حجاب قانون است نه زور!

پارسینه/الهام رشيدي: هوا روز به روز گرم‌تر می‌شود، خورشید نوک پیکان خود را شدیدتر می‌تاباند و تحمل را کم ‌می‌کند.در این گرما و داغی هوا مردان بیشتر از زنان می‌توانند گرما را تحمل کنند چون امکان پوشیدن لباس کمتر را دارند.مردان می‌توانند با پیراهنی آستین کوتاه و شلواری سبک و نخی در کوچه و خیابان رفت و آمد کنند و حتی اگر خیلی گرم‌شان شد سرشان را زیر اولین شیر آبی که پیدا می‌کنند، ببرند و خنک شوند.

اما زنان باید حجاب داشته باشند و پوشش گرما را تشدید می‌کند.اما زنان جامعه ما حجاب را پذیرفته‌اند آن را رعایت می‌کنند.گرما هم نمی‌تواند دلیلی شود بر این‌که آنها حجاب از سر و تن بردارند. بیشتر زنان ما بنا به فرهنگ، اعتقادات و آداب خانواده‌ای که در آن بزرگ شده‌اند حجاب را رعایت می‌کنند.این را می‌توان با نگاهی به جامعه و زنان فهمید.

اما واقعیت انکار ناپذیر این است که همیشه به اصطلاح گل‌درشت‌ها بیشتر به چشم می‌آیند و می‌توانند آمار را از آن خود کنند.در جامعه آماری زنان هم آنهایی که کمتر حجاب خود را رعایت می‌‌کنند، بیشتر به چشم می‌آیند.

در یک مکان که مثلا هزار خانم با حجاب وجود دارند که بیشترشان چادر و مقتعه مشکی بر سر دارند اگر فقط چند خانم روسری و مانتوی رنگی بر تن داشته باشند جماعت با حجاب را تحت شعاع قرار می‌دهند و نگاه‌ها را به سمت خود می‌کشانند.

با آغاز فصل گرما مثل چندین سال گذشته بحث حجاب داغ شده است و از تریبون‌های مختلف اعلام می‌شود که با بدحجابی مبارزه خواهد شد و آنهایی که خود را مسئول می‌دانند، اعلام می‌کنند که نخواهند گذاشت، بی حجابی و بدحجابی زنان ، جامعه را بیمار کند و راه بهشت را بر مومنان مسدود کند!

اشکال کار از همین‌جا شروع می‌شود! مبارزه با بدحجابی...اصلا خود کلمه مبارزه فراخواندن به جنگ است.مگر همه ما چه زن و چه مرد در جامعه اسلامی زندگی نمی‌کنیم؟ ما زندگی در ایران اسلامی را پذیرفته‌ایم و می‌دانیم که باید قوانین را رعایت کنیم. حجاب و عفاف زنان و مردان هم بخشی از قانون است.

اما چرا تندروها و آنهایی که می‌خواهند زور را جایگزین قانون کنند از مبارزه و جنگ صحبت می‌کنند؟ چرا مردان را از زنان سوا می‌کنند؟ آیا مردان به حجاب و عفاف نیاز ندارند؟ آیا این تفکیک و فراخواندن به مبارزه باعث لجبازی نمی‌شود؟

زنان و مردان امروز دیگر مانند گذشته نصیحت‌پذیر نیستند.حالا آنها یادگرفته‌‌اند که باید با گفتگو و تعامل به نتیجه رسید.زنان امروز مانند زنان قدیم نیستند که در چاردیواری خانه محصور باشند و بجز چشم، بله آقا! کار دیگری بلد نباشند.زنان امروز تحصیل‌کرده و در حرکت‌ها و فعالیت‌های جامعه موثر هستند.طیف وسیعی از آنان بخش زیادی از درآمد خانوار را تامین می‌کنند به همین دلیل دیگر مثل سابق نمی‌شود با زور آنها را وادار به کاری کرد که از آن اطلاع چندانی ندارند.

با نگاهی آسیب‌شناسانه به جامعه ،مردان و زنان،‌دختران و پسران می‌توان به این نتیجه رسید که بیشتر مردان وزنان در زمین لجبازی ، بازی می‌کنند.جامعه امروزی به هزار دلیل اقتصادی، اخلاقی و اجتماعی عصبی است.باید ابتدا فضا را آرام کرد و بعد به دور از تنش و زور و اما و اگر صحبت کرد.
زنان ایرانی می‌‌دانند که باید حجاب را رعایت کنند.حجاب رکن قانون اساسی کشور اسلامی ماست.در آموزه‌های دینی هزاران دلیل وجود دارد که زنان و مردان حجاب و عفاف را رعایت کنند.اما در شرایط فعلی بازی در دست تندروهایی است که انگار شمشیر را از رو بسته‌اند و می‌خواهند زنان را وادار به حجاب کنند.همان تندروهایی که در سایت‌‌ها و پایگاه‌های اینترنتی مختلف و در سخنرانی‌های خود به مردان یادآوری می‌کنند که می‌توانند به زنان بدحجاب تجاوز کنند و چون آنها مانند عروسک خود را می‌آرایند بازی با آنها اشکالی ندارد!

