.svg)
كيانوش عياري: بعد از ۳۱ ماه مي خواهم فيلم بسازم
پارسینه: مراسم بزرگداشت كيانوش عياري تحت عنوان «شب سپاس» با حضور اهالي سينما در فرهنگسراي ارسباران برگزار شد.
در اين مراسم داريوش اسدزاده در سخناني گفت: اولين کار مشترک من با عياري فيلم «دو نيمه سيب» بود که در آن ايفاي نقش کردم. در اين فيلم ، دوستي،محبت و صبوري در وي کاملا هويدا بود و من نيز آن زمان تازه وارد سينما شده بودم و آشنايي زيادي در سينما با ايشان نداشتم. از سال 1328 با سينما آشنا شدم و اولين درس سينمايي ام را از عياري آموختم، عياري تجربيات سينمايي خود را در اختيارمن گذاشت و هميشه در اين راه، راهنماي من بود.
آفرين عبيسي، بازيگر نيز گفت: من هم آشنايي با آقاي عياري نداشتم تا اينکه سرکار مجيد مجيدي بودم تماس گرفتند براي بازي در فيلم زندگينامه دکترقريب که در صحبت ها و نشست هاي متعدد آشناتر شده و قرارداد همکاري امضا کرديم. من راضي هستم از اينکه سر پروژه فيلم روزگار قريب با عياري کار کردم و الان هم اعلام آمادگي مي کنم که اگر نياز باشد در کارهاي جديد شان همکاري کنم.
عليرضا زرين دست، فيلمبردار سينما نيز گفت: فيلم آبادانيها را با عياري کار کردم و اين تجربه فوق العاده اي بود. حافظه فوق العاده وي شگفت آور است در طول فيلمبرداري آباداني ها هميشه تحسينش مي کردم . خوشحالم از اينکه يکي از فيلمهاي عياري را فيلمبرداري کردم.
در ادامه اين مراسم سعيد پورصميمي نيز عنوان کرد: عياري را از سال نيمه دهه پنجاه مي شناسم. کارهايش ازجمله فيلم «آنسوي آتش» را ديده بودم ولي از نزديک آشنايي نداشتم تا اينکه سالها گذشت و بازي در فيلم آبادانيها پيشنهادشد و ما کارکرديم. سينما هميشه ارتباط با واسطه است اما بازيگري ارتباط بي واسطه است. عياري بر سينماي ايران حق دارد و چه خوب است تا افراد زنده هستند براي آنان بزرگداشت گرفته شود.
ناصر هاشمي، نيز تأکيد کرد: فيلمهاي عياري را که هر وقت مي ديدم تحت تاثير قرار مي گرفتم. در يک نگاه به آثارش خشن به نظر مي رسد ولي از نگاهي ديگر حساس و دوست داشتني هستند. در اغلب بازي هايي که در فيلمها با کارگردانهاي مختلف داشته و کارکردم معمولا حفظ ديالوگ و چند بار تمرين و اجراي نقش بوده است؛ اما عياري بارها و بارها ما را وادار به تمرين مي کردند و تمام انرژي پنهان مارا بيرون مي کشيد. بعداز هر کاري با آقاي عياري احساس مي کردم انرژي پنهاني از من رفته و احساس لذت مي کردم.
شهاب رضويان در ادامه اين مراسم بيان کرد: کيانوش عياري انسان خوش ذات و خلاق و خوش تيپ و بسيار بدقول است. يک مرد خستگي ناپذير که تا ساعت 12 نيمه شب کار مي کند. حافظه خوبي دارد و دوست داشتني است. زماني محمود احمدي نژاد شهر دار بود؛ يک جايزه اي به ما دادند و قرار شد فيلم ما را 50 درصد حمايت کنند که الان هر جا مي رويم مي گويند برويد از خودشان بگيريد.
همچنين در ادامه اين مراسم بزرگداشت که با حضور هنرمندان و مخاطبان همراه بود، بهاره افشاري نيز گفت: اولين کارم با آقاي عياري بوده نمي دانم خوشبختانه بگويم يا نه چون خيلي خوشحال نيستم که بازيگرم. حدود يکي دوماه با آقاي عياري کار کردم و در اين کار شهرت را تجربه کردم. بعد از 7 ماه برگشتم به سر کار روزگار قريب و 48 برداشت داشتم در اين کار و بعد اقاي عياري گفتند نبايد بازي کنم چون اعتماد به نفسم به صفر رسيده بود.
