برف که دیگر قابل پیش بینی است، این را چرا نتوانستیم مدیریت کنیم؟

چرا برای یک حادثه طبیعی قابل پیش بینی که حداقل سه روز قبل هشدار بارش آن را هواشناسی داده بود باز هم غافل گیر شدیم

آیا امکان آن را نداشتیم تا با اطلاع رسانی گسترده به مردم از چند روز قبل از محبوس شدن آنها در اتوبانها جلوگیری کنیم؟

آیا نمی توانستیم همچون مدیران استان گیلان که چهار روز قبل از بارش از تشکل های مردم نهاد خود برای مدیریت بحران برف درخواست کمک کرد و از پتانسیل مردمی برای عبور از بحران ما هم کمک میگرفتیم؟

آیا وقت آن نرسیده است که مدیران بحران ما متوجه آن بشوند که دوران پدر سالاری به سر آمده و باید به توان و درایت مردم در مدیریت شهر و کشور خودشان اعتقاد پیدا کنند؟

متاسفانه این روزها، برای مدیریت بحران کشور ما روزهای تلخ و تاریکی است، روزگاری شده است که اقایان در مدیریت بحران کشور، نه تنها از تجربیات تلخ گذشته درس نمیگیرند بلکه با طرح هایی همچون طرح استانهای معین برای زلزله شهر تهران، نشان می دهند که نه تنها با زلزله های بزرگ آشنا نیستند بلکه به توان و قدرت مردم کشورشان هم بی اعتقاد هستند

تهران با چنین شیوه های مدیریتی در بحران، شهری بی دفاع است

دبیرکل جمعیت کاهش خطرات زلزله ایران