نتایج نظرسنجی پارسینه درباره‌ی انقلاب‌های عربی

پارسینه عزیز .با سلام .انقلاب های عربی هرکدام با زوشها و مدلهای خاص کشورشان به پیروزی رسیده اند و نمیشود درباره همه آنها نظر واحدی را داشت .زیرا روش مبارزات مدنی و خشونت پرهیز در مصر با جنگهای داحلی مسلحانه لیبی و همچنین مبارزات تلفیقی مدنی - خشونت آمیز در یمن و قبل از همه مبارزات مدنی تونس با یکدیگر متفاوت هستند .اصولا کیفیت مبارزات جنبشها و انقلابات ، ماهیت نظامهای آن کشورها را پس از پیروزی شکل میدهد .قطعا آینده تونس بسیار دموکراتیک تر از مصر خواهد بود زیرا نیروهای سکولار دارای وزن سیاسی بیشتری نسبت به مصر هستند .مصر هم به راه دموکراسی خواهد رفت زیرا مبارزات مصری ها مدنی بوده و اما وزن سیاسی احزاب اسلامی بیشتر از سکولارها ست اما در مصر جون انتخابات آزاد وجود دارد ، بتدریج از وزن نیروی های اسلامی کاسته خواهد شد و این مبارزه تا سکولاریزه شدن کل حاکمیت مصر تداوم خواهد داشت .شاید این روند سکولاریزه شدن بمدت بیش از 2 دهه طول بکشد تا آگاهی های سیاسی جامعه مصر نسبت به ماهیت احزاب اسلامی بیشتر شده و بتدریج به عدم کفایت سیاسی و مدیریتی نیروهای ایدئولوژیک اقناع شوند .طول دوره گذار به دموکراسی مصر بیشتر از تونس خواهد بود .اما احتمال اینکه در لیبی ، باز هم شاهد یک دیکتاتوری باشیم زیاد است زیرا نظام جدید لیبی محصول یک جنگ داخلی بشدت خشونت آمیز است .نمیشود از درون مبارزات خشونت آمیز ، یک رژیم دموکراتیک بیرون آید .آینده لیبی واقعا بیشتر در ابهام است .در یمن نسبتا عقلانیت جریان دارد و علی عبدالله صالح مجبور به کناره گیری شده و معاون وی در مصدر امور است و مبارزات از مسیر خشونت آمیز خود خارج شده و مدنی شده است البته دخالت خارجی ها موجب تحریک قبایل علیه یکدیگر شده و میخواهند با ایجاد جنگ داخلی ، بازهم بساط دیکتاتوری گذشته شان را پیاده کنند .هنوز اینهم مبهم است .ملت قهرمان و شجاع سوریه با مبارزات کاملا مدنی برای پیگیری خواسته های خود بپا خواست اما با تشدید کشتارها و اعمال خشونت رژیم بشار اسد ، مبارزات مسلحانه خشونت آمیز نیز به مبارزان سوری تحمیل شد اما مبارزات ملت سوریه ، مدنی و خشونت پرهیز است و سکولارهای سوریه هم وزن سیاسی قابل قبولی دارند .هنوز آینده سوریه هم مبهم است ....