سیر تکامل تراش های رو میزی در تاریخ+ فیلم

به گزارش پارسینه؛ در سال 1828، برنارد لاسیمون، ریاضیدان فرانسوی، اولین مداد تراش را ثبت کرد. این تراش دارای ورقه ای فلزی بوده که به صورت 90 درجه در یک بلوک چوبی قرار داشت و لبه های نوک مداد را تیز می کرد. این روش سریعتر یا ساده تر از تیز کردن مداد با یک چاقو نبود، بنابراین محبوبیت نداشت.    

همچنین شخص دیگری از فرانسه به نام Thierry des Estivaux، این طرح را بهبود بخشید و تراشی تولید کرد که دارای یک تیغه در مخزن مخروطی شکل بود – طرحی که هنوز هم استفاده میکنیم – و آن را یک تراش منشور نامیدند اما ایراد این تراش این بود که قابل حمل نبود. پس از سالها با استفاده از تیغه کوچکتر سطح مخروطی زیرین نیز کوچک و قابل حمل شد. بهبود بعدی از طرف مردی به نام والتر فاستر بود. او طرح Estivaux را به طوری که بتواند تولید انبوه شود، بهبود بخشید.   

این اختراعات فقط یک نقص داشتند. در همه آنها باید تراش را ثابت نگه می داشتند و مداد را بچرخانند یا برعکس، که اغلب نوک آن می شکست. بسیاری از افراد سعی در بهبود تیز کننده داشتند اما موفق نشدند. مداد تراش دیگری در سال 1896 اختراع شد. این تراش دو دیسک فرز کاری داشت که در اطراف محور مربوطه چرخانده شده بودند، در حالی که محورهای دیگری اطراف نوک مداد می چرخیدند. این سیستم دارای دسته محور بوده که با چرخاندن آن مداد تراشیده می شد و کم کم این تراش ها بهبود یافتند تا اینکه امروزه به شکل تراش های رومیزی درآمدند.

اولین تراش های الکتریکی در سال 1910 تولید شده، اما تا سال 1940 در دسترس نبودند. از آن به بعد مداد تراش ها تغییرات زیادی نداشتند جز موارد استفاده برای تولید آنها.