.svg)
ماجرای پسر ۱۲ ساله‌ای که در اعماق جنگل قرنطینه شده است
پارسینه: شاید باورکردنی نباشد، اما در دورانی که بسیاری از افراد بزرگسال از قرنطینه ناشی از کرونا خسته شده اند، یک کودک ۱۲ ساله مدت‌ها است در قرنطینه اجباری در اعماق جنگل به سر می‌برد. شرایطی که مادرش نام "زندان خصوصی"را برای آن انتخاب کرده است.
یک سال است که پسری ۱۲ ساله اهل ملبورن در خانه‌ای در جنگل، در اعماق شهر سانبری به تنهایی و دور از خانواده زندگی می‌کند. این پسر ۱۲ ساله دارای اختلالات رفتاری است.
مادر وی می‌گوید این کودک در یک خانه یی ییلاقی چهار خوابه قرنطینه است. البته حداقل دو نفر پرستار به شکل شیفتی از وی مراقبت می‌کنند. پرستاران در آنجا هستند که خوراک پسر را فراهم کنند، به او دارو دهند و رفتار او را مستند کنند. در بسیاری از شرایط پرستاران مجبور به مهار او هستند.
بنا به گفته حسابرس کل ایالتی در ملبورن، هزینه نگهداری از کودکان در چنین مکان‌های حدود ۴۲۰، ۰۰۰ دلار در سال است. این خانه در جنگل و در مساحت یک هکتار زمین در امتداد جاده‌ای روستایی قرار دارد. این خانه همسایگانی محدود دارد که از زمان ورود پسر به این خانه شکایت‌های بسیاری کرده اند.
برای مثال فرار‌های گاه و بیگاه این پسر و رفتار‌های خطرناکش بار‌ها امنیت و آسایش اهالی منطقه را تخریب کرده است. همسایگان هنگام فرار پسر از خانه، گاهی اوقات ساعت‌ها نگران بوده اند. مادر این پسر می‌گوید داخل خانه خالی است و برای جلوگیری از مسلح شدن پسر، این خانه هیچ شیء خاصی را در خود جای نداده است. حتی حمام پرده دوش ندارد و توالت از جنس استیل ساخته شده است تا درپوش یا اجزای آن قابل شکستن نباشد. تلویزیون در یک جعبه به زمین وصل شده است.
اجاق گاز و یخچال از آشپزخانه خارج شده و به اتاق خواب منتقل شده اند و در آنجا قفل شده است. البته مادر این کودک از شرایط فرزندش ناراضی است و می‌گوید این خشن‌ترین محیطی است که تا کنون تجربه کرده است. اما احتمالا یک سوال مهم دارید: چگونه کار این کودک به چنین شرایطی رسید؟
خانواده این کودک چندین سال است که با اداره توسعه اجتماعی کانادا (مشابه بهزیستی) سر و کار دارد. رفتار‌های خطرناک و ضداجتماعی این کودک تا حدی بود که بار‌ها قرار شد حضانت وی از والدین گرفته شده و به مقامات دولتی و درمانی سپرده شود، اما هر بار والدین موفق شدند در برابر محرومیت از حق حضانت فرزندشان ایستادگی کنند.
با این وجود در سپتامبر سال ۲۰۱۹ دادگاه حکمی شش ماهه برای دستگیری این پسر صادر کرد. مدارک نشان می‌داد این کودک بسیاری زا معلمان و همکلاسی‌های خود را به قتل تهدید کرده بود. سپس او اقدام به ضرب و شتم مدیر خود کرد و حتی به مادرش نیز صدمه جسمی زد.
مادر این کودک به سرعت در دام احساس و منطق گرفتار شد. وی از یک سو مدرسه را متهم می‌کرد و از سوی دیگر مدام توسط فرزندش تهدید می‌شد او می‌گفت: «پسرم آن قدر که به نظر می‌رسد شیطانی نیست.» با این وجود حضور وی در مدرسه تعلیق شد و این کودک بار‌ها به مراکز روان درمانی فرستاده شد.
پزشکان و روانپزشکان اغلب مشکل وی را اختلال طیف اوتیسم و کمبود توجه و اختلال بیش فعالی تشخیص دادند. در مارس ۲۰۱۹، پس از اینک ه. این پسر متهم به آوردن چاقو به مدرسه شد، او برای همیشه از مدرسه اخراج شد. در این مرحله، او ۱۱ ساله بود. در نهایت مددکاران اجتماعی گفتند مادرش دیگر نمی‌تواند او را کنترل کند. آن‌ها گفتند این پسر برای خود و خانواده خود که شامل مادری باردار، خواهری نوجوان و یک خواهر نوپا می‌شد خطرناک است.
در نتیجه این پسر را به یک خانه فرستادند تا برای یک سال قرنطینه شود گرچه با توجه به طیف خطرناک رفتاری وی احتمالا مدت زمان قرنطینه وی افزایش پیدا می‌کند. از زمان شیوع کرونا مادر این پسر قادر به دیدار فرزندش نیست. پیش از این، وی حدود سه بار در هفته اجازه داشت فرزندش را ملاقات کند. آخرین باری که وی فرزندش را ملاقات کرد عید پاک بود.