این نوع برخورد اعلام جنگ است! توهین به زن و اندیشه و فکر اوست.این نوع ادبیات زن را وادار به لجبازی می‌کند.تندروها اصلا حرفی از حجاب و عفاف مردان نمی‌‌گویند آنها نوک پیکان را مستقیم به روی زنان گرفته‌‌اند و به آنها تحکم می‌کنند که باید حجاب را رعایت کنی و گرنه هر اتفاق بی‌شرمانه‌ای می‌تواند برای تو رخ دهد!

این تندروها کار دولتمردان را سخت می‌کند، آنهایی که تصمیم دارند به مردان وزنان بفهمانند که باید بنا به اصول اعتقادی و اسلامی حاکم بر جامعه حجاب را رعایت کنند چه در گرما و چه در سرما.این تندرویی‌ها مملکت‌داری را با مشکل روبه رو می‌کند.مگر کشور قانون و قانون‌گذار ندارد که هر کسی از گوشه‌ای بلند می‌شود و حکم چگونگی مبارزه با بدحجابی را می‌دهد؟

و سوال اساسی‌تر این‌که در کشوری که سی و چند سال از پیروزی انقلاب اسلامی آن می‌گذرد چرا هر روز باید پدیده‌ای به نام بدحجابی در جامعه پررنگ شود و به مشکلی تقریبا غیر قابل حل تبدیل شود؟

زورگویی، عدم آگاهی دادن به مردان و زنان، عدم فرهنگ‌سازی به وسیله گفتمان، قرار دادن زنان و مردان مقابل هم و... باعث شده تا بدحجابی به مسئله‌ای غیر قابل حل تبدیل شود.
رادیو وتلویزیون که مهم‌ترین رسانه برای ایجاد گفتمان، آگاهی بخشی و اطلاع‌رسانی است ، سال‌هاست از روش‌های تکراری برای تبین حجاب استفاده می‌کنند.کسی نیست به مدیران و برنامه‌سازان صدا و سیما بگوید وقتی راه و روشی سال‌هاست جواب نداده مطمئنا باید راه‌ها و روش‌های دیگر را آزمود.

برنامه‌های این رسانه‌ها نباید مانند سایت‌ها و پایگاه‌های مجازی که کنترلی بر آنها نیست، جامعه را به میدان مبارزه زنان و مردان تبدیل کند.اگر گفتن این جمله که زنان بدحجاب مانند عروسک هستند و ... تاکنون موثر بود که باید در این همه سال جواب می‌‌داد و تعداد زنان دیگر مانند عروسک به کوچه و خیابان نمی‌آمدند!

آیا بهتر نیست رسانه‌های دولتی که مبلغ قانون و دین در کشور هستند به جای اعلام جنگ و سرکوب به زنان و مردان درباره عفاف و نجابت سخن بگویند.زبان خود را نرم کنند و به مردم بفهمانند که نجابت درونی موثرتر از حجاب است. اگر مرد یا زنی نجابت درونی داشته باشد، حجاب ظاهری خود را هم حفظ خواهد کرد.دیگر به پدیده‌ شومی به نام‌ چشم‌چرانی روبه رو نخواهیم بود و زنان چه محجبه چه بدحجاب در محیط بیرون از خانه احساس ناامنی نخواهند کرد.

در جامعه امروزی که هر روز صدها خبر می‌رسد که مردان، به بهانه‌ها و موقعیت‌های مختلف زنان را ربوده و به آنها تجاوز کرده‌اند نمی‌توان فقط حجاب و عفاف را مختص زنان دانست و در مقابل این تجاوزها که امنیت جامعه را به خطر می‌اندازد این جمله را گفت که اگر زنان حجاب خود را رعایت کنند،‌مردان به آنها تجاوز نمی‌کنند! این تبرئه کردن مردان از خطا آتش میدان جنگ را گرم‌تر می‌کند.

در کشوری که قانون دارد، نباید جامعه به میدان جنگ زنان و مردان تبدیل شود.همه ما چه زن و چه مرد باید حد قانونی خود را بدانیم و به آن احترام بگذاریم.اگر تندروها و آنهایی که زن را جنس دوم و حقیر می‌دانند، شمشیر خود را غلاف کنند و ساکت شوند و کار را به فرهنگ‌سازان و مردان و زنان فرهیخته و متصدی قانون واگذار کنند حتما زنان و مردان با حجاب می‌شوند و سالانه انرژی انسانی و مالی کشور برای جا انداختن یکی از بدهی‌ترین اتفاقات جامعه به هدر نمی‌رود؛ ما در کشور اسلامی زندگی می‌کنیم و باید تابع قانون باشیم.این قانون‌مداری باید با زبان تفهیم شود،‌نه با زور...