در ادامه هوشنگ گلمکاني عنوان کرد: من هميشه فيلمهايي را دوست دارم که به نظر مي آيد کارگردان ندارد و خودش پيش مي رود مانند کيارستمي. آقاي عياري هم از آن نوع کارگردان ها هستند که پشت صحنه حضور ندارند. به نظر مي رسد اينطور فيلم ساختن آسان است در حالي که سخت ترين کارگرداني است. نوع کار عياري را خيلي دوست دارم. ما هم نسل هستيم و کارهاي ايشان را در سينماي آزاد و جشنواره ها دنبال کردم و موفقيت هرکدام از نسل خودم را موفقيت خودم دانستم. فيلم بودن يا نبودن از فيلمهاي مورد علاقه من هست. اميدوارم مثل قبل عياري فيلم هايش را کارگرداني نکند.
خسرو معصومي، کارگردان سينما نيز گفت: آشنايي من به سال 53 در بندر عباس که خدمت سربازي را مي گذراندم؛ به اجراي يک نمايش در آنجا بر مي گردد که يکي از فرماندهان ارتش آن زمان گفتند: سينما مي خواهي کار کني؟ بنابراين آدرس دفتر عياري را در تهران را دادند و من آمدم پيدا کردم. دفترش که رسيدم چشمم به يک عکسي خورد که عکس کيانوش عياري بود که بعدا دوست شديم و تنها کسي هستند که وقتي پيش وي مي روم راحت هستم. آقاي عياري از پيشرفت دوستان خود خوشحال مي شوند و تنگ نظر نيست،يک دوست جدا نشدني است و من به او افتخار مي کنم.
پرویز شهبازی نيز در اين بزرگداشت گفت: کارهاي عياري و خودش را دوست دارم اين را هفته اي يکبار به خودش مي گويم. بهترين فيلمساز است و همه فيلمهايش را ديده ام. آينده نگري در کارش ديده مي شود و صحنه هايي را تصوير گرفته که مي دانست تکرار ناپذيرند.
وي افزود: دانشجوي سينما بودم که با عياري آشنا شدم؛ زماني که «شبح کژدم» را ساخته بود يادم هست ايرادي به يکي از سکانس هاي فيلم گرفتم و شروع کرد به توضيح دادن و من خوشحال بودم که بامن حرف مي زند. گرچه من توجهي به توضيحاتش راجع به ايرادي که گرفته بودم نمي کردم بلکه تنها خوشحال بودم و نگاه مي کردم.
اين کارگردان تأکيد کرد: عياري فيلمساز بسيار بزرگي است. فکر مي کنم در سطح بين المللي بايد مطرح مي شد اما فکر مي کنم بخاطر خط کشي هاي سياسي است که جشنواره ها بعضا دارند، آقاي عياري در عرصه بين الملل کمتر شناخته شده و در حقش جفا شده است. عياري در سينماي ايران بسياربزرگ و مطرحي است.
کيانوش عياري نيز در ادامه اين مراسم گفت : من هيچ نقشي در برپايي اين برنامه نداشتم و راضي به زحمت هم نبودم اما ممنونم. احساس کردم رونمايي مجددي بود از خصوصيات خودم از جمله حافظه خودم که يکي از مشکلات من است.
وي افزود: راجع به خشونت هم که دوستان اشاره کردند ما سر صحنه فقط شوخي مي کنيم احساس نمي کنم کار انجام مي دهم و بقيه دوستاني که خاطره اي گفتند جذاب بود. من هم خاطراتي دارم اما قرار نيست مقابله به مثل کنم.
