سندرم آرنج تنیس بازان در کمین کارمندان

پارسینه :

تنیس اِلبو یا آرنج تنیس‌بازان به عارضه‌ای گفته می‌شود که طی آن فرد در سمت خارجی آرنج دست خود احساس درد می‌کند. این عارضه زمانی ایجاد می‌شود که تاندون‌های متصل‌کننده‌ی عضلات ساعد به آرنج آسیب دیده باشند. درد ناشی از این عارضه از بازو تا مچ دست انتشار می‌یابد. در صورت درمان نشدن این عارضه، ممکن است فعالیت‌های ساده‌ای مثل چرخاندن کلید در قفل یا باز کردن یک در برای فرد دردناک شوند.

به گفته متخصصان افرادی که با دستانشان کار زیادانجام می‌دهند مانند ورزشکاران، کارمندان، منشی و تایپیست‌ها و یا افرادی که بار جا به جا می‌کنند در معرض این بیماری قرار دارند.

علائم تنیس البو معمولاً به‌صورت تدریجی نمایان می‌شوند. اصلی‌ترین علامت این عارضه، درد در آرنج بوده که به شکل یک درد مبهم در بخش خارجی آرنج ایجاد شده و گاهی به سمت پایین و ساعد، گاهی نیز به سمت بالا و بازو منتشر می‌شود.

حرکات مکرر مچ دست و انگشتان دست از جمله عواملی هستند که می‌توانند خطر ابتلا به آرنج تنیس‌بازان را افزایش دهند.

برای پیشگیری از این بیماری لازم است که از انجام حرکات پشت سر هم با دست جلوگیری کنیم و ورزش‌های سنگین و تکراری را با دست را کاهش دهیم.

برای تشخیص این بیماری به عکس رادیولوژی و یا ام آر آی نیازی نیست و با معاینه ساده و شرح حال امکان پذیر است.

برای درمان ابتدا لازم است که بیمار کمتر از حرکات دست استفاده کند. برای انجام برخی از حرکات، تکنیک‌های جدیدی را به کار بگیرید و از وسایلی استفاده کنید که فشار وارده بر روی عضلات ساعد را کاهش می‌دهند. فیزیوتراپی نیز یکی از روش‌های توصیه شده برای کاهش التهاب عضلات است. یکی دیگر از راه‌های درمان، استفاده از آرنج بند است. آرنج بند در بسیاری از داروخانه‌ها قابل تهیه است. نحوه بستن آرنج بند بسیار مهم بوده و باید توجه کرد که ۲ سانت پایینتر از نقطه دردناک بسته شود.

سرما و گرما درمانی هم می‌تواند در درمان مؤثر باشد به این صورت که از کمپرس‌های سرد به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه و چندین بار در روز استفاده کنید. همیشه یک پارچه‌ی نازک بین یخ و پوست خود قرار دهید. همچنین می‌توانید از یک پارچه‌ی گرم استفاده کرده یا دوش آب گرم بگیرید.

از مسکن‌های خوراکی و مالیدنی نیز می‌توان برای درمان این بیماری استفاده کرد. اگر بیماری بهبود نیافت، تزریق کورتون نیز یکی دیگر از راه‌های درمان است.

اگر همه این درمان‏ها درست انجام شوند در ۹۰ درصد بیماران بهبودی رخ می‏‌دهد. در صورتی که پس از انجام همه این مراحل بهبودی حاصل نشد، درمان جراحی توصیه می‌شود که مدت زمان این عمل جراحی خیلی کوتاه است. باید توجه داشت که در نود درصد افراد این مشکل با روش‌های غیر جراحی بهبود می‌یابد و به جراحی نیازی نیست.