بچه محله امام رضا/ شعری از قاسم رفیعا با لهجه مشهدی!

موره می بینی که شر و با صفایم/بچه محله امام رضایم

زلزلیم حادثیم بلایم /بچه محله امام رضایم

هر روز جمعه دلومه مبندم /به پینجله طلا و ورمگردم

کار و بارم ردیفه با خدایم/ بچه محله امام رضا یم

به مو بگو بیا به قله قاف / اصلا مو ره بیزر همونجه علاف!

قرار مرار هر چی بیگی مو پایم/ بچه محله امام رضایم

دروغ ، مرغ نیست مییون ما باهم/ الان به عنوان مثال تو حرم

چند روزه که تو نخ کفترایم / بچه محله امام رضایم

چشم موره گیریفته چنتا کفتر / گفته خودش: چنتاشه خواستی وردر

الان درم خادماره مپایم / بچه محله امام رضایم

کفتراره که بردم از روگنبد / مرم مو واز تونخ رفت وآمد

تو نخشه او گنبد طلایم / بچه محله امام رضایم

گنبده نصف شب مده به دستم / او گفته: هر وخ که بییی مو هستم

مویم که قانع و بی ادعایم / بچه محله امام رضایم

وخته میبینم توی عالم همه / ازش میگیرن و مگن واز کمه

گنبدشه اگر بده رضایم / بچه محله امام رضایم

گنبد وممبد نموخوام باصفا/ سی ساله پای سفره ای آقا

منتظر یک ژتون غذایم / بچه محله امام رضایم

قاسم رفیعا