داشتن رابطه جنسی سالم در بیماری MS

اگر احساس می‌کنید که بیماری اسکلروز چندگانه ( ام اس ) زندگی جنسی شما را تحت تاثیر قرار داده است، باید بگوییم تنها کسی نیستید که دچار این مشکل می‌باشید. به گفته انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس (NMSS) , آسیب به سیستم عصبی مرکزی، همچنین سایر علامت‌های رایج MS، مانند خستگی، حالت اسپاسمی، حساسیت‌های غیر طبیعی و فاکتور‌های فیزیولوژیکی می‌توانند پاسخ جنسی از جمله تحریک و ارگاسم را تحت تاثیر قرار دهند. در نتیجه، مشکلات جنسی میان افراد مبتلا به MS بسیار رایج است.

مطالعه‌ای در بخش نورولوژی BMC که در نوامبر سال ۲۰۱۶ منتشر شد به این نکته پی برد که اکثریت افراد مبتلا به MS، یک یا چند اختلال عملکرد جنسی، کمبود میل جنسی (۴۲ در صد از زنان) و مشکل نعوذ (۴۰ درصد از مردان) را گزارش می‌کنند که از رایج‌ترین مشکلات این بیماری هستند. این تحقیق همچنین اشاره کرد که ناکارآمدی جنسی تحت تاثیر مستقیم افسردگی و خستگی قرار دارد.

فراآنالیز‌های اخیر از مطالعات دیگری که در ژانویه سال ۲۰۲۱ در Systematic Reviews منتشر شدند پی بردند که ناکارآمدی جنسی در مردان مبتلا به MS شایع‌تر است. (۶۳ درصد). مطالعه قبلی که در مجله تحقیقات علوم پزشکی منتشر شد، کشف کرد که ۶۴ درصد زنان مبتلا به MS از ناکارآمدی جنسی و ۴۱ درصد از مشکل به ارگاسم رسیدن رنج می‌برند.

در میان گذاشتن تمامی این مسائل با شریک خود، دشوار است و بنابراین می‌تواند منجر به مشکلات جنسی و ارتباطی گردد. اما هنگامی که به این مسئله پی بردید که MS چگونه منجر به مشکلات جنسی می‌شود، آنگاه میتوانید بر روش‌هایی تمرکز کنید تا مجددا به لذت خود از صمیمیت جنسی دست پیدا کنید.

تاثیرات مستقیم MS بر تمایلات جنسی

دکتر نیکولاس لاروکا روانشناس بالینی که متخصص MS و مشاور NMSS است، می‌گوید: اگر MS بر عصب‌هایی که پیام‌ها را از مغز به اندام‌های جنسی منتقل می‌کنند، آسیب برساند، باعث تاثیرات مستقیم بر پاسخ و عملکرد جنسی خواهد شد.
این مشکل در مردان خود را به صورت مشکلات نعوذ، - رایج‌ترین مشکل جنسی ناشی از MS - کاهش حس در آلت مردانه و مشکل انزال نشان می‌دهد.

بر طبق روایت NMSS این مشکل در زنان به صورت کم شدن حس در واژن و کلیتوریس، افزایش احساس درد یا خشکی واژن بروز پیدا می‌کند. مردان و زنان هر دو ممکن است با مشکلات تحریک و رسیدن به ارگاسم مواجه شوند.

تاثیرات غیر مستقیم MS بر تمایلات جنسی

بیماری MS با روش‌های کمتر مستقیم با تمایل یا عملکرد جنسی تداخل پیدا می‌کند و دارای تاثیرات سرکوب کننده میل جنسی می‌باشد. این‌ها عبارتند از: خستگی ناشی از MS، حالت‌های اسپاسمی، فاکتور‌های فیزیولوژیکی مربوط به عزت نفس و تغییرات روحی و عوامل احساسی نظیر افسردگی، اضطراب، خشم و استرس ناشی از زندگی با بیماری مزمن.

