آیا قدوس امروز افسوس می‌خورد؟

سامان قدوس یکی از آن‌هایی بود که کارلوس کی‌روش در بازی‌های جام جهانی خیلی فرصت بازی در اختیارش نگذاشت، اما او در همان اندک زمان‌هایی که فرصت بازی پیدا می‌کرد، خوش می‌درخشید.

سامان البته قبل از بازی اسیر ترجمه ناصحیح گوگل ترنسلیتی یکی از رسانه‌های ایرانی شده بود که حرف‌های او را به اشتباه ترجمه کرده بود. اینکه او گفته بود سوئدی‌ها دوست داشتند در تیم ملی کشورشان بازی کنند و ناراحت شدند از اینکه به ایران آمده، اما این طور ترجمه شده بود که او از آمدن به ایران پشیمان است.

سامان، اما که فارسی را خیلی سخت حرف می‌زند، خیلی ساده و صادقانه حرف می‌زند، هیچ وقت چنین حسی را در تیم ملی کشورش نداشته است. حتی وقتی تعدادی از بچه‌های تیم ملی با شوخی‌های ناخوشایندشان، کمی باعث دلخوری اش می‌شوند یا نوع حرف زدنش را به تمسخر گرفته بودند هم، او چیزی در این باره نگفته بود و دوست داشت باعث غرور پدر و مادرش باشد.

او بعد از برد ایران در بازی برابر مراکش می‌گفت: «من خیلی از اتفاقات ایران باخبر نمی‌شوم، اما خوشحالم وقتی می‌بینم پدر و مادرم از این موفقیت تیم ملی خوشحالند و برایم فیلم‌هایی از جشن‌های مردم در ایران می‌فرستند. من امیدوارم کاری برای موفقیت تیمم بکنم.»

او فارغ از همه اینکه چقدر برایش زمان بازی به دست آمد سعی کرد بهترین نمایشش را داشته باشد و با تمام وجود در همان اندک دقایقی که بازی می‌کرد، موثر باشد. این طور هم بود.

او اگر تیم ملی سوئد را انتخاب کرده بود امروز در جمع ۸ تیم برتر دنیا بود، نایکی قراردادش را فسخ نمی‌کرد و در لیست تحریم‌ها قرارش نمی‌داد، اما او برای این انتخابش ناراحت نیست، چون با دلش، تیمی را انتخاب کرده که پدر و مادرش برای بردش تا آسمان می‌پرند و آرزو داشتند دلبندشان روزی ستاره اش باشد.