شعر آیت الله وحید خراسانی: وحيدم من اگر در جرم و تقصير...سگي بودم شدم در كوي تو پير

حفظه الله

سلام
ممكنه برخي اين شعر رو توجيهي براي عمل نادرستشون در هيئت‌ها قرار بدن،
اما...
ببينيد، بايد بين تعبير کنايي يا تشبيهات که گاهي در احاديث و اشعار بزرگان استفاده ميشود و عمل برخي هيپتي‌ها که به جاي اوصاف نيک سگ شکل ظاهري سگان را به خود مي‌گيرند و با افسار به گردن انداختن و عوعو کردن و سگم سگم گفتن خود را از مقام انساني به مقام حيواني نجس‌العين تنزل ميدهند تفاوت قايل شد.
اينکه انساني صفات نيک برخي حيوانات را که مناسب شان آدميت است در خود زنده کند زيباست اما اينکه رفتار ظاهري حيوانات راانجام دهد پسنديده نيست.
همان معصومان عزيزي که ما را به آموختن برخي صفات نيک از حيوانات ترغيب کرده‌اند در احاديثي ديگر سگ را نجس‌العين دانسته‌اند و منفور ترين افراد را به سگان تشبيه کرده‌اند و همانان درباره ارزش مقام انساني و انسانيت و برتري او بر موجودات ديگر نيز سخنان ارزشمندي بيان کرده‌اند.
پس راه را غلط نرويم. نيکي را بايد آموخت حتي از سگان اما ترجيح دهيم همواره همان انساني باشيم که خدا با خلقتش به خود آفرين گفت.

سلام
ببينيد بايد بين تعبير کنايي يا تشبيهات که گاهي در احاديث و اشعار بزرگان استفاده ميشود و عمل برخي هيپتي‌ها که به جاي اوصاف نيک سگ شکل ظاهري سگان را به خود مي‌گيرند و با افسار به گردن انداختن و عوعو کردن و سگم سگم گفتن خود را از مقام انساني به مقام حيواني نجس‌العين تنزل ميدهند تفاوت قايل شد.
اينکه انساني صفات نيک برخي حيوانات را که مناسب شان آدميت است در خود زنده کند زيباست اما اينکه رفتار ظاهري حيوانات راانجام دهد پسنديده نيست.
همان معصومان عزيزي که ما را به آموختن برخي صفات نيک از حيوانات ترغيب کرده‌اند در احاديثي ديگر سگ را نجس‌العين دانسته‌اند و منفور ترين افراد را به سگان تشبيه کرده‌اند و همانان درباره ارزش مقام انساني و انسانيت و برتري او بر موجودات ديگر نيز سخنان ارزشمندي بيان کرده‌اند.
پس راه را غلط نرويم. نيکي را بايد آموخت حتي از سگان اما ترجيح دهيم همواره همان انساني باشيم که خدا با خلقتش به خود آفرين گفت.

ما هر وقت فقیه شدیم می توانیم در مورد بیان یک مرجع تقلید مسلم، اظهار نظر کنیم. البته این که شما حسن نیت دارید هیچ شکی وجود ندارد ولی گقته حقیر را بررسی کنید.
التماس دعا

لطفا شعر رو اصلاح کنین


علی ای محرم اسرار مکتوم



علی ای حق از حق محرم



علی ای آفتاب برج تنریل



علی ای گوهر دریای تاویل



علی ای ام الکتاب آفرینش



علی چشم و چراغ اهل بینش



علی اسم رضی بی مثال است



علی وجه مضیی ذوالجلال است



علی جنب القوی حق مطلق



علی راهست سوی حضرت حق



علی در غیب مطلق سر الاسرار



علی در مشهد حق نور الانور



علی هم وزن ثقل اکبر



علی عرش خدا را هست لنگر



علی جبل المتین عقل و دین است



امام الاولین و الاخرین است



علی ای پرده دار پرده غیب



بر افکن پرده از اسرار (لاریب)



