اگر به کسی کینه داشته باشید؛ حتی اگر هم حق با شما باشد...

با ایشان هم خیلی مأنوس بودم. می گفت: «اگر شما تمام کمالات را بدست آورید، محرمات را ترک کنید، واجبات را انجام دهید، شب تا صبح بیدار باشید و روزها روزه بگیرید؛ اما به کسی کینه داشته باشید؛ حتی اگر هم حق با شما باشد و او آدم بدی باشد و تو از او بدت بیاید؛ این حجاب است. معنا ندارد مؤمن کینه داشته باشد. او به تو بد می کند، به چشم مریض نگاهش کن. تو طبیبی. طبیب، به مریض با کینه نگاه نمی کند؛ هر چند به حرفش هم گوش ندهد. طبیب او را نمی زند؛ طبیب سعی می کند برایش بیشتر کار کند. البته بغض لله [=برای خدا] حساب جدایی دارد. ایشان می فرمودند: «دل ما، مالامال از عشق علی(ع) است لذا به طور طبیعی کسی از علی بن ابی طالب(ع) تعریف می کند یا کتابی نوشته و یا شعری گفته است، خوشحال می شویم و کسی بدی گفته و یا تعرضی کرده است، از صمیم قلب ناراحت می شویم. این بغض لله و حب لله است».

ایشان می فرمودند: «آدمی که این جور شده باشد، لحظة مرگ، بهترین لحظات عمر اوست؛ زیرا این قالب مادی می ریزد و این شخص با تمام ملکاتی که یک عمر ساخته و پرداخته، تنها است. مثل اینکه آدم یک عمر روی افرادی سرمآیه گذاری کرده باشد که رفیقش باشند، حالا با این رفیق تنها شد. این ملکات به همراه وی، داخل قبر می ایند، در برزخ می آیند، در قیامت می ایند. مال نمی اید، خانه نمی اید، زن و فرزند نمی اید؛ اما این ملکات همراه انسان می اید. و اینها درس هایی بود که از این بزرگان در حد لیاقت خودمان یاد گرفتیم؛ اما آن لیاقت را نداشتیم که استفاده کنیم.