که می توانند مقدار دوپامین موجود در مغر را افرایش دهند؛ می توانند این احساس را برای فرد ایجاد کنند که چیری رو پوست بدنش در حال حرکت است و به دنبال این موضوع فرد برای از بین بردن این احساس سعی در کندن پوست خود داشته باشد.

عدم توانایی در کنترل استرس

افراد مبتلا به اختلال کندن پوست نمی توانند هیجانات، احساسات و استرس خود را کنترل کنند و از راه نادرستی سعی در برقراری حالت آرامش دارند که یکی از این راه ها کندن پوست بدن است.

علائم بیماری کندن پوست چیست؟

اختلال درماتیلومانیا یک بیماری مزمن است اگرچه علائم آن ممکن است گاهی به وجود بیایند و مجدد از بین روند. فرد مبتلا به این اختلال ممکن است ساعت ها به فکر کندن پوست بدنش باشد و در برابر وسوسه این کار مقاومت کند.

گاهی افراد به دلیل؛ شرم، افسردگی، ترس و خجالت از این بیماری تلاش می کنند آسیب و جراحات خود را با وسایل مختلفی مثل لوازم آرایش، زیورآلات و یا لباس بپوشانند. تشخیص این بیماری تماما بر عهده متخصص است و علائمی که در ادامه ذکر می شود فقط در جهت افزایش آگاهی است.

برای تشخیص این بیماری فرد بیمار می تواند علائم زیر را داشته باشد:

• کندن پوست تا جایی که زخم ایجاد شود.

• تلاش دائم برای جلوگیری از کندن پوست.

• علائم بیماری در اثر عارضه ی پزشکی مانند گال و یا مصرف مواد مخدر مثل کوکائین ایجاد نمی شود.

• عدم توضیح بیماری با علائم روانپزشکی دیگر؛ به این معنا که اگر کندن پوست با اختلال روانی دیگری قابل توجیه است دیگر به آن بیماری روانی کندن پوست نمی گوییم.

سایر علائم اختلال کندن پوست شامل موارد زیر است:

از بین بردن ضایعات پوستی

برخی افراد پوست خود را می خراشند و یا تلاش می کنند ضایعات پوستی خود را بکنند که در نهایت منجر به بریدگی و زخم های شدیدتر می شود.

درماتیلومانیا عادتی زمان بر

برخی افراد ممکن است روزی چند مرتبه به پوست خود هجوم ببرند و یا در یک مدت زمان چندین بار این کار را انجام دهند، همین موضوع می تواند در زندگی فردی، اجتماعی و شغلی او اختلال ایجاد کند.

وجود زخم و عفونت

در اثر کندن پوست احتمال عفونت و جای زخم وجود دارد که می توانند برای طولانی مدت ماندگار باشند. گاهی ممکن است برای درمان عفونت ناشی از زخم ها لازم باشد از آنتی بیوتیک استفاده کرد.

ترس از قرار داشتن در عموم

این افراد به علت خجالت، ترس و یا افسردگی ناشی از این بیماری از قرار گرفتن در میان جمعیت گریزان هستند و یا در مکان های مثل، استخر، آرایشگاه و یا اماکنی که نیاز به بدن نمایی باشد حضور نیابند.

بیماری روانی کندن پوست چگونه تشخیص داده می شود؟

با بررسی و مطالعه رفتار و علائم بیمار می توان این اختلال را شناسایی کرد. برای مثال ممکن است یک بیمار گاهی و نه همیشه پوست بدن خود را بکند که البته به ندرت به عنوان بیمار شناخته می شود، یا به کندن ضایعات بدن خود مانند؛ جوش، تبخال، زخم های دیگر یا حتی پوست ناحیه اطراف ناخن و انگشتان اقدام کند.

گاهی بیمار پوستی که از بدن خود جدا کرده و زخم شده را رها می کند تا بهبود یابد تا بعدا بتواند دوباره پوستش را بکند، همین چرخه به عنوان عادت و انگیزه برای فرد در نظر گرفته می شود.

تشخبص این اختلال توسط افراد عادی درست نیست و متخصص می تواند این اختلال را با سایر اختلالات تمایز دهد و نتیجه نهایی و البته درست را بیان کند، لذا مرحله اولیه تشخیصی معاینه بالینی فرد است، سپس پزشک درباره رفتار و عادات فرد از او سوالاتی می پرسد، در صورت مشکوک بودن فرد به درماتیلومانیا؛ به روانشناس ارجاع داده می شود تا به تشخیص قطعی این موضوع برسند.

درمان بیماری کندن پوست به چه شکل است؟

بیماران مبتلا به این اختلال تمایل شدیدی به کندن پوست خود دارند و کنترل این کار برای آنها دشوار است. این عارضه می تواند شکل و ظاهر بدی را برای پوست فرد ایجاد کند، بنابراین برای درمان درست باید ابتدا مشخص شود فرد با کدام نوع این اختلال درگیر است. یا علاوه بر پوست کندن به بیماری روانی دیگری نیز مبتلا هست یا خیر.

بعضی مطالعات بیان می کنند اختلال کندن پوست به حالات مربوط به استفاده از مواد (دارویی یا مخدر) شبیه است در نتیجه دو راه برای درمان این اختلال پیش رو است؛

۱) درمان دارویی

۲) مداخله رفتاری و روانشناختی

درمان دارویی

اختلال کندن پوست ممکن است به داروهای زیر پاسخ مناسب بدهد:

• داروهای SSRIs یا داروهای بازدارنده جذب سروتونین

• لاموتریژین که نوعی داروی ضد تشنج است.

• ریسپریدون که نوعی داروی ضد روانپریشی است.

مداخلات روانشناختی

در این روش متخصص؛ از طریق تاثیر بر عادات منفی و اختلالت تمرکز سعی در درمان اختلال کندن پوست دارند. در این نوع درمان مداخله گر به فرد بیمار کمک می کند تا موقعیت هایی که منجر به ایجاد رفتارهای منفی می شود را شناسایی کند و سعی در رفع این نواقص داشته باشد.

آنها برای افراد بیمار جایگزین رفتاری بهتری در مواقع استرس، اضطراب و یا بی حوصلگی پیشنهاد می کنند. در ادامه به برخی از این رفتار اشاره می کنیم:

• روبیک بازی کردن.

• نقاشی، طراحی، عکاسی، بافتنی

• فشردن یک توپ پلاستیکی

• در صورت تمایل به کندن پوست برای جلوگیری از آسیب از یک دستکش که دارای بانداژهای چسبی است استفاده کنند. این کار می تواند ناخودآگاه از ایجاد آسیب بر بدن جلوگیری کند.

• استفاده از تکنیک های کاهش استرس در جهت کاهش قرارگیری در معرض عوامل محرک.

نکات درمان خانگی برای بیماران مبتلا به اختلال کندن پوست:

• استفاده از پماد پوستی مانند روغن گیاهی یا ژل آلوئه ورا

• روتین ورزشی منظم

• انجام تکنیک های آرام بخش مانند یوگا و مدیتیشن

• جلوگیری از دیدن لک ها پوستی با پوشاندن آینه های خانه

• مخفی کردن ابزار مورد استفاده در این اختلال مانند موچین، ناخن گیر یا قیچی