به دانایی ز کنه کون آگاه



به هنگام توانایی ید الله



بود خال لب او نقطه باء



به ظاهر اسم و در باطن مسمی



خم ابروی او چوگان کونین



که جز احمد رسد بر قاب قوسین



در اوجِ عزتِ عالی تقدس



به هنگام تنزل فیض(ت) القدس



جهان بودی سراسر شام دیجور



نبودی گر در او این آیه نور



در آن ظلمت که این آب حیات است



خلیل عشق و حضر عقل مات است



گشاید گر زبان فصل الخطابست



چو لب بندد (همان)علم الکتاب است



به تشریع و به تکوین جان تن اوست



ولی الله ، نائم (در بستر) اوست



ببخشد در رکوع خاتم گدا را



به سجده جان و دل داده خدا را



بلی الخلق و بلی الحق در علی جمع



فلک پروانه رخسار این شمع



شب اسراء به خلوتگاه معبود



لسان الله علی ، احمد ، اذن بود



کلام الله ناطق شد از آن شب



که حق با لهجه او گفت مطلب



لسان الصدق او در آخرین است



دلیل ره برای اولین است



چه موزون تر بود (در) قد و قامت



که میزان است در روز قیامت



چو قهر حق بلرزاند جهان را



بود لنگر زمین آسمان را



در این خاک آنچه بنهفته ز اسرار



چو گوید ( مالها ) گردد پدیدار



ز آدم تا مسیحا بسته لب را



مگر بگشاید او اسرار رب را



نگاهی گر کند آن ماه رخسار



به خورشید فلک ماند ز رفتار



کسی که نزد آن اعلی علی است



همو بر ما سوی یکسر ولی است



تویی صبح ازل، بنما تنفس



تا که روشن شود آفاق و انفس



که موسی آنچه را نادیده در طور



ببیند در نجف نور علی نور



توئی در کنج عزلت کنز مخفی



بیا بیرون که هستی تاج هستی



تو در شب شاهد (غیب) الغیوبی



تو اندر روز ستار العیوبی



تو نور الله انور در نمودی



ضیاء الله از هر وجودی



تو ساقی زلال لایزالی



تو فیض بی زوال جهان فانی



تو اول واردی در روز موعود



تو اول شاهدی در یوم مشهود



لوای احمد(ی) در دست باید



علمدار خدا را چون تو شاید



نه تنها پیش تو پشت فلک خم



که آدم تا مسیحا زیر پرچم



اگر بی تو نبودی ناقص آئین



نبود ( الیوم اکملت لکم دین )



تو چون هستی ولی عصمه الدین



ندارد دین و آئین بی تو تضمین



به دوش مصطفی چون پا نهادی



قدم بر طاق ((او ادنی)) نهادی



به جای دست حق پا را تو بگذار



که این باشد یدالله را سزاوار



نباشد جز تو ثانی مصطفی را



تویی در (انما) ثالث خدا را



چو در تو نور خدا دید



تو را دید و برای خود پسندید



چو آن سیرت در این صورت قلم زد



بر خود تبارک گفت کاین رقم زد



اگر بر ما سوی شد مصطفی سر



بر آن سر مرتضی شد تاج افسر



بود فیض مقدس سایه تو



ز عقل و وهم برتر پایه تو



تو را چون قبله عالم خدا خواست



به یمن مولد تو کعبه را ساخت



خدا را خانه زادی چون تو باید



که لوث لات و عزی زداید



شد از نام خدا نام تو مشتق



ز قید ما سوی روح تو مطلق



کلید علم حق باشد زبانت



لسان الله (که)پنهان در دهانت



((سلونی)) گو تو در جای پیمبر



بکش روح القدس را زیر منبر



چو بگشایی لب معجز نما را



چو بنمائی کف مشکل گشا را



برد آن دم مسیحا را ر سر هوش



کند موسی ید بیضا را فراموش



متاع جان چو آوردی به بازار



به (من یشتری ) خدایت شد خریدار



به جای مصطفی خفتی شب تار



که از خواب تو عالم گشت بیدار



زدی بر فرق کفر و شرک ضربت



ز جن و انس بردی گوی سبقت



کجا عدل تو آید در عبادت



که ثانی اثنین حقی در شهادت



بنه بر سر تو تاج ((لافتی)) را

شعر: آقای وحید خراسانی
اصلاح : نوید