اين کارگردان ادامه داد: حرفي هم براي گفتن ندارم جز اينکه گله مندم از مصاحبه اي که چند روز پيش از من شده و اينجا درقالب کليپ تصويري پخش شد. قرار بود امروز بيايم واين را کنترل کنم که نتوانستم و گرنه اگر مي ديدم حتما خواهش مي کردم بخشهايي از اين فيلم حذف بشود؛ چون همه صحبتهاي پشت صحنه من را پخش کرديد بخصوص جمله اي که در باره مهران رجبي گفتم و آقاي رجبي را بي ادب خطاب کردم؛ بي ادبي آقاي رجبي اين است که بيش از حد راحت هستند.
عياري گفت: بعداز 31 ماه از ساخت «خانه پدري» مترصد هستم که فيلم بسازم؛ اوضاع و احوال عوض شده، همه يک انرژي حالا درست يا کاذب پيدا کرده اند. من هم آماده ام ساخت دوازدهمين فيلم خودم را به ساده ترين شکل ممکن بسازم. تمام ذهنيت من اين است که ديده نشوم و بهترين تعريف و دستاورد فيلمسازي است که ديده نشوم.
عياري يكي از ايراني ترين و تواناترين فيلمسازان ايراني است
احمد طالبي نژاد درباره جايگاه كيانوش عياري در گفت و گو با «باني فيلم» يادآور شد: كيانوش عياري از نسل اول فيلمسازان بعد از انقلاب است كه تقريباً اغلب شان كارشان را با ساختن فيلم هاي 8 و 16 ميليمتري شروع كردند. محمدعلي سجادي، مهدي صباغ زاده، مجيد قاري زاده و... فعاليت شان را با ساختن فيلم هاي آماتوري آغاز كردند. در آن دوران سينماي آزاد نقش يك دانشكده عملي براي يادگيري سينما را بر عهده داشت. كسانيكه از اين مسير وارد شدند چون از راه فيلم فارسي يا دستياري فيلم فارسي وارد اين عرصه نشده بودند، نگاه و فرم سينمايي متفاوتي داشتند. كيانوش عياري هم از همان فيلم بلند اولش «تنوره ديو» به نوعي مشخص كرد كه دنبال يك سينماي متفاوت و غيرمتداول مي گردد و اين ويژگي هنوز هم در آثارش به چشم مي خورد. به عبارت ديگر شايد موضوع فيلم هايش تكراري باشد، اما نوعي مستند نمايي يا شكل تازه اي در بيانشان وجود دارد.
وي ادامه داد: در مراسم بزرگداشت عياري، هوشنگ گلمكاني گفت در فيلم هاي عياري آدم احساس مي كند كارگردان وجود ندارد. قطعاً اين يكي از ويژگي هاي عياري است. او از پلان سكانس هاي خيلي حرفه اي استفاده مي كند. طوريكه آدم حس مي كند وسط يك ماجراي مستند ايستاده است.
طالبي نژاد خاطرنشان ساخت: علت اينكه عياري در تمام اين سال ها تنها 12 فيلم و 3 سريال ساخته اين است كه با وجود اينكه انسان خلاقي است ولي خودش موانعي براي خودش ايجاد مي كند. يعني جداي از مسؤولان، خودش هم موانعي را در پيش روي خود گذاشته كه از بلندپروازي هايي كه دارد ناشي مي شود.
وي با بيان اين مطلب كه موفق به ديدن «خانه پدري» نشدم، گفت: شنيده ام كه فيلم خوبي است و اميدوارم روزي امكان نمايش بيابد. در مورد اينكه چرا به آن اجازه اكران داده نمي شود هم بايد بگويم «يا مكن با فيلبانان دوستي/ يا بنا كن خانه اي در خورد فيل». من يك بار هم درخصوص «موج مرده» حاتمي كيا اين ماجرا را نوشتم كه وقتي از يك نهاد دولتي پول مي گيريد و از همان ابتدا فيلمي مي سازيد كه مي دانيد مورد قبول واقع نمي شود بعداً حق اعتراض نداريد. هنگاميكه يك فيلمساز سراغ نهاد دولتي مي رود كه تكليفش هم روشن است، نمي توان با پولش فيلمي ساخت كه عليه آن نهاد يا خواسته هايش باشد. اگر «خانه پدري» را بخش خصوصي ساخته بود عياري حق اعتراض داشت، اما در حال حاضرم به نظرم جاي هيچگونه اعتراضي نيست.
