.svg)
از «خود بیمار انگاری» چه می‌دانیم؟
پارسینه: یک روانشناس بالینی گفت: در صورتی که علایم بیماری در فردی رفع شود، اما اضطراب بیماری در آن وجود داشته باشد، در این گونه مواقع گویند فرد دچار اختلال «خود بیمارانگاری» شده است.
ارسیا تقوا اظهارداشت: اختلال اضطراب بیماری زمانی اتفاق خواهد افتاد که افراد مبتلا، نگران سلامتی خود و ابتلا به اختلالات بدنی فرضی هستند. این عده دائما احساس می‌کنند که به بیماری شدیدی مبتلا شده و حتی اگر دربارهٔ آن هیچ نشانه پزشکی نداشته باشند هم در مورد بیماری خیالی خود متقاعد نمی‌شوند.
وی با بیان اینکه افرادی که بیش از حد نگران سلامتی خود هستند احتمال مبتلا به اختلال خودبیمارانگاری یا «هیپوکندریا» شده اند، افزود: در زمانی که بیمار دچار اختلال علایم جسمانی می‌شود به طور معمول علایم جسمی شایع و متعددی مانند درد موضعی و یا احساس خستگی را در خود احساس می‌کند که عموما بیان‌کننده بیماری جدی نبوده، ولی برای فرد ناراحت‌کننده است و در روند طبیعی زندگی روزمره آن اثر می‌گذارد.
این متخصص رواندرمانگر گفت: احساس اضطراب و نگرانی و همچنین رنج فرد را باید جدی گرفت، زیرا اختلال علایم جسمی معمولا همراه یک بیماری طبی واقعی رخ می‌دهد. برای نمونه احتمال دارد فردی بعد از سپری کردن یک دوره بیماری سخت بدون عارضه به خاطر اختلال علایم جسمی به شدت ناتوان شود، حتی اگر خود بیماری منجر به ناتوانی او نشده باشد.
تقوا افزود: مبتلایان به اختلال اضطراب بیماری در واقع نگران ادامه بیماری خود هستند. فرد مبتلا به این اختلال مدام مشغولیت فکری به داشتن به یک بیماری طبی جدی تشخیص داده نشده را دارد. با وجودی که نگرانی ممکن است به خاطر یک علامت یا حس غیرجسمی غیرمرضی باشد، ناراحتی فرد اصولا ناشی از شکایت جسمی نیست بلکه بیشتر اضطراب درباره این است که ممکن است یک بیماری در او تشخیص داده شود.
وی گفت: در زمان بروز اختلال اضطراب بیماری، در اغلب موارد سطوح بالایی از مراقبت‌های پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد که به ندرت موجب تسکین دغدغه‌های بیمار می‌شود و در نتیجه احتمال دارد فرد به دنبال درمان توسط پزشکان متعدد برای همان علایم باشد، که نتیجه آن تشدید ظاهری علایم است.
این رواندرمانگر در خصوص علایم این بیماری گفت: در اختلال اضطراب بیماری، فرد بدون علایم یا با علایم جسمانی کم، تصور می‌کند که بیمار است. در صورتی که در اختلال جسمی، علایم بالینی وجود دارد.
وی تصریح کرد: در صورت بروز اختلالات جسمی، فرد بیماری خود را از آن چه که هست بزرگتر می‌پندارد، ولی در اختلال اضطراب بیماری، حتی در غیاب علایم جسمی بیماری خاص و یا وجود یک علامت جزیی، فرد خود را بیمار تصور می‌کند یا اضطراب آن را دارد که بیمار باشد.
نشانه‌های اختلال اضطراب بیماری
این روانشناس بالینی اظهار داشت: در صورتی که علامت یا نشانه‌ای جسمی وجود داشته باشد اغلب فرد مبتلا احساس سرگیجه، یک اختلال کارکردی خوش خیم موقت مثل وزوز گوش، یا یک احساس ناراحتی جسمی که عموما دلالت بر وجود بیماری نمی‌کند مثل آروغ زدن، خواهد داشت.
تقوا افزود: چنانچه یک بیماری طبی قابل تشخیص وجود داشته باشد اضطراب و مشغولیت ذهنی فرد به وضوح افراطی و نامتناسب با شدت بیماری است. اشتغال خاطر با فکر بیمار بودن، با اضطراب قابل‌توجهی درباره سلامتی و بیماری همراه است.
