دو سیاره متعلق به موجودات فضایی پیدا شده

کپلر ۱۸۶ به فاصله ۵۵۰ سال نوری اولین سیاره کشف‌شده بیرون از منظومه شمسی است که در زون قابل سکونت احتمالی قرار دارد.

اما یافته‌های جدید محققان انستیتو فناوری جورجیا حکایت از این دارد که کپلر ۶۲اف که تقریباهم سایز زمین بوده و از ما ۱۲۰۰ سال نوری فاصله دارد؛ بسیار شبیه‌تر به زمین است.

در این مطالعه دینامیک محور چرخش سیاره کپلر ۶۲ اف شبیه‌سازی‌شده و سپس مورد تحلیل قرار گرفت. به گفته این محققان اندازه‌گیری محور چرخش کلید اصلی در تحلیل داده‌های «زمین مانند» است چراکه در حالت مقایسه‌ای، مریخ آبی به دلیل انحراف از چرخش تبدیل به مریخ بیابانی شده است.

«Gongjie Li» استادیار جورجیا که این تحقیق را همراه «Yutong Shan» از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین انجام داده، می‌گوید: مریخ در ناحیه قابل سکونت در منظومه شمسی قرار دارد اما شیب‌محوری آن (از صفرتا ۶۰) بسیار ناپایدار است که این بی‌ثباتی منجر به فروپاشی جو مریخ و تبخیر آب‌های سطحی در آن شده است.

در حالت مقایسه‌ای شیب‌محوری زمین بین ۲۲.۱ و ۲۴.۵ درجه در نوسان بوده و حدود هر ۱۰ هزار سال یک‌بار چنین حالتی رخ می‌دهد.

زاویه جهت مدار یک سیاره حول ستاره میزبان با تعامل گرانشی با سایر سیارات در یک سیستم دچار نوسان می‌شود. اگر مدار با چرخش محور سیاره در یک‌جهت هم سرعت باشد، به‌صورت جلو و عقب نوسان می‌یابد. زمین و مریخ باهم در تعامل چرخشی هستند، مانند عطارد و ناهید.

و این ماه است که تغییرات زمین وسط آن کنترل و مدیریت می‌شود و باعث افزایش دقت در سرعت چرخش محور سیاره ما می‌شود اما مریخ به‌اندازه کافی ماهواره برای تثبیت شیب‌محوری خود ندارد.

البته تحقیقات جدید درباره کپلر به این معنا نیست در که در سیارات فراخورشیدی آب وجود دارد اما هر دو کاندید مناسبی برای زندگی می‌توانند باشند. بلکه دستیابی به پایداری اقلیمی، ما را به درک رو به رشد دنیاهای بالقوه برای زندگی بعدی کمک می‌کند.

یک سیاره پایدار می‌تواند محلی برای زندگی بعدی انسان‌ها باشد.