.svg)
بلاگر حزب اللهي:از کجای این کاریکاتور می‌شود اهانت آن را به دفاع مقدس برداشت کرد؟
پارسینه: حالا خودتان قضاوت کنید؟ کدامیک به دفاع مقدس اهانت کرده‌اند؟ روزنامه‌ای که تیراژش حداکثر پنجاه هزار نسخه است (آمار دقیقش را نمی‌دانم) و یا صداوسیمایی که میلیون‌ها نفر هر شب پای سریال‌هایش می‌نشینند؟ این را هم در نظر داشته باشید که سریال مورد نظر به سفارش بسیج صداوسیما ساخته شده است!
اميد حسيني در "آهستان" نوشت:
دیشب پیامکی به دستم رسید درباره اهانت روزنامه شرق به بسیجیان و هفته دفاع مقدس. از دیشب تا همین یکی دو ساعت پیش، فرصت سر زدن به اینترنت را نداشتم و کاریکاتور مورد نظر را هم ندیده بودم. البته در این مدت، پیامک‌های مختلفی درباره واکنش‌های مجلس، نمایندگان، بسیج و … می‌رسید که همگی متفق القول توهین روزنامه شرق را به رزمندگان محکوم می‌کردند. با خودم می‌گفتم لابد این کاریکاتور آنقدر صریح، مستقیم و تابلو، دفاع مقدس را مسخره کرده که این همه محکومیت را در پی داشته است اما…
من مثل بعضی‌ها علم غیب ندارم، از باطن و نیت و ذهنیت کاریکاتوریست روزنامه شرق هم خبر ندارم، شاید واقعا چنین قصدی داشته، الله اعلم؛ اما انصافا، خداوکیلی، از کجای این کاریکاتور می‌شود اهانت آن را به دفاع مقدس برداشت کرد؟ از صف مردم و چشم‌بندی که فقط شبیه پیشانی‌بند است؟! همین؟
چند درصد مردم، مخاطبین و یا کارشناسان رسانه‌ای و هنری با دیدن این کاریکاتور و آدم‌هایی که در آن به صف ایستاده‌اند، یاد بسیجیان و رزمندگان دفاع مقدس می‌افتند؟ برفرض شباهت ظاهری، آیا مطمئنیم که قصد واقعی کاریکاتور، اهانت به رزمندگان است؟ به هرحال یک پیام، باید آنقدر رسا، بلند، شفاف و صریح باشد که مخاطب، فورا آن را درک کند نه با تفسیر و تحلیل و نیت‌خوانی. جالب اینکه با این نیت خوانی، روزنامه‌ای هم توقیف می‌شود!
البته این مساله قبلا هم اتفاق افتاده. یادم هست زمان اصلاحات، نشریه پرتو به خاطر چاپ یک کاریکاتور توقیف شد فقط به خاطر اینکه وزارت ارشاد دولت اصلاحات حدس زده بود منظور آن کاریکاتور، آیت الله منتظری است! در حالی که کاریکاتور پرتو، پیش از آن نیز منتشر شده بود و ظاهرا اثر یک کاریکاتوریست خارجی بود!
به نظرم این نهایت تنگ نظری است که مبنای قضاوت، برخورد و توقیف، تفسیرِ نیت و ذهنیت دیگران باشد. آن هم تفسیری همراه با شک و حدس و گمان نه تفسیر یقینی و قطعی.
****
پی نوشت اول:
این شب‌ها و درست در هفته دفاع مقدس، سریالی از شبکه یک پخش می‌شود به اسم بیدار باش سریالی که جز مسخره کردن دفاع مقدس و بسیجیان، حرفی برای گفتن ندارد. در خوشبینانه‌ترین حالت، کارگردان این سریال می‌خواست ادای اخراجی‌ها را در بیاورد، اما نتیجه کارش، لودگی و مراسم خواستگاری و خاله زنک بازی در جبهه و… است. در یک کلام نمایشی مسخره و تحریف شده و کاریکاتوری از جنگ و دفاع مقدس.
حالا خودتان قضاوت کنید؟ کدامیک به دفاع مقدس اهانت کرده‌اند؟ روزنامه‌ای که تیراژش حداکثر پنجاه هزار نسخه است (آمار دقیقش را نمی‌دانم) و یا صداوسیمایی که میلیون‌ها نفر هر شب پای سریال‌هایش می‌نشینند؟ این را هم در نظر داشته باشید که سریال مورد نظر به سفارش بسیج صداوسیما ساخته شده است!
پی نوشت دوم:
امشب چند بازیگر تلویزیون و سینما برای بررسی سریال‌های تلویزیونی در زمینه دفاع مقدس به شبکه یک آمده بودند. خانم‌های هنرپیشه کم‌کم از بحث کارشناسی؟! درباره سریال‌ها به خود جنگ و دفاع مقدس هم رسیدند.
خانم نیوشا ضیغمی فرمودند: «تا قبل از اخراجی‌ها، فیلم‌هایی داشتیم که شخصیت‌هایش را در شهر نمی‌دیدیم!» به عبارت دیگر به عقیده این خانم هنرپیشه، شخصیت‌های اصلی جنگ، همین اراذل و اوباش بودند!
این هم نتیجه افراط و زیاده روی در ساخت فیلم‌های کمدی جنگی و تاکید بیش از اندازه و تکراری بر استثناهای جنگ. یعنی تصور نسل جوان از رزمندگان و بسیجیان، همین چهره‌های مسخره‌ای است که این روزها در تلویزیون و سینما نشان داده می‌شود.
خدا رو شکر بعد از چند روز یه نظر درست و منطقی و به دور از احساسات خواندیم ممنون برادر حزب اللهی واقعی
امید جان! یارو از همسایه اسبش را به عاریت خواست. طرف جواب داد: نمی توانم اسبم سیاه است! گفت: چه ربطی دارد؟! همسایه جواب داد: اگر نخواهم اسب بدهم همین بهانه هم کافی است!
دمت گرم خوب نوشتی
در مورد شبيه سازي كاريكاتور روزنامه شرق با رزمندگان دفاع مقدس اين نكته را ميگويم كه من در طول سالها حضور در جبهه هيچگاه چنين منظره اي كه بسيجيان پشت سرهم صف ببندند و پيشاني بند يكديگر را ببندند نديده ام. اين صحنه يادآور پلاني از فيم - ليلي با من است - ميباشد آنجا كه پرستويي در حال بستن پيشاني بند يك بسيجي بود .و احتمالا تمام كساني كه اين كاريكاتور را به دفاع مقدس مربوط كرده اند آن پلان فيلم ليلي با من است را با واقعيت جبهه قاطي كرده اند !
با سلام
باید بگوییم من نگاه سیاسی به این قضیه ندارم و وقتی این کاریکاتور رو دیدم به سرعت این قضیه به ذهنم خطور کرد که رزمنده ها همه چشم بسته به جبهه رفتن بدون عقل و فکر خواستم بگوییم مهم نیست نظر کاریکاتوریست چه هست مهم اینه که چه بازدهی برای بیننده داره