دکتردونا گریوز متخصص MS، مدیر پزشکی تخصصی نورولوژی در موسسه علوم اعصاب سلامت اتریوم در شارلوت، کارولینای شمالی، این‌طور اظهار می‌کند که: بسیاری از افرادی که به MS مبتلا هستند، دیگر خود را از لحاظ جنسی، جذاب نمی‌بینند و این موضوع تاثیری منفی بر زندگی جنسی آن‌ها می‌گذارد.
دکتر لاروکا می‌گوید: مشکلات کنترل مثانه و روده می‌تواند چالش‌های نسبتاً قابل توجهی ایجاد کند. این دسته از علائم ارتباط مستقیمی با اندام‌های جنسی ندارند، اما ممکن است باعث اختلال در تمایل و توانایی رابطه جنسی شوند.
دکتر لاروکا خاطرنشان می‌کند: یک فرد مجرد مبتلا به ام اس که ممکن است تمایل به رابطه جنسی داشته باشد، احتمالا شبهات و نگرانی‌هایی در مورد آشکار شدن این مشکلات خواهد داشت. یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌ها، از دست دادن خودانگیختگی است، زیرا برخی از علائم ام اس نیاز به آمادگی بسیار بیشتری دارد.

بازیابی لذت جنسی با MS

عشق و ام اس لازم نیست متقابلا در انحصار هم باشند. با این حال ممکن است صحبت کردن در مورد دغدغه‌ها و ارتباطات صمیمانه - که اولین قدم برای بازگرداندن زندگی جنسی شما به مسیر طبیعی است - هم با شریک و هم تیم پزشکی برایتان مشکل باشد.

دکتر گریوز میگوید: من اغلب اوقات به بیمارانم توصیه می‌کنم که برای یک شب قرار ملاقات برنامه ریزی کنند. رابطه جنسی حتما برای افراد مبتلا به ام‌اس باید رویدادی برنامه‌ریزی‌شده باشد، بنابراین یک زمان بدون هیچ محدودیتی تعیین کنید و همچنین دارو‌های خود را برای بهینه‌سازی علائمی که ممکن است با رابطه جنسی تداخل داشته باشند، متعادل سازید.
گریوز همچنین بر اهمیت همکاری با تیم پزشکی تاکید می‌کند: ما در درمانگاه خود نوعی تمرین پرسش و پاسخ در مورد عملکرد جنسی انجام می‌دهیم، به این خاطر که موضوعی است که اغلب نادیده گرفته می‌شود. این امر میتواند تاثیر شگرفی بر خانواده‌ها داشته باشد.

گریوز اظهار میکند که: درمان‌های در دسترس زیادی وجود دارند که می‌توانند عملکرد جنسی را بهبود بخشیده و به مشتعل کردن دوباره احساسات عاشقانه کمک کنند. بر طبق NMSS این درمان‌ها عبارتند از:

داروها: دارو‌های خوراکی، تزریقی، شیاف‌های کوچکی که داخل آلت تناسلی قرار می‌گیرند، دستگاه‌های بادی و ایمپلنت‌ها ممکن است به افراد مبتلا به ام‌اس کمک کنند تا با اختلال نعوظ مقابله کنند. همچنین دارو‌ها می‌توانند به احساسات غیر طبیعی و اسپاسم ناشی از ام اس کمک کنند. روش روان‌سازی با استفاده از یک روان‌کننده مایع یا ژله‌ای محلول در آب، برای خشکی واژن می‌تواند لذت جنسی زنان را بهبود بخشد و باعث کاهش درد شود.
ویبراتورها: برای افزایش تحریک و برانگیختگی در زنان ممکن است از یک ویبراتور استفاده شود.
درمان: درمان انفرادی یا زوج‌درمانی می‌تواند به هر دو فرد در مورد مسائل جسمی و روانی کمک کند. این راهکار، شامل متخصصان سلامت روان و درمانگر‌های جنسی می‌شود.
سوند گذاری تناوبی یا دارو درمانی: این تکنیک‌ها به کنترل ادرار در حین مقاربت کمک می‌کنند.

با پزشک خود در مورد نوع درمان یا ترکیب درمان‌هایی که برای شما مفیدتر هستند مشورت کنید.

گریوز میگوید: اختلال عملکرد جنسی بسیار رایج است، بنابراین، این خوش‌شانسی شماست که پزشک شما راحت‌تر از آنچه فکر می‌کنید با این موضوع راحت است. آن‌ها علاوه بر اینکه پیشنهادات خود را ارائه می‌دهند، ممکن است شما را به سایر متخصصان نظیر اورولوژیست، تراپیست، یا بقیه ارجاع دهند و در صورتی که این کار را انجام ندادند و احساس کردید که متخصص دیگری می‌تواند به شما کمک کند از پزشکتان درخواست کمک کنید.