حذف از المپيك، اين بار زودتر از هميشه!

گزارش - تحريريه پارسينه | تیم امید كه روز گذشته با شكست عجيب مقابل اميد عمان شانس حضورش در مقدماتي المپيك به حداقل رسيده بود، با پيروزي سوريه مقابل قطر عملا و به صورت رسمي از رسيدن به مرحله بعد انتخابي المپيك بازماند تا كار تمام شود.

حالا مثل همیشه بعد از هر شکست ناچاریم که فقط باید به آینده‌ فکر کنیم. شاید که بتوان اندکی با تغییر و تحول‌ها، جلوی شکست‌های پیش رو را گرفت و مسیر بی سر و سامان فوتبال امید را کمی سازمان بخشید. این تیم و این روش اداره استعدادهای جوان که بیشتر استعدادسوزی بود تا استعدادپروری. شاید که مسئولیتی پذیرفته شود و کسی کنار برود تا فضا برای کار کردن کاربلدها فراهم شود.

انتظار از تیم امید برای گرفتن یک امتیاز از تیم امید عمان و صعود بی‌دردسر به‌عنوان تیم دوم گروه بیهوده بود. هر دو تیم با تساوی در این بازی می‌توانستند به مرحله نهایی مقدماتی المپیک صعود کنند. در واقع تیم امید دیروز مغلوب تیمی شد که نیازی به برد نداشت و خودش را به آب و آتش نزد. با این حال امید عمان در نیمه دوم موفق شد دو بار دروازه امید ایران را باز کند و برنده شود.

این نتیجه صعود تیم امید را در گرو نتیجه بازی شب گذشته قطر و سوریه قرار داد، با این حال نمی‌توان نسبت به عملکرد ضعیف این تیم حتی با وجود صعود بی‌تفاوت بود. سناریوی بازی روز گذشته یادآور اتفاقاتی بود که در جام جهانی جوانان رخ داد. تیم جوانان در آن مسابقات دو بازی حساس مقابل زامبیا و پرتغال را در نیمه دوم به حریفان واگذار کرد و حذف شد.

در کره جنوبی بی‌تجربگی و ضعف کوچینگ امیر حسین پیروانی آشکار بود، ولی فدراسیون بدون تجزیه و تحلیل دقیق این مسابقات هدایت تیم امید را به این مربی سپرد. پیروانی هم که بعد از حذف گفته بود مسوولیت این ناکامی را می‌پذیرد، بعد از مشاهده حمایت فدراسیون انتقادات را غیرمنصفانه دانست.

اتفاقات بیشکک اما نشان می‌دهد حق با منتقدان بوده و فدراسیون فوتبال باید در انتخاب سرمربی تیم امید مسوولانه‌تر عمل می‌کرد. توجیهاتی که بعد از حذف تیم جوانان مطرح شد کارکرد کوتاه‌مدتی داشت و ناکامی مقابل عمان حقیقت را برملا کرد. اگر جوانان در جام جهانی مغلوب تیم‌های خوبی از اروپا و آفریقا شدند، این بار تیم امید مغلوب عمان شده که در سال‌های اخیر در فوتبال آسیا حرفی برای گفتن نداشته است.