در دو ماه اول حضور این پسر خانه، رفتار او توسط افرادی که در خانه کار می‌کردند بسیار خشونت آمیز و وحشیانه توصیف شده است. در یکی از گزارش‌ها آمده است: «وی خسارات زیاد به اموال زده و رفتار‌های خودکشی و خودآزاری داشت.»
مادر وی می‌گوید این کودک در یک خانه یی ییلاقی چهار خوابه قرنطینه است. البته حداقل دو نفر پرستار به شکل شیفتی از وی مراقبت می‌کنند. پرستاران در آنجا هستند که خوراک پسر را فراهم کنند، به او دارو دهند و رفتار او را مستند کنند. در بسیاری از شرایط پرستاران مجبور به مهار او هستند.
بنا به گفته حسابرس کل ایالتی در ملبورن، هزینه نگهداری از کودکان در چنین مکان‌های حدود ۴۲۰، ۰۰۰ دلار در سال است. این خانه در جنگل و در مساحت یک هکتار زمین در امتداد جاده‌ای روستایی قرار دارد. این خانه همسایگانی محدود دارد که از زمان ورود پسر به این خانه شکایت‌های بسیاری کرده اند.
برای مثال فرار‌های گاه و بیگاه این پسر و رفتار‌های خطرناکش بار‌ها امنیت و آسایش اهالی منطقه را تخریب کرده است. همسایگان هنگام فرار پسر از خانه، گاهی اوقات ساعت‌ها نگران بوده اند. مادر این پسر می‌گوید داخل خانه خالی است و برای جلوگیری از مسلح شدن پسر، این خانه هیچ شیء خاصی را در خود جای نداده است. حتی حمام پرده دوش ندارد و توالت از جنس استیل ساخته شده است تا درپوش یا اجزای آن قابل شکستن نباشد. تلویزیون در یک جعبه به زمین وصل شده است.
اجاق گاز و یخچال از آشپزخانه خارج شده و به اتاق خواب منتقل شده اند و در آنجا قفل شده است. البته مادر این کودک از شرایط فرزندش ناراضی است و می‌گوید این خشن‌ترین محیطی است که تا کنون تجربه کرده است. اما احتمالا یک سوال مهم دارید: چگونه کار این کودک به چنین شرایطی رسید؟
خانواده این کودک چندین سال است که با اداره توسعه اجتماعی کانادا (مشابه بهزیستی) سر و کار دارد. رفتار‌های خطرناک و ضداجتماعی این کودک تا حدی بود که بار‌ها قرار شد حضانت وی از والدین گرفته شده و به مقامات دولتی و درمانی سپرده شود، اما هر بار والدین موفق شدند در برابر محرومیت از حق حضانت فرزندشان ایستادگی کنند.
با این وجود در سپتامبر سال ۲۰۱۹ دادگاه حکمی شش ماهه برای دستگیری این پسر صادر کرد. مدارک نشان می‌داد این کودک بسیاری زا معلمان و همکلاسی‌های خود را به قتل تهدید کرده بود. سپس او اقدام به ضرب و شتم مدیر خود کرد و حتی به مادرش نیز صدمه جسمی زد.
مادر این کودک به سرعت در دام احساس و منطق گرفتار شد. وی از یک سو مدرسه را متهم می‌کرد و از سوی دیگر مدام توسط فرزندش تهدید می‌شد او می‌گفت: «پسرم آن قدر که به نظر می‌رسد شیطانی نیست.» با این وجود حضور وی در مدرسه تعلیق شد و این کودک بار‌ها به مراکز روان درمانی فرستاده شد.
پزشکان و روانپزشکان اغلب مشکل وی را اختلال طیف اوتیسم و کمبود توجه و اختلال بیش فعالی تشخیص دادند. در مارس ۲۰۱۹، پس از اینک ه. این پسر متهم به آوردن چاقو به مدرسه شد، او برای همیشه از مدرسه اخراج شد. در این مرحله، او ۱۱ ساله بود. در نهایت مددکاران اجتماعی گفتند مادرش دیگر نمی‌تواند او را کنترل کند. آن‌ها گفتند این پسر برای خود و خانواده خود که شامل مادری باردار، خواهری نوجوان و یک خواهر نوپا می‌شد خطرناک است.
در نتیجه این پسر را به یک خانه فرستادند تا برای یک سال قرنطینه شود گرچه با توجه به طیف خطرناک رفتاری وی احتمالا مدت زمان قرنطینه وی افزایش پیدا می‌کند. از زمان شیوع کرونا مادر این پسر قادر به دیدار فرزندش نیست. پیش از این، وی حدود سه بار در هفته اجازه داشت فرزندش را ملاقات کند. آخرین باری که وی فرزندش را ملاقات کرد عید پاک بود.
در دو ماه اول حضور این پسر خانه، رفتار او توسط افرادی که در خانه کار می‌کردند بسیار خشونت آمیز و وحشیانه توصیف شده است. در یکی از گزارش‌ها آمده است: «وی خسارات زیاد به اموال زده و رفتار‌های خودکشی و خودآزاری داشت.»
منبع:
انتخاب
ارسال نظر