.svg)
تصویر هابل از یک کهکشان مارپیچی
پارسینه: ناسا تصویری از یک کهکشان مارپیچی منتشر کرد که توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده است.
این کهکشان مارپیچی "ان‌جی‌سی ۳۸۸۷" (NGC ۳۸۸۷) نام دارد و توسط تلسکوپ هابل ثبت شده است.
این کهکشان ۶۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و برای اولین بار در تاریخ ۳۱ دسامبر ۱۷۸۵ میلادی توسط ادوین هابل رصد شد.
جهت‌گیری این کهکشان به سمت ما سبب می‌شود که شاهد بازو‌های مارپیچی "ان‌جی‌سی ۳۸۸۷" باشیم. همچنین مرکز کهکشان هم دیده می‌شود.
به این ترتیب این کهکشان مرجعی مناسب برای مطالعه بازو‌های کهکشان‌های مارپیچی و ستاره‌های درون آن است.
شناسایی بازو‌های مارپیچی برای مدت طولانی برای اخترشناسان یک مشکل بوده است.
بازو‌های مارپیچی به جای اینکه ساختار محکمی داشته باشد، در واقع ناحیه‌ای با چگالی بیشتر در دیسک کهکشانی هستند.
کهکشان‌های مارپیچی چند بخش اصلی دارند:
یک دیسک چرخان که از چند بازو تشکیل شده‌است و ستارگان غالباً در آن قرار دارند.
مرکز آن که یک برآمدگی کره مانند است و غالباً از ستارگان پیر تشکیل شده است.
هاله کهکشانی که خوشه‌های ستاره‌ای کروی زیادی در آن قرار دارند و سیاهچاله‌ای ابرجرم که در مرکز آن قرار دارد.
این کهکشان ۶۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و برای اولین بار در تاریخ ۳۱ دسامبر ۱۷۸۵ میلادی توسط ادوین هابل رصد شد.
جهت‌گیری این کهکشان به سمت ما سبب می‌شود که شاهد بازو‌های مارپیچی "ان‌جی‌سی ۳۸۸۷" باشیم. همچنین مرکز کهکشان هم دیده می‌شود.
به این ترتیب این کهکشان مرجعی مناسب برای مطالعه بازو‌های کهکشان‌های مارپیچی و ستاره‌های درون آن است.
شناسایی بازو‌های مارپیچی برای مدت طولانی برای اخترشناسان یک مشکل بوده است.
بازو‌های مارپیچی به جای اینکه ساختار محکمی داشته باشد، در واقع ناحیه‌ای با چگالی بیشتر در دیسک کهکشانی هستند.
کهکشان‌های مارپیچی چند بخش اصلی دارند:
یک دیسک چرخان که از چند بازو تشکیل شده‌است و ستارگان غالباً در آن قرار دارند.
مرکز آن که یک برآمدگی کره مانند است و غالباً از ستارگان پیر تشکیل شده است.
هاله کهکشانی که خوشه‌های ستاره‌ای کروی زیادی در آن قرار دارند و سیاهچاله‌ای ابرجرم که در مرکز آن قرار دارد.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر