تحلیل خبرگزاری مهر: پشت پرده حمله موشکی به کمپ لیبرتی

هر چند که همه سنگ‌اندازی‌های سرکردگان منافقین و حامیان و لابی‌های اروپایی آنها برای جلوگیری از انتقال اعضای این گروهک به ترانزیت کوچکترین تاثیری در تصمیم دولت عراق نداشت اما اتفاقات اخیر صورت گرفته در کمپ لیبرتی از برنامه‌ریزی سرکردگان منافقین برای جلوگیری از اخراج به هر نحو ممکن خبر می‌دهد.

نامساعد نشان دادن شرایط کمپ لیبرتی که قبل از آن استاندارد‌های لازم برای اقامت را از سوی «مارتین کوبلر» (نماینده سازمان ملل) در عراق دریافت کرده بود به همراه درخواست‌های پی در پی سرکرده منافقین برای بازگشت به پادگان اشرف به بهانه‌هایی همچون شرایط غیراستاندارد لیبرتی و نگهداری از اموال در پادگان اشرف! نشان از سعی همه جانبه عوامل منافقین برای ماندن در عراق از طریق بازگشت به اشرف دارد.

در این شرایط حمله موشکی به کمپ لیبرتی نیز صورت گرفت تا فرصتی بهتر و بهانه‌ای بزرگتر در اختیار اعضای سازمان قرار دهد. حال سوال اینجاست که اساساً چه کسانی در پشت پرده این اتفاق قرار دارند و در شرایطی که منافقین در اسکانی موقت منتظر خروج از خاک عراق می‌باشند؟ حمله به کمپ ترانزیت چه دستاوردی می‌تواند داشته باشد و چه کسانی از آن سود می‌برند؟

در ابتدا باید گفت که سازمان منافقین در طول 25 سال سکونت در عراق به عنوان ابزار سرکوب دیکتاتور پیشین این کشور مورد استفاده قرار گرفته است. انتفاضه 1391 شیعیان عراق، قتل عام کردهای عراقی و در کل آمار بالای 25هزار نفر ترور این گروهک در خاک عراق قطع به یقین باعث خشم و نفرت مردم عراق از این گروه است. این موضوع در پیگیری مردم عراق برای اخراج هرچه سریعتر اعضای منافقین از خاک این کشور نیز کاملاً مشهود بوده که به عنوان نمونه می‌توان به فعالیت تشکل‌های مردمی قربانیان ترور عراقی در رابطه با این موضوع، مصاحبه‌های اعضای پارلمان این کشور یا حتی نصب تابلوهایی در استان «دیاله» ـ که یادآور جنایت‌های منافقین است ـ اشاره نمود.

با این حال اخراج منافقین از خاک عراق زمان‌بر شده و دلایلی همچون نبود کشور ثالث برای پذیرش اعضای این گروه تروریستی باعث شده که ملت عراق همچنان مجبور باشند هزینه‌های اقامت قاتلین خود را بپردازد!

اما مسئله دوم به درون خود سازمان باز می‌گردد و بررسی آن نیز نیاز به یادآوری سابقه حمله‌ قبلی به پادگان اشرف دارد که سال گذشته و با استفاده از خمپاره صورت گرفت. هر چند در آن اتفاق نیز رسانه‌های سازمان سعی کردند که مسئولیت حمله را بر گردن دولت عراق بیاندازند اما مصاحبه گروه خبرنگاران اعزامی به عراق برای بازدید از پادگان اشرف با اعضای جدا شده از منافقین و عراقیان ساکن روستاهای اطراف پادگان اشرف نشان داد که این حمله توسط اعضای خود سازمان و به سفارش سرکردگان این گروهک و به منظور مظلوم‌نمایی صورت گرفته است!

در شرایط فعلی و در بحران بوجود آمده برای گروهک منافقین، انجام حمله موشکی می‌تواند از چند جهت حامل منافع برای سرکردگان این گروهک باشد.

نخست آنکه طی 3سال گذشته 100نفر از اعضای این گروهک از تشکیلات منافقین در عراق فرار کرده‌اند و خبرها نیز حکایت از تمایل تعداد زیادی از اعضای این گروهک برای جدایی دارد که به دلیل تدابیر شدید امنیتی در درون سازمان به سختی میسر می‌شود. این ریزش نیرو که حاصل شرایط سخت زندگی در تشکیلات منافقین و البته وعده‌های توخالی 3دهه گذشته سرکردگان این سازمان تروریستی است، به منزله مرگ این گروهک می‌باشد و سرکردگان منافقین نیز بارها ثابت کرده‌اند که برای جلوگیری از آن دست به هر اقدامی‌خواهند زد. نمونه حمله موشکی قطعاً باعث وحشت نیروهای داخلی منافقین شده و این افراد را که به دلیل زندگی بسته و تشکیلاتی از شرایط بیرون اطلاع چندانی ندارند بیش از پیش با این دلهره روبه‌رو می‌کند که خروج از تشکیلات منافقین چه تبعات سختی برای آنها می‌تواند در برداشته باشد و چه برخورد قهرانه‌ای در انتظار آنها خواهد بود؟!

غیر از این موضوع هر کشته یا زخمی می‌تواند به عنوان ملعبه‌ای برای سران منافقین استفاده شود که پیوسته سعی دارند دولت عراق را به نقض حقوق بشر علیه خود محکوم نمایند و با مظلوم‌نمایی ابزاری در دست داشته باشند که در لابی‌های اروپایی از آن بهره‌برداری کنند. این اتفاق عیناً تکرار همان صحبت مسعود رجوی سرکرده منافقین است که به گفته تازه‌جداشدگان این گروهک، طی یک نشست داخلی بعد از درگیری 19فروردین سال 90 اعضای منافقین با پلیس عراق، گفته بود که اگر به جای 30 نفر کشته 300 نفر کشته می‌دادید، اشرف بیمه می‌شد!

مجاورت کمپ لیبرتی به محل اسکان اعضای گروهک القاعده در زمان جنگ‌های طائفه‌ای در سال 2005تا2009 نیز که اکنون هم محل سکونت گروه‌های وهابی تندرو می‌باشد به منافقین برای اجرای این خودزنی کمک می‌کند! البته سابقه همکاری نیروهای القاعده با اعضای منافقین در دریافت آموزش نظامی نیز سابقه همکاری‌های دوجانبه وهابی‌های تندرو و منافقین را یادآور می‌شود.

در پایان باید اشاره کرد که تعلل در اخراج اعضای این گروهک تروریست از خاک عراق باعث ایجاد چنین تبعاتی برای کشور عراق شده که البته مخل امنیت و آسایش مردم عراق نیز می‌باشد.