طالبي نژاد تصريح كرد: كيانوش عياري يكي از ايراني ترين و تواناترين سينماگران ايران است كه اگر كمي سبك بارتر بود امروز مي توانست تعداد بيشتري فيلم در كارنامه اش داشته باشد. او خود معناي اين جمله آخر من را بيشتر از هر كسي متوجه مي شود.
عياري حرفه اي ترين فيلمساز سينماي ايران
تهماسب صلح جو با بيان اين نکته که کيانوش عياري حرفه اي ترين فيلمساز سينماي ايران است، در گفت و گو با «باني فيلم» بيان داشت: به اين دليل مي گويم حرفه اي ترين چون توانسته در ژانرها و شيوه هاي مختلف فيلم هاي خوبي بسازد. تمام فيلمسازان ما از چنين ويژگي برخوردار نبوده و نيستند. ضمن اينکه عياري از آن دسته از فيلمسازاني نيست که بخواهد با هوچي گري و حاشيه پردازي خودش را به رخ بکشد و با اين روش به همه بگويد که «من فيلمساز بزرگي هستم». او در کمال صداقت و عشق به سينما هميشه آرام و بي سر و صدا کارش را انجام داده. اتفاقات بسياري در طول سال هاي فيلمسازي عياري افتاد که باعث شد آثار عياري آنگونه که شايسته است، ديده نشود. اين به خودي خود ماجرايي است که بايد نسبت به آن پژوهشي شود. بيشتر اوقات فيلم هايش به دليل مناسبات توليد و اکران فيلم ها در ايران و... مهجور ماندند، اما مسلما اين مسائل چيزي از شأن و منزلت عياري کم نمي کند.
صلح جو خاطرنشان ساخت: متاسفانه «خانه پدري» را نديدم، اما معتقدم بين تمام فيلمسازان، عياري متفاوت ترين فيلم ها را ساخته و ژانرهاي مختلفي را با توانمندي آزموده. در کارنامه او فيلمي وجود دارد به نام «شبح کژدم» که جزو استثناها و متفاوت ترين فيلم هاي تاريخ سينماي ايران به شمار مي رود. اميدوارم متوليان سينما بتواند جايگاه اين فيلمساز را بشناسند.
وي ادامه داد: عياري از آن دسته فيلمسازاني نيست که به قول معروف براي خودش بازار گرمي کند. روشي که متاسفانه در سينما بيشتر جواب مي دهد که اين هم البته حاکي از ضعف فرهنگي ماست. فيلم هاي عياري هم به نوعي از چنين ويژگي برخوردار است و حضورش به عنوان کارگردان کمتر در آنها جلوه گري مي کند. در حاليکه او فيلمسازي است که قدرت و شيوه عجيبي در بداهه پردازي دارد. عياري در مراسم بزرگداشتش گفت من بازيگري را خوب مي دانم که جلوي دوربين بازي نکند و اين خودش يک نوع روش است. اينها همان ويژگي هاي عياري است که به دليل فضايي که در جامعه فرهنگي ما غالب است، متاسفانه قدر اين فيلمساز آنچنان که بايد دانسته نشده، اما ترديد ندارم که در آينده آثار عياري بيش از زمان حال ديده خواهد شد.
صلح جو تصريح کرد: عياري فيلم ساز بزرگ، توانا و با ذوقي است. مرور روي آثارش مي تواند بيانگر تفاوت در فيلم هايش باشد. او دائم يک سبک و شيوه را مرور نمي کند و در هر فيلمش يک فيلمساز متفاوت است که اين معناي حرفه اي بودن در سينماست.
صلح جو گفت: از آنجا که عياري در بعضي از فيلم هايش تهيه کننده يا شريک بوده، آسيب زيادي را از اين منظر متحمل شده. مثلا فيلم «دو نيمه سيب» در اوج فروش و استقبال مخاطب، به دليل يک سري ايرادها و اعتراضات از پرده پايين آمد. متاسفانه عياري از اين صدمه ها بسيار ديده و هيچوقت هم مظلوم نمايي و سر و صدا نکرده. در حاليکه مي توان گفت يکي از فيلمسازان مظلوم سينماي ماست که جايگاهش به درستي ديده نشده.
ارسال نظر