وی تاکید کرد: راهکار تشخیص و کاهش اختلال اضطراب بیماری بعد از مطمئن شدن از رفع بیماری جسمانی، مراجعه به کلینیک‌های مشاوره روانپزشکی خواهد بود.
وی با بیان اینکه افرادی که بیش از حد نگران سلامتی خود هستند احتمال مبتلا به اختلال خودبیمارانگاری یا «هیپوکندریا» شده اند، افزود: در زمانی که بیمار دچار اختلال علایم جسمانی می‌شود به طور معمول علایم جسمی شایع و متعددی مانند درد موضعی و یا احساس خستگی را در خود احساس می‌کند که عموما بیان‌کننده بیماری جدی نبوده، ولی برای فرد ناراحت‌کننده است و در روند طبیعی زندگی روزمره آن اثر می‌گذارد.
این متخصص رواندرمانگر گفت: احساس اضطراب و نگرانی و همچنین رنج فرد را باید جدی گرفت، زیرا اختلال علایم جسمی معمولا همراه یک بیماری طبی واقعی رخ می‌دهد. برای نمونه احتمال دارد فردی بعد از سپری کردن یک دوره بیماری سخت بدون عارضه به خاطر اختلال علایم جسمی به شدت ناتوان شود، حتی اگر خود بیماری منجر به ناتوانی او نشده باشد.
تقوا افزود: مبتلایان به اختلال اضطراب بیماری در واقع نگران ادامه بیماری خود هستند. فرد مبتلا به این اختلال مدام مشغولیت فکری به داشتن به یک بیماری طبی جدی تشخیص داده نشده را دارد. با وجودی که نگرانی ممکن است به خاطر یک علامت یا حس غیرجسمی غیرمرضی باشد، ناراحتی فرد اصولا ناشی از شکایت جسمی نیست بلکه بیشتر اضطراب درباره این است که ممکن است یک بیماری در او تشخیص داده شود.
وی گفت: در زمان بروز اختلال اضطراب بیماری، در اغلب موارد سطوح بالایی از مراقبت‌های پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد که به ندرت موجب تسکین دغدغه‌های بیمار می‌شود و در نتیجه احتمال دارد فرد به دنبال درمان توسط پزشکان متعدد برای همان علایم باشد، که نتیجه آن تشدید ظاهری علایم است.
این رواندرمانگر در خصوص علایم این بیماری گفت: در اختلال اضطراب بیماری، فرد بدون علایم یا با علایم جسمانی کم، تصور می‌کند که بیمار است. در صورتی که در اختلال جسمی، علایم بالینی وجود دارد.
وی تصریح کرد: در صورت بروز اختلالات جسمی، فرد بیماری خود را از آن چه که هست بزرگتر می‌پندارد، ولی در اختلال اضطراب بیماری، حتی در غیاب علایم جسمی بیماری خاص و یا وجود یک علامت جزیی، فرد خود را بیمار تصور می‌کند یا اضطراب آن را دارد که بیمار باشد.
نشانه‌های اختلال اضطراب بیماری
این روانشناس بالینی اظهار داشت: در صورتی که علامت یا نشانه‌ای جسمی وجود داشته باشد اغلب فرد مبتلا احساس سرگیجه، یک اختلال کارکردی خوش خیم موقت مثل وزوز گوش، یا یک احساس ناراحتی جسمی که عموما دلالت بر وجود بیماری نمی‌کند مثل آروغ زدن، خواهد داشت.
تقوا افزود: چنانچه یک بیماری طبی قابل تشخیص وجود داشته باشد اضطراب و مشغولیت ذهنی فرد به وضوح افراطی و نامتناسب با شدت بیماری است. اشتغال خاطر با فکر بیمار بودن، با اضطراب قابل‌توجهی درباره سلامتی و بیماری همراه است.
وی تاکید کرد: راهکار تشخیص و کاهش اختلال اضطراب بیماری بعد از مطمئن شدن از رفع بیماری جسمانی، مراجعه به کلینیک‌های مشاوره روانپزشکی خواهد بود.
منبع:
خبرگزاری ایرنا
ارسال نظر